ساز و دهل مستضعف‌پناهی دجالگرانهٔ رژیم و به‌خصوص این چند روزه که مصادف بود با سالمرگ دجال، گوش فلک رو کر می‌کند! اما واقعیت این است که ستم و غارتی که این رژیم در حق مردم محروم و مستضعف کرده، در تاریخ ایران تا به‌حال هیچ دولت دیگری نکرده و پول و ثروتی که نصیب غارتگران حاکم شده، در هیچ‌یک از نظامهای غارتگر نمونه و نظیر نداشته. در یک‌کلام این نظامی است به نام مستضعفان و به کام مستکبران! این حرفت تحلیل نیست. این حرف یکی از کارشناسان رژیم است که از قضا هنوز هم سینه چاک خمینی دجال است که به‌قول معروف همهٔ این آتشها از گور او بلند می‌شود.
بدترین، غارتگرترین و ضدکارگری‌ترین سیستم اقتصادی در ایران و تحت عنوان حکومت دینی و ولایت فقیه پیاده شده. این اعتراف یکی از اقتصاددانان حکومتی به نام ابراهیم رزاقی است در مصاحبه با یک رسانهٔ حکومتی به نام دانشجو در ۱۴خرداد ۹۸.
این رسانه قسمتهایی از اظهارات او را به‌صورت تصویری، قسمتهایی را هم به‌طور مکتوب منعکس کرده که خواندن آن به زحمتش می‌ارزد.
رزاقی می‌گوید: «مسئولان خونه ۵۰میلیاردی دارن، ۱۰۰میلیاردی دارن، اون آقای آخوندی برگشت گفت اینا قفس است دارند می‌سازند. مسکن مهر رو داره میگه. سؤال اینه، من، امثال من، حالا من نگم چون من خونهٔ خودمو دارم. کرایه خونه نمی‌دم، وقتی که ۷۰درصد مردم درآمدشون میره برای کرایه خونه، حالا بهش یه خونه کوچک بدن قدیمی ساز بدن، چه اشکالی داره؟ بقاش تأمین می‌شه. اگر نتونه باید بره کپرنشین بشه؛ اگر نتونه باید شب بره رو مقوا بخوابه. یا اگر امکان داشته باشه چادر بزنه. برای یه توالت رفتن باید چه بکنه! شما این فضاها رو ببینید؟ حالا اون ور بگو یه آلونک... دو میلیون و نیم خونه خالیه تو ایران، احتکار کردند، چند برابر اون هزینه‌ای که برای این خونه‌ها صرف شده، اینا دارن سود می‌برند. بانکها بعضی‌هاشون ۴۰۰تا ۶۰۰تا ۸۰۰تا ۱۰۰۰تا خونه نگهداشتند برای چی؟ قیمت بره بالا!».
رزاقی به‌عنوان نمونهٔ دیگر از پیاده شدن بدترین و چپاولگرترین نظام اقتصادی در حکومت ولایت فقیه می‌گوید: « در همان آمریکای مهد سرمایه‌داری از عایدی معاملات مسکن حدود ۸۰درصد مالیات می‌گیرند! ابراز نگرانی کرد که در ایران خبری از اخذ مالیات از فعالیت‌های سوداگری و کاذب نیست و هر کسی هر چیزی می‌خواهد میفروشد و به همین دلیل بانکها با احتکار ۱۰۰ها خانه به افزایش قیمت ها که به ضرر مردم است دامن می‌زنند!».
رزاقی، می‌گوید اگر این شیوهٔ اقتصادی رایج در ایران در آلمان و ژاپن و آمریکا پیاده می‌شد، آنها هرگز صنعتی نمی‌شدند. رزاقی یکی ار دلایل لجام گسیخته بودن نظام اقتصادی در ایران در مقایسه با غرب را سرکوب شدید طبقه کارگر در ایران می‌داند و می‌گوید: «چون اونجا یه نیروی مقاومت هست، کارگرا متحدند، میلیونها نفر، همین جلیقه زردها رو ببینید! این احتمالاً خونه هم دارن، ولی سطح زندگی خیلی پایینه. امکان نداره ماشین ۲میلیاردی زیر پاش باشه هیچی نداشته باشه! و اگر خشونت زیاد به خرج بده دولت، ممکنه به جنگ مسلحانه منجر بشه؛ در ایران چی؟ نذاشتن چنین تشکلی به وجود بیاد؛ سرمایه‌داری پیاده شده، ولی چنین تشکیلات دفاعی به وجود نیاوردن؛ حتی یک تشکیلاتی که امکان مقاومت داره، این شکلی باهش برخورد می‌کنند، مثل سپاه بسیج چه شکل باهش رفتار می‌کنن».
این اقتصاددان حکومتی با اشاره تلویحی به این‌که سرنخ قاچاق و احتکار و غیره، دست خود حاکمیت است، اضافه می‌کند: « این همه احتکار و گرانفروشی و کم اظهاری و قاچاق صورت می‌گیرد که بسیاری قابل شناسایی و ردگیری است اما کسانی که در مسند امور قرار دارند اعتقاد و عزمی برای برخورد با آنها ندارند!
افراد و شرکتهایی در سال گذشته دلار دولتی گرفتند تا کالای ارزان به دست مردم برسانند اما همان کالاها ۳۰تا ۳۰۰درصد گران شد! این چه معنایی دارد؟!».
رزاقی به بعضی نمونه‌های غارتگری که با استفاده از امکانات دولتی صورت می‌گیرد، اشاره کرده و می‌افزاید: «چطور ۳۰میلیارد از دلارها بعد از صادرات برنگشته است؟! عده‌ای رانت خوار بدون هیچ نظارتی مایحتاج مردم را ارز ۴۲۰۰تومانی صادر کردند و بعد هم دلار آن را در بازار آزاد ۱۳هزار تومان فروختند و سرمایه خود را ۳برابر کردند و معیشت مردم را با سختی مضاعف روبه‌رو کردند! اسم این را هم می‌گذارند بازار! این چه جور بازاری است؟!..محصول را از کشاورز بی‌نوا که با آن همه زحمت در فقر و گرفتاری کشت کرده ۱۰۰۰تومان می‌خرند و چند هزار تومان به بازار می‌دهند!
یا وزیر بهداشتی داشتیم که بیش از ۱۰۰۰میلیارد ثروت دارد! یا برادر رئیس‌جمهور با همکاری شریکان خود ۱۶هزار میلیارد تومان از ذخیره صندوق فرهنگیان برمی‌دارد و بعد هم رئیس‌جمهور می‌گوید که اختلاس نبود وام معوقه است!».
