۴۲ سال است مردم ایران هدف نیزه‌های غارت و تیرهای زهرآگین گرانی و گرسنگی قرار گرفته‌اند و هر چه زمان می‌گذرد، بر آمار آوارگان و گرسنگان اضافه می‌شوند.
به این تصویر نگاه کنید
سهم این جوان کجاست؟
روزنامه آرمان ـ ۲۹بهمن ۹۹:
در سال۹۹ شاخص فلاکت ۷۰درصد و رتبه فساد به ۱۴۹ در جهان رسید و این یعنی فاجعه! پس به موازات اختلاس ما شاهد دست بردن در جیب مردم هستیم
یک مادر هم‌وطن:
هیچی تو خانه‌مان نبوده بخوریم. سر بی‌شام گذاشتیم خدا شاهده. که همین دختر کوچیکم می‌گفت مامان از گشنگی دلم درد می‌کنه. گریه می‌کردم دخترم بارها بوده از من طلب کرده نداشتم گفتم چیکار کنم مامان. خودم گریه می‌کردم. روزی نیست که دلم نشکنه رو به خدا گریه نکنم.
روزنامه آرمان ـ ۲۹بهمن ۹۹:
اگر امروز برخی مجبور به نسیه‌خواری و نسیه‌بری حتی در زمینه «نان» شده‌اند، باید به‌دنبال پول‌های خارج‌شده از ایران که در کشورهای دیگر به وسیله آقازاده‌ها بذل و بخشش می‌شود، گشت.
آخوند علی حسینی اشکوری عضو خبرگان خامنه‌ای ـ اول اسفند ۹۹:
وعده‌های دروغینی که فرض بفرمایین شخص می‌گوید. من می‌خواهم پول مردم را بدهیم به دست مردم بدهم، مال مردم را بدهیم به دست مردم بدهم، مدیریت مردم را به دست مردم بدهیم، خب این‌ها عوام‌فریبی است.
راستی! سهم مردم چیست؟
کجاست؟
عبدالله ایزدپناه در مجلس آخوندی ـ۱۹بهمن ۹۹:
از نفت، پتروشیمی و بنزین سهمی ندارند، در آنجا صنعت، معدن، شغل، رفاه، بیمه و سرمایه‌یی وجود ندارد و جوانان بیکار، پدران و مادران شرمنده از دیدن هم اکراه دارند، فقر ویرانگر است و همه چیز را با خود می برد
بله! فقر ویرانگر است و کاخ ظالمان و جنایتکارانی که ۴۲سال با شمشیر گرسنگی و بی‌پناهی جان و مال مردم را نابود کرده‌اند ویران می‌کند.
