روز چهارشنبه ۹آبان ۹۷ روحانی در جلسه هیأت دولت درباره موضوعات و مسائل مختلفی صحبت کرد و طبق معمول در همه زمینه‌ها مدعی پیروزی و موفقیت شد.
اولین اعتراف روحانی درباره دجالبازی رژیم در به‌راه‌انداختن به‌اصطلاح راهپیمایی اربعین بود که موجب بازتاب منفی هم در جامعه ایران و هم در میان مسلمانان جهان شده است. چرا که رژیم از یک‌سو با بزرگنمایی و رقم‌سازی‌های معمول خود آمار شرکت‌کنندگان در مراسم اربعین را بیش از ۲۰میلیون نفر عنوان می‌کند و در رقابت با عربستان که عهده‌دار مراسم حج است، اربعین را دکان دین‌فروشی خود کرده و رقم ساختگی ۲۰میلیون زائران کربلا را با شمار ۲میلیونی زائران خانه خدا مقایسه می‌کند.
اعتراف دوم روحانی به زندگی سخت و مشقت‌بار مردم بود. او در حالی که می‌کوشید تمام این فشارهای خردکننده را ناشی از تحریمها و تهدیدهای آمریکا قلمداد کند، اذعان کرد که این شرایط سخت در آینده هم ادامه خواهد داشت.
اعتراف سوم روحانی، نمایشی بودن جلسه یک‌روزه مجلس ارتجاع و مهر تأیید زدن به ۴وزیر پیشنهادی او بود.
اعتراف چهارم روحانی که سخنان خود را با آن پایان داد، هراس از سرنگونی به‌زبان معکوس و با ابراز امیدواری نسبت به ماندگاری رژیم بود.
چرایی چنین اعتراف‌هایی؟!
سؤالی که مطرح است این‌که: چرا روحانی در شرایط کنونی این حرفها را می‌زند؟
آیا از روی حرفهای روحانی می‌توان مختصات کنونی رژیم را دریافت؟
آیا این حرفها نشان‌دهنده سمت‌گیری خاصی است و هدف مشخصی را دنبال می‌کند؟
هدف کلی یا هدف اصلی روحانی در آن صحبت چه بود؟
هدف روحانی در این صحبت همان‌طور که خودش هم قبلاً گفته امیددرمانی است و مخاطبش هم اساساً نیروهای روحیه‌باخته و در حال ریزش رژیم هستند. چون امیددرمانی که روی مردم به اعتراف ایادی خود رژیم مانند زیباکلام اثر معکوس دارد و بیشتر موجب خشم و نفرت آنها می‌شود.
بنابراین در زمینه‌های مختلف مدعی پیروزی و موفقیت شد؛ ولی از آنجا که فاصله ادعا تا واقعیت خیلی عظیم است، در هر زمینه که روحانی ادعای پیروزی کرد، در همان حال این ادعاها تبدیل به اعتراف می‌شد.
مثلاً روحانی از نمایش دجالگرانه اربعین شروع کرد، اما ناخواسته به نمایشی‌بودن این دجالبازی و اهداف سیاسی تبلیغاتی که رژیم از آن مد نظرش هست و همچنین به فضای منفی اجتماعی و بین‌المللی در رابطه با آن اعتراف کرد.
او می‌خواست ادعا کند که اوضاع خوب و تحت کنترل است و تحریمها هم هیچ اثری ندارد، اما ناگزیر هم به سختی زندگی مردم در ماههای اخیر و هم به این‌که این شرایط سخت در ماههای آینده هم ادامه خواهد داشت، اعتراف کرد.
ادعای وحدت و همدلی دولت و مجلس را کرد، اما ناخواسته به بندوبست پشت‌پرده باندها اعتراف کرد.
می‌خواست وانمود کند که وضع رژیم خیلی خوب و مستحکم است، اما در آخر صحبتش همان‌طور که شنیدیم ابراز امیدواری می‌کرد که «انشاالله ما می‌توانیم هفته به هفته به سمت سالروز انقلاب اسلامی پیش بریم و آن جشن باشکوه عظیم چهلمین سال انقلاب و آغاز چهل‌ویکمین سال پیروزی انقلاب را انشاالله جشن بگیریم» که این به بیان معکوس نگرانی و وحشت بی‌حد او را به‌نمایش می‌گذارد.
حقیقت راهپیمایی اربعین چیست؟
چون خود روحانی صراحتاً حرفی درباره ساختگی بودن اعداد و ارقام اربعین نزد.
روشن است که روحانی هیچ وقت صراحتاً و به زبان اشهد از ساختگی بودن اخبارشان درباره اربعین حرفی نمی‌زند اما از واقعیتها و از فاصله عظیم این واقعیتها با ادعاها، واقعیت روشن می‌شود.
مثلاً رژیم تلاش می‌کند این نمایش را خودجوش و مردمی جلوه بدهد، اما در عین‌حال از اختصاص ۲۰۰رام قطار، پروازهای ویژه هوایی، چندین هزار اتوبوس، کشیدن جاده ۴بانده، دادن وام بدون سود برای شرکت‌کنندگان در این نمایش و غیره... خبر می‌دهد.
که اینها برای هر کسی که کمی سرش توی حساب باشد به‌معنی صرف میلیاردها دلار است و در جامعه و در بین اقشاری که رژیم حاضر نیست به مطالبات آنها جواب بدهد، خشم و نارضایتی تولید می‌کند؛ آن‌چنان‌که روحانی مجبور می‌شود بیاید بگوید: «بعضی‌ها نگویند چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است این تعبیرات، تعبیرات ناصحیحی است».
و در حالی که رژیم می‌خواهد آن را ناشی از علاقه مردم به مذهب و مذهب را هم مترادف و معادل فاشیسم دینی حاکم جلوه بدهد، روحانی مجبور است بگوید که این یک قدرت‌نمایی در برابر دشمنان... با فوائد بسیار روحی و سیاسی و منطقه‌ای و جهانی برای نظام است.
اصل حرف روحانی درباره مجلس
روحانی روی وحدت و همدلی دولت و مجلس دست گذاشت که حالا با هر شیوه‌یی مثلاً با بندوبست هم به‌دست آمده باشد، به هر حال نتیجه‌اش این بود که ۴وزیر کابینه بدون تنش و دردسر تأیید شدند؛ طبعاً در این وانفسا، آیا این برای رژیم یک موفقیت محسوب نمی‌شود؟
این بندوبست ناشی از این است که رژیم فوق‌العاده وضعیتش شکننده است و تاب تحمل یک تنش بر سر کابینه را ندارد. بنابراین از طرف خامنه‌ای هم سفارش شده بود که رأی بدهید و تمامش کنید و نگذارید کش بیاید صلاح نیست. این جریان نشان داد که مجلس رژیم تا چه اندازه دکوری و پوشالی است. این حرف ما نیست. مهره‌ها و رسانه‌های هر دو باند رژیم به آن اعتراف کردند؛ از جمله: علی ساری عضو مجلس ارتجاع هم از بندوبست‌های پشت صحنه خبر داد و گفت:
«فضای مجلس از چند روز قبل از رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی، به سمتی پیش رفت که تصمیم بر رأی‌آوری وزرای پیشنهادی بود».
وطن امروز از باند خامنه‌ای هم در شماره هفتم آبان خود در مطلبی با عنوان «انتظار معجزه از وزرای جدید کابینه روحانی نداشته باشید» نوشت:
«فرمالیته‌ترین جلسه رأی اعتماد شامگاه شنبه برگزار شد و روند بررسی صلاحیت وزرا نشان داد که قرار نیست اتفاق خاصی در اقتصاد بیفتد...».
روزنامه آرمان از باند روحانی هم در روز هفتم آبان در مقدمه گفتگو با آخوند اکرمی، رئیس شورای فرهنگی نهاد ریاست‌جمهوری، نوشت:
« جالب‌تر این‌که وزیری که تا دیروز در آستانه استیضاح نمایندگان قرار داشت و اگر در صحن علنی حضور پیدا می‌کرد احتمال رأی‌آوری استیضاحش بسیار بالا بود، هنگامی که برای یک وزارتخانه دیگر معرفی شد، با رأی مثبت ۱۹۵نماینده مواجه شد. اتفاقی عجیب که بیش از آن که امیدوار‌کننده باشد نشان می‌دهد رویکرد تصمیم‌گیری در مجلس، وضعیت نگران‌کننده و غیرعلمی دارد و بیشتر متکی بر لابی‌ها و تصمیمات سلیقه‌ای و لحظه‌ای و فرامین حکومتی است».
موارد و نمونه‌ها بسیار است.
فراموشی تعمدی تروریسم حکومتی
چرا روحانی اصلاً به مهمترین مسأله و بحرانی که الآن روی میز رژیم قرار گرفته، یعنی کشف و خنثی شدن توطئه تروریستی رژیم در دانمارک هیچ اشاره‌یی نکرد؟
پاسخ روشن است: او در این مورد چه می‌تواند بگوید؟ اگر مثل ظریف یا قاسمی تکذیب کند، تنها خودش را مسخره کرده است. اگر هم مثلاً عذرخواهی و در واقع تأیید کند که چنین ظرفیتی ندارد و اگر بگوید افراد خودسر که کسی باور نمی‌کند.
ضمنا قضیه دانمارک تنها مسأله و بحرانی نبود که روحانی مسکوت گذاشت. چهارشنبه‌شب ۹آبان در تلویزیون رژیم ۲تن از مهره‌های رژیم از آینده تیره و تاری که پس از ۱۳آبان در انتظار رژیم است حرف می‌زدند و ابراز وحشت می‌کردند.
یکی از آنها به نام «خوش‌چشم» می‌گفت:
«من می‌دانم حداقل تا ۴، ۵ماه دیگه می‌برندمون به سمتهای خیلی بدتری که الآن وقتش نیست بگم... در زمینه‌های مؤلفه‌های قدرت دیگه‌مون از جمله منطقه‌ای موشکی خواهند داشت... این حرف خطا که ۲سال دیگه آقای ترامپ میره همه چی اوکی میشه آقا این حرف کلاً خطاست یعنی همان داستان خسن و خسین ۳دختر معاویه هستند این است اولاً کی گفته که ایشون میره ۲سال دیگه؟ وضعیتش خیلی هم خوب است برای اقتصاد مملکتش با همه کارهایی که کرده...».
به این ترتیب و با این سخنان به‌خوبی روشن می‌شود:
آش آن‌قدر شور است که مجری این مصاحبه هم گفت: «حالا این‌قدر فضاسازی رسانه‌ای کردند که آقا ۱۳آبان چی میشه و اینها که خود این بنظرم یک اشتباه تاکتیکی‌ست از طرف مسئولان هم که هی دائم دارند ۱۳آبان هیچ اتفاقی نمی‌افته مگه قراره چرا ما بایستی این‌قدر راجع به این توضیح بدهیم»؟
که البته نفس همین حرف خودش نشان‌دهنده میزان هراس رژیم از احتمالات آتی و آینده نظامشان است. هراسی که در صحبتهای روحانی به‌خوبی قابل لمس بود.
