«واریز کردن ۲۳۱میلیون تومان به حساب نمایندگان مجلس»
این تیتر خبر روزنامه‌های نظامی است که پشت‌بام خوابی و فقر و گرسنگی و زباله‌گردی در آن بیداد می‌کند.
این ۲۳۱میلیونی که با پررویی در روزنامه‌هایشان هم جار زدند، داغی است به میلیونها پدر و مادر بی‌پناه و گرسنه و آنهایی که در زباله‌ها به‌دنبال یک لقمه نان می‌گردند.
غضنفرآبادی در مجلس ارتجاع ۱۸تیر ۹۹: «بعضی‌ها فکر می‌کنند این ۲۰۰میلیون هر ماه به نماینده پرداخت می‌شود!... حتماً هیأت‌رئیسه محترم توضیح می‌دهند که واقعاً این ۲۰۰میلیون حق مسکنی نیست که بخواهد ماهانه پرداخت بشود».
آیا می‌دانید همین ۲۳۱میلیونی که می‌گیرند معادل ۱۰سال تلاش و دسترنج یک کارگر است؟
۲۲۸۰۰۰۰۰۰=۱۰*۲۲۸۰۰۰۰۰ ۲۲۸۰۰۰۰۰=۱۲*۱۹۰۰۰۰۰
همان کارگری که شبانه‌روز در محیط آلوده کرونا مجبور است به هر کاری تن بدهد تا یک لقمه نان بخور و نمیر در بیاورد اما باز هم حقوقش را نمی‌دهند.
یک کارگر هفت‌تپه: «من کرونا بگیرم تو این وضعیت خانواده منم درگیر میشه ۵هزار خانواده است... بابا اینا خودشون آرزوشونه که ما بمیریم».
اگر همین امتیاز ۲۳۱میلیونی را در همه ۲۹۰نفر مجلس ضرب بکنیم می‌شود دستمزد ۳هزار سال یک کارگر!
ببینید!
۲۹۰* ۲۳۱میلیون می‌شود ۶۶میلیارد و ۹۹۰میلیون تومان.
این عدد بخش بر یک میلیون و ۹۰۰هزار تومان حقوق پایه یک ماه کارگر می‌شود:
۳۵هزار و ۲۵۷ماه دستمزد یک کارگر یعنی معادل ۲۹۳۸سال دستمزد یک کارگر!
این همان پولی است که یارو می‌گوید: «بابا چیزی نیست فقط ماه اوله».
۶۶۹۹۰۰۰۰۰۰۰=۲۳۱۰۰۰۰۰۰*۲۹۰
۳۵۲۵۷= ۱۹۰۰۰۰۰: ۶۶۹۹۰۰۰۰۰۰۰۰
۲۹۳۸ سال= ۱۲: ۳۵۲۵۷ماه
نمی‌گوید که با همین پول حقوق ۶ماه همهٔ ۵هزار کارگر هفت‌تپه که با خانواده‌هایشان ۲۰هزار نفر هستند، تأمین می‌شود.
کارگر هفت‌تپه: «فرماندار دروغگو، رئیس‌جمهور دروغگو، وزیر کار دروغگو بس که دروغ گفتن به این مردم دیگه مردم بریدن».
این شعله‌ای از آتش سینهٔ گرسنگان علیه جنایتکارانی است که در روزهای پایانی هم دست از غارت جیب و سفرهٔ مردم برنمی‌دارند.
