پس از خروج آمریکا از برجام در ۱۸اردیبهشت ۹۷، یکی از پیامدهای جدی آن مسألهٔ تحریمها علیه نظام آخوندی می‌باشد. اکنون ۲ماه از این تحول مهم گذشته است و آثار آن هنوز از جنبه‌های گوناگون مورد بررسی و تحلیل قرار می‌گیرد.
بازنده واقعی
روزهای آتی شاهد رقم‌خوردن بخشی از این تحریمها خواهیم بود. از این رو بسیاری شرکتها و بنگاههای طرف معامله و داد و ستد با رژیم آخوندی، در تکاپوی تعیین‌تکلیف آینده‌شان با این رژیم می‌باشند.
آنچه که این روزها در مواضع و تبلیغات حاکمیت ولایت فقیه شاهد آن هستیم، رد گم‌کردن از تحریمهای همه‌جانبه توسط آمریکا می‌باشد. دستگاه تبلیغاتی و به‌خصوص شخص روحانی تلاش می‌کنند تحریم را رو به مردم ایران و برای تنبیه مردم قلمداد کنند! قابل‌توجه این‌که در قاموس فریبکارانه این نظام که از خمینی تا خامنه‌ای ادامه داشته است، کلماتی هم‌چون «اسلام» و «مردم» اسم مستعارهای خمینی و خامنه‌ای و سخنگویان ریز و درشت نظام می‌باشد.
هوچی‌گری برای آدرس غلط دادن
روحانی و باقی دست‌اندرکاران نظام تلاش می‌کنند هدف از تحریمها را که همانا بستن راه بمب‌سازی و اعمال تروریستی است، دور بزنند و معیشت مردم را هدف نشان دهند؛ روحانی: «هدف واقعی آمریکا از تحریم، فشار به زندگی مردم است، اما آنها ادعا می‌کنند که می‌خواهند به دولت ایران فشار وارد کنند، اما وقتی واردات مایحتاج ضروری مثل دارو و نهاده‌های دامی را تحریم کنند، به چه کسی فشار وارد خواهد شد»؟(روزنامه جوان، ۱۳تیر)
این در حالی است که هم روحانی و هم کلیهٔ اعضای دولتش و نمایندگان مجلس و شخص خامنه‌ای می‌دانند که دارند ایز گم می‌کنند و نزد مردم ایران و طرف‌های جهانی، اصل موضوع روشن است. در همین رابطه برایان هوک، مدیر بخش سیاست‌گذاری وزارت‌خارجه، روشنگری کرد که: «تحریمهای ما کالاهای بشردوستانه را هرگز هدف قرار نداده و نمی‌دهند. تحریمهای ما بر رژیم ایران فشار می‌آورند تا رفتارش را تغییر دهد. تحریمها مردم ایران را هدف نمی‌گیرند. ایالات متحده صادرات غذا و دارو را تحریم نمی‌کند».
از طرفی مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا، در مصاحبه با اسکای نیوز تأکید کرد: «این کار شامل سلسله مجازات‌هایی است که مردم ایران را هدف قرار نمی‌دهد؛ بلکه هدفش این است که رژیم ایران را قانع کند که رفتار شرورانه و غیرقابل قبولش را تغییر دهد و هزینه این اقدامات رژیم را بالا ببرد».
روحانی در فریبکاری آن‌قدر عجله دارد که حتی این احتمال را هم نمی‌دهد که در عصر رسانه و اطلاعات، روزنامه‌های حکومتی هم ادعاهایش را پنبه می‌کنند؛ روزنامه اعتماد، ۲۰تیر: «پمپئو ادعا کرد که تلاش‌های آمریکا از جمله تحریمهای این کشور سلسله تحریم‌هایی است که مردم ایران را هدف نگرفته، بلکه هدفش متقاعد ساختن رژیم ایران به این است که رفتار مُخربش پذیرفتنی نیست و هزینه هنگفتی برایش دارد».
نعل وارونه
روحانی که به‌خوبی می‌داند در تاریخچهٔ نظام آخوندی، هیچ حرمت و حق و ماده‌یی از منشور حقوق‌بشر رعایت نشده با وارونه جلوه دادن همیشگی وضعیت می‌گوید: «تحریم کور علیه یک ملت بزرگ، بزرگترین نقض حقوق‌بشر در جهان امروز است... ایران نقش بسیار مهمی را علیه تروریسم در منطقه ایفا کرده است»!(روزنامه جوان، ۱۳تیر)
امید واهی و لاف در غربت
در بخش دیگری از تلاش برای منحرف کردن اذهان عمومی از واقعیت تحریم حاکمیت آخوندی، روحانی و رسانه‌های حکومتی تلاش می‌کنند واقعیت را دور بزنند و امیدهای واهی بپراکنند. یکی از همین تلاش‌ها مربوط به تحریم نفتی می‌باشد که از یک طرف تلاش می‌شود با گنده‌گویی و لاف در غربت زدن، از عواقب آن بگریزند و از طرف دیگر کبک‌وار سر در برف کنند و مردم ایران را جلو بیاندازند: «ادعای آمریکا و تهدید آنها علیه مردم ایران مانند تحریم و به صفر رساندن صادرات نفت، گزافه‌گویی است».(روزنامه جوان ۱۳تیر)
اما واقعیت‌ها آن‌قدر سنگین و سرسخت هستند که خوش‌خیالی‌های حاکمیت را آشفته می‌کنند: «پس از خروج آمریکا از برجام، کاخ سفید اخیراً اعلام کرد که اولین بسته تحریمی علیه ایران ۱۳مردادماه و دومین بسته تحریمی نیز نوامبر آینده(آبانماه) برای هدف قرار دادن بخش نفت وارد فاز اجرا می‌شوند».(روزنامه حمایت، ۱۳تیر)
حاکمیتی در تلاطم
هر چه به موعود اجرای اولین مرحله تحریم نزدیک می‌شویم، واقعیت‌های نظامی متلاطم و در بن‌بست، بیشتر و بیشتر آشکار می‌شود: «در حالی که تنها چند روز تا ماه آگوست زمان باقی است هر روز خبرگزاریها درباره خروج یکی از کمپانی‌های بزرگ از ایران یا مشمول جریمه شدن کمپانی دیگری به اتهام همکاری اقتصادی با تهران خبررسانی می‌کنند».(روزنامه اعتماد، ۲۰تیر)
تحریم و ترک برداشتن شیشه حیات‌خلوت شرقی
بخشی دیگر از بربادرفتن سرمایه‌های نظام آخوندی بر اثر شکستن طلسم مماشات، ترک برداشتن جبهه‌یی است که تقریباً شیشه عمر نظام را سالیان سال حفاظت کرده است. این شکاف در پشتیبانی بین‌المللی از رژیم آخوندی در استمرار تحریمها باز هم بیشتر خواهد شد. از آثار آن، ترس و لرزی است که ناگزیر باید اعتراف کنند: «در حال حاضر باید گفت که روسیه و چین نسبت به تحریمهای شورای امنیت پایبند هستند؛ ولی به تحریمهای یک‌جانبه پایبند نیستند. اما آنها عملاً از این تحریمها منتفع شدند. هند، چین و کره جنوبی به جای پرداخت پول نقد در قبال نفتی که از ما دریافت می‌کنند، روپیه یا کالا به ایران می‌دادند یا این‌که این ارزها را بلوکه می‌کردند و تحریمهای آمریکا را به‌نحوی اجرا کردند... چینی‌ها تعاملات گسترده‌یی با آمریکا دارند و نمی‌خواهند این تجارت را از دست بدهند».(روزنامه اعتماد، ۱۶تیر)
توهم راهزنانه
جنبه‌یی دیگر از تحریم، موضوع مهم نفت است. عرصه‌یی که موضع‌گیری‌های زیادی را طی چند روز اخیر برانگیخته است. روحانی تلاش کرد با قدرت‌نمایی پوشالی، دنیا و به‌طور خاص منطقه را تهدید به بستن تنگه هرمز کند. بعد که سمبه را پرزور دید و به مصداق «سگ داند و پینه‌دوز که در انبان چیست»، یک مرحله عقب‌تر رفت و در جمع ایرانیان مقیم سویس ادعا کرد: «امکان ندارد نفت منطقه صادر شود و نفت ایران صادر نشود».(روزنامه ابرار، ۱۳تیر)
در حالی که کلیت نظام و دستگاه ولایت فقیه نمی‌خواهند واقعیت را در آینه تحولات کنونی و آتی نظاره کنند، برای گریز از کابوس آن، دچار توهم می‌شوند: « پس از همین امروز باید کمرها را محکم بست، آستین‌های همت را بالا زد و با اتکاء به درون، مشکلات را حل و امید به خارج و بیگانه را برای همیشه به دیوار کوبید».(روزنامه رسالت، ۱۶تیر)
ماه‌عسل مماشات و جام‌زهر کیفرخواست
اما واقعیت چیست؟ واقعیت این است که عصر مماشات به‌سر آمده و پرهای امدادگران غیبی اربابان جهان ریخته است. واقعیت صریح‌تر از آن است که بشود بیش از این نسبت به آن در توهم ماند: «برایان هوک مشاور سیاست‌گذاری وزارت‌خارجه آمریکا مدعی شد در آستانه اجرایی شدن تحریمهای آمریکا، بیش از ۵۰کشور برای کاهش فعالیت خود در ایران اعلام آمادگی کرده‌اند و افزود واشنگتن از تحریمها، به صفر رساندن درآمدهای حاصل از صادرات نفت ایران را مدنظر قرار داده است». (روزنامه حمایت، ۱۳تیر)
و برای آن‌که ریشه‌ها و عقبه‌های تحریم، صریح‌تر و همه‌جانبه‌تر استدلال شود، سرمایه‌های ناشی از مماشات با نظام آخوندی در منطقه هم تبدیل به کیفرخواست علیه آن شده است؛ مایک پمپئو در سفر به امارات متحد عربی: «همه‌چیز از رفتار بد ایران و شلیک موشک از یمن که کشورهای خلیج را هدف می‌گیرد، آغاز می‌شود. لذا سیاست آمریکا ممانعت از این‌چنین اموری است. در خصوص تهدیدات، همه دنیا می‌داند که آمریکا به حفاظت از خطوط دریانوردی و انتقال نفت به همه جای دنیا، متعهد است».(روزنامه اعتماد، ۲۰تیر)
گذرگاه منافع ایران
اکنون تصویر همه‌جانبه‌تری از واقعیت تحریم ناشی از تغییر تعادل‌قوای جهانی و منطقه‌یی پیش روی نظام آخوندی قد علم کرده است. از سویی دیگر خشم و اعتراض و قیام مردم ایران است که سر بازایستادن ندارد. تلاقی بحران برجام و تحریم با تظاهرات و مطالبات افزون‌شونده مردم ایران، بی‌شک تحولات را به سود مردم ایران و تأمین منافع آنها رقم خواهد زد.
