انتشار سند صوتی جواد ظریف، وزیر خارجهٔ دیکتاتوری آخوندی، هر چه بیشتر بحران درونی نظام را دامن زده است. اما فراتر از این بحران، این سند پرده‌ها را باز هم بیشتر از روی ماهیت این رژیم قرون‌وسطایی کنار زد و نشان داد تمامی کارگزاران و مهره‌های رژیم، در هر لباس و مسندی، تنها مشتی جنایتکار هستند که دیپلوماسی را برای میدان کشتار و جنایت هزینه می‌کنند.
آخوند روحانی هم روز ۸اردیبهشت در هیأت دولت خود بر همین واقعیت انگشت گذاشت و با تأکید بر این‌که «به‌عنوان کسی این حرف را می‌زنم که زندگی‌ام تجربه همین است و ۳۲سال در شورای عالی امنیت نظام بودم»، گفت: در نظام ولایت فقیه «میدان و دیپلماسی دو بازو هستند!»؛ وی آنگاه برای این‌که در این واقعیت محتوایی جای هیچ شبهه و شکافی هم باقی نماند، تأکید کرد: «اگر کسی فکر می‌کند یا میدان یا مذاکرات باید پیروز شود، باید بگویم این حرفها دقیق نیست!».
جواد ظریف هم که خود سوژهٔ اصلی این بحران در رژیم است، در نخستین واکنش به آن، نه تنها دست داشتن در جنایت و کشتار، پابه‌پای قاسم سلیمانی را رد نکرد، بلکه تأکید کرد که: «تقلیل بحث نظری در خصوص ارتباط دو بال قدرت خارجی نظام، یعنی دیپلماسی و میدان به‌مثابه بهانه‌یی برای دوگانه‌سازی بین نظامیان و دیپلماتها که هر دو برای نظام می‌کوشند، نه‌تنها کوته اندیشانه بلکه در تقابل کامل با نگرش (من) است که میدان و دیپلماسی را مقوم و مکمل می‌دانم».
ظریف که در نوار منتشر شده صوتی اذعان کرده بود او و قاسم سلیمانی دو اهرم خامنه‌ای بودند که «آقا ما را هماهنگ می‌کرد»، امروز هم بار دیگر به ۴دهه شراکت در کشتار و ترور اذعان کرد و گفت: «در ۴۰سال گذشته کوشیده‌ام در تحلیل، مجتهد و در اجرا مقلد باشم. در مقام کارگزار همواره تابع سیاست‌های مصوب نظام بوده و از آنها با قدرت دفاع کرده‌ام».
اگر این عذر بدتر از گناه ظریف را جدی بگیریم، به این معناست که او ۸سال آگاهانه دروغ گفته و ماله‌کش تروریسم و جنایت و کشتار بوده و تنها در دو ماه آخر دوره‌اش یاد وجه «مجتهد» ی خود افتاده است.
همزمان پاسدار حسین سلامی، سرکردهٔ سپاه پاسداران هم در اظهاراتی کاملاً هم‌سو با ظریف، با اشاره به کشتار مردم منطقه، از سوریه و عراق تا لبنان و یمن توسط نیروی جنایتکار قدس، گفت: «در هر نقطه که میدان تأثیر و جاذبهٔ نیروی قدس در آنجا عمل کرده، مردان نیرو، مردان میدان (سلیمانی و ظریف و...) بودند» (۸ اردیبهشت).
بله، روزگاری خامنه‌ای تلاش می‌کرد با بزک کردن مهره‌هایی از نظام، مانند آخوند خاتمی با لبخند‌های کذایی و روحانی با کلید قلابی و ظریف با خنده‌های دلقک‌وار، دست سیاست مماشات را پر کند که گویا در رژیم چهره‌هایی «معتدل» و «مدره» هم وجود دارد و برای این‌که آنها تضعیف نشوند، باید به آخوندها امتیاز داد. اما پس از سال‌ها ایستادگی مردم و مقاومت ایران که به شکست مفتضحانهٔ سیاست مماشات انجامید، امروز هر چه بیشتر پرده‌ها کنار می‌رود و بیش‌از‌پیش روشن می‌شود نظام ولایت فقیه، سر تا پا خون است و از صدر تا ذیل آن، در جنایت، کشتار، ترور و سرکوب دست دارند؛ رژیمی که به‌عنوان غدهٔ سرطانی منطقه و جهان، هیچ درمان و راه‌حلی ندارد جز از ریشه برکندن و نابودی کامل آن توسط مردم و مقاومت ایران.
