یکی از بحران‌هایی که نظام ولایت بر جامعه وارد کرده مشکلات و سختیهای معیشت زنان و بیکاری آنها است، طوری که زنان سرپرست خانوار به‌دلیل بیکاری برای تأمین معیشت خود و خانواده با سختیهای زیادی مواجه‌اند. فرصت شغلی برای آنها وجود ندارد، و رژیم نیز عامدانه این فرصت را از آنها دریغ می‌کند.
بر اساس آمارهای حکومتی منتشر شده طی یک دهه گذشته آمار زنان سرپرست خانوار نسبت به مردان ۵۸درصد افزایش داشته است. در حال حاضر جمعیت زنان سرپرست خانوار بیش از ۳میلیون نفر هستند و نزدیک ۷میلیون جمعیت کشور تحت سرپرستی آنها هستند. ولی به‌دلیل بیکاری و یا نداشتن شغل مناسب از کمترین امکان زندگی برخوردار نیستند.
بخشی از این خانوارها که به‌اصطلاح تحت پوشش کمیته امداد خمینی ملعون هستند با مستمری اندک و بسیار پایین‌تر از «خط فقر مطلق» و به‌قول کارشناسان و رسانه‌های حکومتی زیر «خط فقر مرگ» زندگی می‌کنند.
تمامی این مشکلات که دامنگیر زنان سرپرست خانوار و کودکان آنها شده است ناشی از نرخ پایین مشارکت اقتصادی زنان است، که سال به سال هم نرخ مشارکت آنها کمتر می‌شود و بسیاری از آنها ناگزیرند به شغل‌های کاذب نظیر دستفروشی، زباله‌گردی و... روی بیاورند که به واقع شغل محسوب نمی‌شود.
مرکز آمار رژیم گزارش داده که نرخ بیکاری زنان دانش آموخته در مقاطع کاردانی، کارشناسی ارشد بیشتر از دو برابر مردان و در مقطع دکترا این آمار در برخی موارد سه برابر و حتی بیشتر است (سایت حکومتی جامعه ۲۴- ۱۶فروردین ۱۴۰۱).
اما واقعیت این است که این آمار کوچک نمایی شده است و همین سایت در روز ۲۴فروردین ۱۴۰۰ از قول محبوب‌فر نوشت: «زنان در صف اول اخراج و تعدیل نیرو قرار گرفته و بیکاری زنان به ۱۴برابر مردان رسیده است»
همین سایت در ادامه می‌نویسد: «محبوب‌فر با تأکید بر این‌که بیشترین فسخ قرارداد کاری در کشور ما در خصوص زنان رخ داده است، عنوان می‌کند: زنان ایران بیش از مردان در معرض بیکاری بوده و حتی بیکار شده‌اند به‌نحوی که می‌توان گفت بیکاری برای بیش از ۹۰درصد زنان ایران اولین مشکلی است که با آن مواجه هستند»
البته ستم مضاعف حاکمیت آخوندی بر زنان تنها در حوزه کار و اشتغال نیست عفو بین‌الملل در گزارشی در مورد نقض حقوق زنان در ایران تحت حاکمیت خامنه‌ای در سال۲۰۲۱ نوشت: «تضییع حقوق زنان و تبعیض علیه آنان نیز در عرصه‌های قانونی و سطوح مختلف ادامه یافته است» (سایت عفو بین‌الملل ۹فروردین ۱۴۰۱).
واقعیت این است که این حد از تبعیض علیه زنان و ضایع کردن حقوق آنها توسط حاکمیت آخوندی بیانگر اندیشه پلید جنسیت در سرتاپای رژیم آخوندی است.
رژیمی که علاوه بر نهادینه کردن فقر و سرکوب علیه تمامیت مردم، بیش از همه حقوق زنان را پایمال کرده است، طوری که صحنه فعالیت اقتصادی، دانشگاهها، ادارات، کارگاهها و مؤسسات تولیدی از آنها خالی شده و روانه کنج خانه‌ها می‌شوند. تنها در یک نمونه از «وضعیت شاخصهای مختلف اشتغال زنان سهم۷۱ درصدی فارغ‌التحصیلان از زنان بیکار» تشکیل شده است (روزنامه حکومتی فرهیختگان۲۰ فروردین ۱۴۰۱).
این حجم گسترده بیکاری از زنان فارغ‌التحصیل در کشور و نداشتن درآمد صدمات زیادی بر زندگی آنها ایجاد کرده است.
این موارد رهاورد ایدئولوژی پلید جنسیتی سردمداران منحوس رژیم آخوندی است که زن را به‌مثابه جنس درجه دوم می‌دانند که تنها خانه‌داری و نگهداری فرزند در کنج خانه برایشان پذیرفته است.
ایدئولوژی و اندیشه‌یی که انواع تبعیض علیه آنان را نهادینه کرده است و از دسترسی به بسیاری از مشاغل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی محروم کرده است.
