همه خبرها حاکی از تشدید تحریمها و تشدید انزوای سیاسی رژیم در عرصه بین‌المللی است، اما در مقابل می‌بینیم رژیم هم مدعی است که توانسته این فشارها را خنثی کند و راههای دورزدن تحریمها را هم پیدا کرده است.
روحانی روز دوشنبه(۱۴آبان ۹۷) طی سخنانی که در وزارت اقتصاد و دارایی داشت، گفت که ما "با افتخار تمام" این تحریمها را دورمی‌زنیم و آنها را مهار می‌کنیم. می‌خواهیم بدانیم رژیم در این زمینه چقدر موفق بوده و آیا توانسته اقدامات جدی در این زمینه به‌عمل بیاورد؟
وضعیت صدور نفت رژیم
تا آنجا که به گزارش منابع معتبر بین‌المللی برمی‌گردد، ایران یک ماه قبل از خروج آمریکا از برجام، روزانه ۲.۸میلیون بشکه صادرات نفت و میعانات گازی داشت. اما این میزان در حال حاضر به زیر ۲میلیون بشکه و بنا به برخی منابع به یک میلیون و ۷۰۰هزار بشکه کاهش یافته است. یعنی بیش از یک میلیون بشکه تا به‌حال از صادرات نفت ایران کاسته شده است و پیش‌بینی می‌شود این میزان در ۶ماه آینده به زیر یک میلیون بشکه برسد و این روند کاهش همین‌طور ادامه خواهد یافت.
علاوه بر این آمریکا همه شکافهای بالقوه و بالفعل در سیستم تحریمها را یکی پس از دیگری دارد می‌بندد و به‌اصطلاح آب‌بندی می‌کند.
سوئیفت و تحریمهای بانکی
بر خلاف آن‌چه در برخی از رسانه‌ها گفته می‌شد که سامانه بانکی سویفت مشمول تحریمها نمی‌شود، در کنفرانس مطبوعاتی مشترک وزیر خارجه و وزیر خزانه‌داری آمریکا، آنها اعلام کردند که سویفت هم مشمول قانون تحریمهاست و خود سوئیفت هم طی بیانیه‌یی اعلام کرد که دسترسی برخی بانکهای ایرانی به این سامانه پیام‌رسان بانکی را معلق کرده است.
حمل‌ونقل دریایی و بیمه
از طرف دیگر آسوشیتدپرس روز چهارشنبه ۷نوامبر ۲۰۱۸ نوشت: «آمریکا هشدار می‌دهد کشورها نباید به نفتکشهای ایرانی اجازه ورود به آبها و بنادر خود را بدهند و می‌گوید این کار آنها، نقض تحریمهای آمریکاست که موجب مجازات می‌شود».
وزارت‌خارجه آمریکا به کشتیرانی جهانی و صنایع بیمه هم گوشزد کرد که به‌عنوان بخشی از کارزار فشار حداکثری برای مجبور ساختن رژیم ایران به تغییر رفتار، بیمه کردن تانکرهای نفتی ایران موجب مجازات‌هایی خواهد شد که آمریکا این هفته آنها را اعلام کرده است.
همه اینها تأثیرات بسیار مخربی بر صادرات رژیم و مشخصاً صادرات نفت خواهد داشت.
تدقیق در مفهوم استثناهای موجود در تحریم نفتی
در چنین وضعیتی رژیم آخوندی تلاش می‌کند معافیت موقت ۸کشور را از دایره تحریمها و ممنوعیت خرید نفت ایران را یک عقب‌نشینی از جانب آمریکا و یک شکاف در دیوار تحریمها جا بزند و این چنین وانمود کند که گویا آمریکا در تحریم رژیم دچار انزوا شده است و به‌خاطر این انزوا ناچار گشته تعدادی از کشورها را از مجازات لغو تحریم معاف کند.
این هم ادعای بی‌پایه دیگری است که رژیم آخوندی در چارچوب نسخه «امیددرمانی» که روحانی برای نیروهای وارفته رژیم پیچیده است، از آن استفاده می‌کند.
رئیس‌جمهور آمریکا روز دوشنبه توضیح داد که برای جلوگیری از افزایش بهای نفت در بازار جهانی به‌دلیل بازگشت تحریمهای علیه ایران، واشنگتن به‌دنبال اعمال تدریجی تحریمهای نفتی تهران است. ضمناً این معافیت موقت و زمان‌دار است. مثلاً در مورد چین و هند که عمده‌ترین خریداران نفت ایران هستند، طبق معافیت کنونی برای ۶ماه پیش‌رو، چین روزانه مجاز به خرید ۳۶۰هزار بشکه نفت است که نسبت به متوسط واردات سال گذشته نصف شده است. در مرحله بعدی چین تنها مجاز به واردات روزانه ۲۲۰هزار بشکه نفت خواهد بود.
در مورد هند پالایشگاههای هند قرار است در حال حاضر روزانه ۳۰۰هزار بشکه نفت از ایران بخرند. این رقم در سال گذشته ۴۵۰هزار بشکه بود. به هر حال در یک دوره زمانی خرید آنها به‌علاوه ۶کشور دیگر به صفر خواهد رسید.
تبلیغات رژیم در مورد ۸کشور
تلاش دیگر رژیم این است که به نیروهای روحیه‌باخته خود دلداری بدهد که با استفاده از شکاف موجود بر سر تحریمها بین آمریکا و اروپا رژیم آخوندی می‌تواند این تحریمها را بی‌اثر کند.
این تبلیغات البته مصرف داخلی و نیرویی دارد و مثل بقیهٔ تبلیغات رژیم، زاویه آن با واقعیت ۱۸۰درجه است.
از قضا پس از رسوایی توطئه‌های تروریستی رژیم در اروپا و آخرین آن در دانمارک، آن شکاف بین آمریکا و اروپا که رژیم به آن چشم دوخته بود، به میزان زیادی هم آمده است، تا آنجا که دانمارک که قبلاً یکی از کشورهای اروپایی بود که به‌شدت مخالف تحریم بود و خواستار مبادلات تجاری با رژیم بود، پس از افشای توطئه تروریستی رژیم در خاک خود رسماً از کشورهای اتحادیهٔ اروپا خواست که اقدامات تنبیهی از جمله تحریمهای تجاری با رژیم را در دستورکار خود قرار دهند و کشورهای نوردیک هم در همین رابطه دست به اقداماتی زدند.
واقعیت بسته اروپایی
علاوه بر این «سازوکار اروپایی» که رژیم به آن امید زیاد بسته بود، تاکنون عملاً به‌جز یک وام ۱۸میلیون یورویی که به رژیم دادند، به گفته رسانه‌های خود رژیم تنها روی کاغذ موجودیت داشته است. سایت حکومتی ساعت ۲۴ وابسته به اصلاح‌طلبان طی مطلبی با عنوان «سوخت سیاسی اروپا ته کشید و کاری انجام نشد» می‌نویسد: «این روزها شاید یکی از افرادی که باید غمگین باشد موگرینی، رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپاست که به‌رغم پیگیریها و برنامه‌ریزی گسترده برای انباشت نیروی مادی با هدف مبارزه با تحریم ایران از سوی آمریکا کارش به جایی نرسید».
روزنامه تایمز مالی شکست اروپا و بی‌حاصلی سازوکار اروپایی را به‌طور ملموس‌تری مورد اشاره قرار داده و می‌نویسد: « اروپایی‌ها از آمریکا خواسته بودند دست‌کم یک بانک برای انتقال موارد بشردوستانه باز بماند... اما منوچین هیچ بانکی را برای این منظور معرفی نکرد. اروپایی‌ها از نزدیک شدن به بانکهای ایرانی با توجه به این‌که آمریکا هیچ بانکی را معرفی نکرده است می‌ترسند. آنها نگرانند که بانکی که انتخاب می‌کنند مد نظر آمریکا نباشد.
عاقبت نگاه به شرق
خامنه‌ای در یکی از سخنرانی‌های اخیرش برای خروج از انزوا و مقابله با تحریمها، سیاست نگاه به شرق را مطرح کرد، این نگاه به شرق چقدر امکان موفقیت دارد؟
در این مورد هم باید گفت: این هم نمود دیگری از پروپاگاندایی است که خامنه‌ای می‌گفت وگرنه امامزاده شرق از آن امامزاده‌هایی است که کور می‌کند که شفا نمی‌دهد. نحوه برخورد روسیه با رژیم در سوریه خودش نمونه بارزی است که در آخرین اقدامی که در کنفرانس استانبول برای تصمیم‌گیری در مورد سوریه با شرکت روسیه، ترکیه، فرانسه و آلمان برگزار شده بود، رژیم به‌سادگی کنار گذاشته شده بود و به گفته رسانه‌های رژیم، مسکو همواره از رژیم به‌عنوان برگی برای معامله با غرب استفاده کرده و در کنارگذاشتن رژیم از کنفرانس استانبول، روسیه نقش تعیین‌کننده داشت.
چین هم مانند روسیه در همه سرفصلها از جمله در صدور قطعنامه‌های شورای امنیت علیه رژیم رو در روی رژیم و در کنار آمریکا و کشورهای غربی قرار گرفته است. در جریان تحریمها هم به اعتراف ظریف در مجلس ارتجاع، رئیس بانک مرکزی چین به همتی، رئیس بانک مرکزی، گفته است که اگر نتوانید مسأله خود را با اف.ای.تی.اف و سی‌اف‌تی حل کنید ما نمی‌توانیم وارد هیچ معامله و تبادل بانکی با شما بشویم.
بنابراین نگاه به شرق هم تنها به‌درد شیره مالیدن به‌سر پاسدار بسیجی‌ها می‌خورد و در خود رژیم هم جدی گرفته نمی‌شود.
خلاصه مطلب
کلا و به‌عنوان نتیجه‌گیری، بن‌بست رژیم در سیاست خارجی، چه از سوی غرب و چه از جانب شرق، محصول و معلول بن‌بست رژیم در داخل و در رابطه با مردم ایران است که پس از قیام دیماه که به اعتراف روحانی همه معادلات را تغییر داد. و بنابراین تا هنگامی که مقاومت مردم ایران هست، که هست و روزبه‌روز هم بیشتر، عمیق‌تر، سازمان‌یافته‌تر و رادیکال‌تر می‌شود، نبایستی هیچ گشایشی در سیاست خارجی را انتظار داشت.
