در آستانه سفر روحانی به نیویورک و شرکت در نشست سالانه مجمع عمومی ملل‌متحد، آنچه که باندهای درونی رژیم در ملأعام برای چگونه سخن گفتن روحانی در نیویورک مشخص می‌کنند، نشان‌دهنده هرج و مرج در هرم قدرت رژیم و به‌هم‌ریختگی دستگاه رهبری سیاسی آخوندها است. تابلویی که بدترین زمان نمایشش، همین نقطه بود! نقطه‌ای که کشورهای جهان علی‌القاعده بالاترین مقامهای تصمیم‌گیرنده خود را روانه نشست سران می‌کنند.
بی‌سبب نیست که طرف آمریکایی پیشاپیش اعلام می‌کند برای حل و فصل مسایل فیمابین دو کشور، ترجیح می‌دهد که رئیس‌جمهور آمریکا با ولی‌فقیه آخوندها ملاقات کند که حرف آخر را می‌زند و قدرت تصمیم‌گیری دارد.
حرف‌های روحانی پیش از پرواز به نیویورک
روحانی در آستانه پرواز خود از تهران طی اظهاراتی درباره این سفر و این‌که حضور در یک مجمع بین‌المللی در شرایطی که رژیم دارد یک فرصت است، گفت:
«به‌طور معمول در سال‌های قبل هم این سفر را انجام دادم به‌دلیل این‌که یک فرصتی است و یک تریبون عمومی است که در اختیار کشورمان قرار می‌گیرد و جمهوری اسلامی ایران می‌تواند نظرات خود را نسبت به مسایل بین‌المللی و منطقه‌یی در آن بیان کند. با حضور در مقر سازمان ملل همچنین فرصت دیدار و مذاکره با سران بسیاری از کشورها فراهم است که به‌طور معمول برای دیدار و مذاکره با این سران باید سفرهای زیادی انجام گیرد یا آنها باید به تهران بیایند ولی آنجا کاملاً مناسب برای ملاقات‌های دوجانبه است».
روحانی با تأکید بر این‌که مهمترین مسأله این است که شرایط امروز جهانی برای رژیم، شرایط مناسبی نیست در پایان اظهارات خود افزود که در این سفر درباره مسائل منطقه مانند سوریه و یمن هم گفتگو خواهد کرد.
«البته مسایل مربوط به منطقه هم مثل مسایل سوریه، یمن و سایر مسایلی که در منطقه وجود دارد نیز با کشورهای دوست‌مان مورد بررسی قرار خواهد گرفت».
سفر روحانی به نیویورک و حضورش در مجمع عمومی و حضور احتمالی‌اش در اجلاس شورای امنیت مورد جدل و مناقشه بسیاری در درون رژیم شده است.
سایت فرارو وابسته به باند روحانی نوشت که روحانی در آستانه سفر به نیویورک، طی یادداشتی در روزنامه آمریکایی واشنگتن‌پست ۲سیگنال مهم به آمریکا ارسال کرد... روحانی در ابتدا ضمن تشریح تلاش آمریکا برای اعمال فشار بر ایران و تلاش تهران برای خنثی کردن این فشار، تلاش کرد چماق را به آمریکا نشان دهد... روحانی یک هویچ را هم به آمریکا نشان داد. او از تعهد ایران به گفتگو سخن گفت و برهان حسن‌نیت آمریکا را، پایبندی کامل و صادقانه آن به توافق هسته‌یی دانست».
علی خرم چه گفت؟
اما علی خرم، دیپلمات سابق رژیم و از مهره‌های باند اصلاح‌طلب، خیلی صریح‌تر از تاکتیک و شیوه‌یی که روحانی باید در نیویورک پیش بگیرد سخن گفت و توصیه کرد:
«روحانی در سازمان ملل ننه من غریبم بازی دربیاورد»!
«آقای روحانی باید نسبت به اعمال تحریم‌ها بر روی مردم و اقتصاد ایران نیز مانور دهد. او نباید در سازمان ملل برای مصرف داخلی حرف‌هایی از جمله آن که ما وضعیت‌مان خوب است بیان کند. اتفاقاً او باید به‌قول عوام "ننه من غریبم بازی" درآورد و از عسر و حرج مردم حرف بزند باید بگوید تحریم‌ها باعث کاهش دارو و بلایایی برای کودکان و بیماران سرطانی به‌بار آورده است».
علی خرم تصریح کرد:
«روحانی باید سعی کند توجه جهان را به سمت موضوع انسانی جلب کند نه آن که بحث سیاسی و قدرت راه بیاندازد و حرف‌هایی بزند که مصرف داخلی دارد. اگر او رو به ایران صحبت کند، نتیجه‌یی منفی خواهد داشت».
آنچه که کیهان خامنه‌ای گفت!
در مقابل کیهان خامنه‌ای در شماره یکشنبه ۱مهر، کسانی را که از دیدار و مذاکره با آمریکا دم می‌زنند، نفوذی‌های دشمن نامید و نوشت:
«دیدارهای محرمانه و غیرمحرمانه و ارسال پالس‌های گوناگون برای حفظ کانال‌های برجامی «نفوذ در ارکان اجرایی کشور» و القاء عادی‌سازی دیدارهای برخی مسئولان ایرانی و آمریکایی و ریختن قبح چنین دیدارهایی آن‌گونه که در قدم‌زدن‌ها و دیدارهای نمادین و رسانه‌یی ظریف و جان کری با لبخندهای معروف در طول مذاکرات هسته‌یی صورت گرفت، هم‌چنان در دستورکار آمریکا و نفوذی‌های داخلی است».
کیهان، سپس به روحانی و ظریف هشدار داد که دستورکارشان در نیویورک باید اظهارات خامنه‌ای در ۲۸مرداد گذشته باشد و مراقبت کنند که «اقدام نابجا»ی دیگری رخ ندهد.
وقتی که باند روحانی هم ترجیح می‌دهد دو بازیکن اصلی، خودشان بازی کنند!
اما یکی از تحلیلگران باند روحانی، به نام مهدی مطهرنیا آب پاکی روی دست هر دو طرف دعوا ریخته و با ذکر این نکته که حسن روحانی در این مورد اصلاً کاره‌یی نیست، گفت:
«نباید در انتظار اتفاق غافل‌گیرکننده‌ای در نیویورک باشیم... زیرا تصمیم‌گیرندگان نهایی مقام معظم رهبری و ترامپ هستند و نه حسن روحانی و نه پمپئو... لذا باید منتظر ماند تا این دو تصمیم‌گیرنده نهایی به بیان دیدگاههای خود بپردازند تا تکلیف رودرویی و تعامل تمام‌شمول روشن شود تا بازتاب آن در نیویورک به نمایش در بیاید».
به این ترتیب روشن می‌شود که حضور روحانی در نیویورک و هر اقدامی که در آنجا انجام دهد با موافقت خامنه‌ای بوده و او چراغ سبز آن را داده است.
