به این تصویر خوب نگاه کنید. این اعتراف یک روزنامه حکومتی و آیینه تمام نمای نظامی‌ست که میلیونها نفر را در گرداب فقر و گرانی نابود کرده است. ایرانیانی که دستشان از حلقهٔ نجات ده میلیونی خط فقر کوتاه است.
یک مادر:
«می‌مردم بهتر بود از این‌که بچه‌هامو ببرم گدایی کنن یه لقمه نون واسه خودشون، از گدایی در بیان».
علی موسوی در مجلس آخوندی ـ ۶مهر ۹۹:
«واقعیت این است که گرانی دارد طغیان می‌کند مردم و دهک‌های پایین جامعه زیر این بار گرانی‌ها واقعاً له شدند».
یک مادر:
«یعنی نمیدونن من دردم چیه؟! من سه ماهه تو چادر زندگی می‌کنم. کدوم آخوندی الآن تو ایران بی‌خونه است؟».
رسانه حکومتی تابناک ۴مهر در مطلبی با عنوان «خط فقر ۱۰میلیون تومان شد» نوشت:
«در سایه تبعیض و نبود هیچگونه حمایتی از قشر کارگر و اقشار آسیب‌پذیر جامعه، زنده ماندن اولین اولویت آنان خواهد بود».
خبرنگار:
«۲بار می‌خواستی خودکشی کنی. بهم می‌گی چرا؟»
یک دختر نوجوان:
«به‌خاطر زندگی مشکلات زیاده مامان یک‌سره حرص می‌خوره بابا رفته چیزی نیست بخوریم. نذاشتن وگرنه این دنیا معنی نداره که من زندگی کنم».
یحیی ابراهیمی در مجلس آخوندی ـ ۶مهر ۹۹:
«قرارمان این نبود که با این همه منابع فلاکت‌زده باشیم و جوانانمان بی‌کار و بی‌انگیزه ناامید از آینده، مایوس و سرخورده باشند و پدرانمان در برابر خانواده‌ای خود شرمنده باشند».
این اعتراف‌ها در وحشت از شعله‌های فروزانی‌ست که از آه مادران و خشم ارتش گرسنگان برمی‌خیزد.
مجلس آخوندی ـ شهریاری:
«به‌خاطر فقر و گرسنگی و فشار مردم روزی خواهند ریخت ما را از مجلس و دولتمردان را از دولت بیرون خواهند کرد خیلی زمان نمی‌بره».
دور نیست روزی که تمام آثار و اجزای نظام از خاک میهن پاک می‌شود.
