گزارشگر: قیمت کدومها رفته بالا؟
مغازه‌دار: همه رفته بالا. امروز موز میدون ۳۱هزار موز کیلویی ۳۱هزار تومن. خیار ۱۲هزار تومن
یک شهروند: ماست و شیر و تخم‌مرغ خریدم
گزارشگر: ارزون شده یا گرون شده؟
شهروند: اتفاقا دوبرابر شده
یک رسانهٔ حکومتی با اشاره به این‌که قوانین و مجلس کاملاً در خدمت ثروتمندان و علیه محرومان است نوشت:
روزنامه کار و کارگر ـ ۲۴دی ۹۹:
«شاهد توزیع ثروت در میان گروه‌های سرمایه‌دار و فروپاشی دهک‌های متوسط درآمدی جامعه خواهیم بود که جامعه را به‌لحاظ اقتصادی قطبی خواهد کرد چرا که بیشتر دهک‌های جامعه به‌گونه‌یی فاجعه‌آمیز در فقر قرار داشته و این نتیجه کارکرد همین گروهای سرمایه‌دار انحصارگراست».
علی کرمی استاد دانشگاه علوم پزشکی ـ ۱۸دی ۹۹
«نباید ببری این‌قدر بالا که من نتوانم گوجه فرنگی بخرم گوجه فرنگی بشه چیز لوکس؟ موز نتوانم برای بچه‌ام بخرم موزی که بود ده‌هزار تومان بشه سی هزار تومان؟ آخه مگه میشه این همه تفاوت قیمت؟ روغن کنجد با ۳۵هزار تومان بشه ۱۴۰هزار تومان؟».
وقتی قوانین به نفع ثروتمندان و علیه محرومان نوشته می‌شود و بنای کار بر غارت مردم است قیمتها روز به‌روز بیشتر و سفره‌ها هر روز کوچکتر می‌شود.
گزارشگر: آخرین باری که جنس براتون آوردن و آرزون شده بود کی بود؟
یک مغازه دار: هیچ وقت
گزارشگر: هیچ وقت؟ حتی یک بار؟
یک شهروند: هیچ وقت من ندیدم اصلاً باهاش برخورد نکردم
یک شهروند: والله خدا شاهده نمیدونم اصلاً ابدا
یک شهروند: بابا از آرزونی حرف نزن تا دلت میخواد شب می‌خوابیم صبح یهو می‌بینی دو برابر شده
بله! ارزان نمی‌شود چون هدف غارت مردم است و امنیت نظام
دهمرده در مجلس آخوندی ـ ۲۳دی ۹۹:
«مملکت خیلی گران اداره می‌شود. از خدا بترسید که آه دل پیرزنی نیمه شبی کن فیکون می‌کند».
آه دل محرومان همان شعله‌های خشمی است که در ارادهٔ گرسنگان و جوانان شورشگر می‌درخشد و نظام غارت را کن فیکون می‌کند.
