روزهای شنبه و یکشنبه (۱۸و ۱۹ آبان) قیام مردم عراق از یک سرفصل تعیین‌کننده عبور کرد و یک گام بلند و کیفی رو به پیروزی برداشت.
«توافق» برای سرکوب قاطع
روز شنبه ۱۸آبان خبرگزاری فرانسه گزارش داد که احزاب سیاسی عراق دربارهٔ ادامهٔ دولت عادل عبدالمهدی با یکدیگر توافق کرده‌اند.
بنا به این گزارش طی روزهای گذشته جلسات متعددی برگزار شد که در این جلسات گروهها و احزاب اصلی عراق شرکت داشتند. این احزاب بر ضرورت اصلاحات و در عین‌حال پایان دادن به اعتراضات با یکدیگر توافق نظر داشتند.
قاسم سلیمانی، فرمانده نیروی قدس سپاه پاسداران در این جلسات شرکت داشته و توانسته است در نجف با پسر آیت‌الله سیستانی و مقتدا صدر گفتگو کند و حمایت آنها از دولت عبدالمهدی را به دست آورد. خبرگزاری فرانسه در ادامهٔ این گزارش افزوده بود، پس از جلب این حمایتها، «احزاب سیاسی عراق به این نتیجه رسیدند که دولت کنونی «باید با هر شیوه‌ای به تظاهرات پایان دهد».
البته دفتر آقای سیستانی در همان روز با انتشار بیانیه‌یی، اعلام کرد: «مرجع دینی عراق در هیچ توافقی مبنی بر ابقای حکومت فعلی و خاموش کردن اعتراضات طرف یا شریک نبوده است».
به‌هرحال انتشار خبر «توافق» در حالی صورت گرفت که در ساعات اولیه روز شنبه نیروهای امنیتی عراق توانستند کنترل سه پل اصلی شهر بغداد را که در روزهای اخیر از سوی قیام‌کنندگان بسته شده بود، دوباره به دست بگیرند. به این ترتیب به‌نظر می‌رسید که رژیم از طریق پاسدار قاسم سلیمانی توانسته است احزاب و دستجات مختلف وابسته به خود را حول سرکوب قیام، پشت سر دولت کنونی متحد کند. به‌نظر می‌رسد که درز دادن این خبر و توافق ظاهراً مخفیانه نیز عمداًً صورت گرفته بود تا بر ارادهٔ قیام‌کنندگان تأثیر بگذارد، به‌خصوص که در صحنهٔ عمل نیز با قطع ارتباطات اینترنتی، شلیک‌های مستقیم به تظاهر کنندگان، چه در بغداد و چه در بصره و انبوه کشته‌ها و مجروحان همین را نشان می‌داد؛ اما قیام‌کنندگان میدان را خالی نکردند و با رشادت به مقابله با نیروهای سرکوبگر برخاستند. نتیجه خیره کننده بود. آنها طی روزهای شنبه و یکشنبه از یک‌سو با حضور شبانه‌روزی جمعیت میلیونی در میدان تحریر و خیابانهای اطراف آن و از سوی دیگر با تهاجمات پی‌در پی به نیروهای سرکوبگر و ساختمانهای دولتی و به آتش کشیدن آنها به وسیلهٔ پرتاب کوکتل مولوتف، موفق به عقب راندن نیروهای امنیتی شدند و موفق گردیدند روز دوشنبه سه پل اصلی را که ارتباط دو بخش بغداد را تأمین می‌کند، باز پس بگیرند و ابتکارعمل را به دست آورند.
برخی ناظران سیاسی آنچه را که در فاصلهٔ روزهای جمعه ۱۷ تا دوشنبه ۲۰آبان اتفاق افتاد، با سرفصل ۱۷شهریور ۱۳۵۷ که دیکتاتوری شاه به کشتار و سرکوب خونین قیام دست زد، اما در عمل شکست خورد و پس از آن شعله‌های قیام و انقلاب سرکش‌تر شد و غیرقابل مهار گردید، مقایسه می‌کنند که شاه مجبور شد بگوید: صدای انقلاب شما را شنیدم.
برگی در دفتر قیام عراق ورق خورد
یکشنبه شب (۱۹آبان) با مسجل شدن شکست طرح سرکوب و واژگون شدن میزی که رژیم با سردمداری قاسم سلیمانی جنایتکار چیده بود، جلسه‌یی در خانهٔ برهم صالح رئیس‌جمهور و عادل عبدالمهدی نخست‌وزیر و حلبوسی رئیس پارلمان عراق برگزار شد که سه طرف مخالفت خود با پایان دادن به اعتراضات از راه سرکوب را اعلام کردند.
پس از آن قطار تحولات سیاسی روی ریل دیگری قرار گرفت.
روز دوشنبه معاون سخنگوی دبیرکل ملل متحد طی یک کنفرانس مطبوعاتی گفت: «یونامی در پی مشورت با طرفهای مختلف عراق، اصول پایه را که همه طرفها باید آنرا رعایت کنند این‌گونه اعلام کرد: حفاظت از حق زندگی، تضمین تظاهرات مسالمت‌آمیز، آزادی بیان، حسابرسی کامل از عاملان حمله به (تظاهر کنندگان).
متعاقباً خانم جنیس هنیس، نماینده هیأت سازمان ملل متحد (یونامی) با آیت‌الله سیستانی در نجف ملاقات کرد. هنیس پس از این دیدار گفت آقای سیستانی از انجام اصلاحات ریشه‌یی در عراق حمایت می‌کند. سیستانی با تأکید بر این‌که زمامداران عراقی در انجام اصلاحات جدی نیستند، گفت تظاهر کنندگان تا رسیدن به خواسته‌هایشان، خیابان‌ها را ترک نخواهند کرد.
به گزارش رویترز، واشنگتن نیز از طرح یونامی استقبال کرد.
سخنگوی مطبوعاتی کاخ‌سفید طی اطلاعیه‌یی گفت آمریکا به یونامی در عراق می‌پیوندد و از دولت عراق می‌خواهد خشونت علیه اعتراض کنندگان را متوقف کند، اصلاحات انتخاباتی را به مرحله اجرا بگذارد و انتخابات زودرس را برگزار کند.
به این ترتیب می‌توان گفت که قیام عراق از یک سرفصل سرنوشت‌ساز عبور کرد.
آتشفشان در خانهٔ همسایه؟
واقعیت این است که عراق در آستانهٔ یک انقلاب دموکراتیک قرار دارد؛ اما این توفان و آتشفشانی در خانهٔ همسایه نیست؛ این قیامی است که خلع ید از رژیم آخوندی در عراق را هدف مقدم خود قرار داده است؛ بنابراین سرنوشت رژیم با سرنوشت عراق به‌هم گره خورده و از این رو «اخراج و پایان رژیم در عراق، در حکم پایان ولایت‌فقیه است».
قیام عراق به‌یمن پایداری قهرمانانهٔ قیام‌کنندگان و جوانان دلیر عراقی، سرکوب و ترفندهای توطئه‌گرانهٔ رژیم را پشت سر گذاشته و تثبیت شده و به‌سرعت راه خود را به‌سوی پیروزی باز می‌گشاید و پیش می‌رود.
شاخصهای این پیشروی، موضع‌گیری آقای سیستانی در حمایت از قیام،
ورود سازمان ملل به‌معادلهٔ عراق و محکوم کردن خشونت و کشتار قیام‌کنندگان و بالاخره موضع‌گیری دولت آمریکا مبنی بر شنیدن پیام عراق مبنی بر قطع نفوذ و دخالت رژیم ایران در کشورشان و برگزاری انتخابات زودرس است.
به این ترتیب قیام مردم عراق تا همین جا عمق استراتژیک رژیم ولایت‌فقیه را از هم شکافته و صدور ارتجاع و تروریسم را، به‌عنوان یکی از مهمترین ستونهای نگهدارندهٔ نظام آخوندی در معرض فروپاشی قرار داده است و همان‌گونه که رهبر مقاومت ایران در پیام شماره ۱۵تأکید کرده بود: «اکنون وقتی قالی عراق از زیر پای رژیم کشیده می‌شود، تمام تعادل رژیم در این منطقه و تمام سرمایه‌گذاری دو دهه اخیر و دو دهه قبلی در هم می‌ریزد که آثار زنجیره‌یی خود را در داخل رژیم برجا می‌گذارد و حاکی از قطعیت و حتمیت سرنگونی است».
