سردمداران، مهره‌ها و رسانه‌های رژیم از دهها تعبیر و توصیف استفاده می‌کنند که حتی یکی از آنها به‌عنوان دلیل و علت سرنگونی یک رژیم کافی است.
ضعف رژیم در مواجه با بحرانهای مختلف و به‌خصوص بحران سرنگونی آن‌چنان آشکار، و بی‌ثباتی آن به گونه‌یی است که اعتراف می‌شود که نظام با «ضعف نهادینه»، «معبر سخت» برای عبور از مشکلات و بحرانهای متعدد مواجه است که می‌رود تا آن را با «انفجار اجتماعی» یعنی قیامی دیگر از طرف مردم مواجه کند.
یکی از آنها وضعیت کنونی رژیم را به اتاق پر از گازی تشبیه می‌کند که هی در آن کبریت می‌کشند. بعضیها هم برای تغییر این وضعیت پیشنهادهایی می‌دهند که جالب است.
آخوندهاشم‌زاده هریسی عضو مجلس خبرگان آخوندی «همه جا» را «خزان» می‌داند و «جایی» را سراغ ندارد که آباد باشد.
این عضو خبرگان آخوندی خانه را آن‌چنان ویران می‌داند که می‌گوید: «ما به خانه‌تکانی عظیمی از بالا تا پایین نیاز داریم. ولی این خانه تکانی باید از بالا شروع شود. بعضی اتفاقات از پایین شروع می‌شود و این‌ها که از پایین آغاز می‌شود، خیلی خطرناک است و از پایین براندازی، تخریب و نابود می‌کند تا به بالا برسد». (سایت اعتماد آنلاین 22اسفند 96)
یکی ازمهره‌ها به نام مهدی مطهرنیا ضمن اعتراف به بحرانهای درونی حکومت آخوندی رویکرد آن در مقابله با این بحرانها را از طریق بحران آفرینی‌های دیگر به‌مثابه «پتک به‌عنوان یک ابزار برای حل همه مسائل» می‌داند که غیرممکن و «در نهایت این ضعف در درون نهادینه و می‌تواند به انفجار بی‌ثباتی منجر شود». (سایت حکومتی فرارو 22اسفند 96)
روزنامه حکومتی ایران 23اسفند 96 وابسته به دولت نیز وضعیت فعلی رژیم را تشبیه به «معبر سختی» می‌کند که این وضعیت برای آن «عواقب بدی» خواهد داشت و این نتیجه را دربرخواهد داشت که تمامیت حاکمیت نبست به آن «پشیمان» می‌شود.
این روزنامه وابسته به دولت آخوند روحانی وضعیت فعلی اقتصادی و اجتماعی را نامساعد می‌داند و در این رابطه می‌نویسد: «اکنون بازسازی امید و اعتماد مردم به آینده حتی از کاهش تورم و افزایش صادرات و هر مؤلفه دیگری مهمتر است.
اعتراضات دیماه تلنگری بود برای این‌که به حل مشکلات و ابرچالشهای ریشه‌یی اقتصاد توجه کنیم. اگر این امید و سرمایه اجتماعی احیا نشود اصلاحاتی که در حوزه اقتصادی شروع شده است، ممکن است نتایج خطرناکی در پی داشته باشد».
مسعود نیلی دستیار آخوند روحانی نیز با تشبیه شرایط انفجاری جامعه به انبار باروت می‌گوید: «برآیند فضای رسانه‌یی کشور این موضوع را به مردم القا کرده که مسئولان شما مشکل دارند؛ یا حقوق بالا می‌گیرند یا درگیر مسائل فساد مالی هستند. وجه غالب تبلیغات رسمی‌مان این است. و این در حالی است که در دنیا این کار را نمی‌کند. چون خطرناک است. در واقع در اتاقی که پر از گاز است، هی کبریت می‌کشند.» (روزنامه حکومتی ایران 22اسفند 96)
آخوندهادی غفاری یکی از سرچماقداران دهه شصت رژیم هراسش را از ناامیدی مردم به رژیم و همچنین از به‌هم‌ریختگی درونی آن چنین بیان می‌کند: «مسئولیت این ناامیدی تنها برعهده دولت نیست. خیلی با صراحت بگویم که بسیاری از نهادهای دیگر هم در این ناامیدی نقش دارند. اگر کشور قانونمند اداره شود به سرعت به سمت شادابی و نشاط جامعه حرکت می‌کنیم. اما اگر به‌هم‌ریختگی و نابسامانی ادامه داشته باشد ناامیدی هم باقی می‌ماند». (سایت حکومتی اعتماد آنلاین 22اسفند 96)
آری، به‌قول آخوند هریسی همه جای این نظام با «خزان» مواجه است و هر تلاشی هم که برای برون‌رفت از این وضعیت می‌کند به‌قول مسعود نیلی به «اتاق گاز» وضعیت انفجاری جامعه که پر از خشم و کین مردم است کبریت می‌کشد و نهایتاً انفجار خشم مردم ریش و ریشه نظام و سردمداران آن را خواهد سوزاند.
