انسان و موانع تکاملی
بشریت در صیرورت رنجبار و البته شکوهمند خود از آغازنای تاریخ تا مرحله کنونی، با غول‌های «نمی‌توان و نباید» بسیاری درافتاده است. از ابرهای مولکولی و تشکیل منظومهٔ خورشیدی تا ابر دیجیتال راه درازی پیموده شده است.
سنگواره‌های گردآوری شده حاکی از آن است که در حدود ۱۴میلیون سال پیش اورانگوتانها از خانوادهٴ انسان‌سایان جدا شدند و انسانهای امروزی که انسان خردمند نامیده می‌شوند از تیرهٔ انسان‌سایانی به‌وجود آمده و تکامل یافتند که بین ۳/۲ تا ۴/۲ میلیون سال پیش در آفریقا می‌زیسته‌اند. نخستین تضادی که اجداد انسان باید با آن درگیر می‌شدند، قائم ایستادن و حرکت بر روی دوپا بود. آزاد شدن دستهای انسان، باعث شد که او بتواند از ابزار را اختراع کرده و از آن استفاده کند. در حدود ۵/۱ میلیون سال پیش انسان راست قامت، با افزایش حجم مغز خود توانست به ساخت ابزارهای پیشرفته‌تری نائل شود و خود از از جبرهای حاکم بر کرهٔ خاکی آزاد سازد و از آن پس مرحله به مرحله تکامل یابد تا جایی که امروز یافته‌ها و دست‌آوردهای خود را می‌تواند در ابری دیجیتال بر فراز زمین به پرواز درآورد و با تازه‌ترین دست‌ساخته‌های خود بر کرهٔ مریخ فرود آید.
و این صیروت خیره‌کننده و شگفت‌آور هم‌چنان ادامه دارد و پایانی بر آن متصور نیست. این مضمون تکامل انسان است و حامل یک بشارت عظیم است؛ بشارت رهایی و فرو ریختن زنجیرها از دست و پای فرزند انسان. عروج تا خداگونگی.
از جمادی مردم و نامی شدم
وز نما مردم به حیوان برزدم
مردم از حیوانی و آدم شدم
پس چه ترسم کی ز مردن کم شدم
حملهٔ دیگر بمیرم از بشر
تا بر آرم از ملایک پر و سر
وز ملک هم بایدم جستن ز جو
کل شیء هالک الا وجهه
بار دیگر از ملک قربان شوم
آنچ اندر وهم ناید آن شوم
پس عدم گردم عدم چون ارغنون
گویدم که انا الیه راجعون
تبعیض جنسی؛ عمیق‌ترین نوع استثمار
بی‌تردید انسان توانسته است با کشف قوانین طبیعت، بر آنها غلبه کند ولی او برای غلبه بر جبر تاریخ، هنوز در حال دست و پنجه نرم کردن با استثمار است. اگر چه متناسب با رشد ابزار تولید، مناسبات تولید دگرگون شده و جامعه بشری فرماسیونهای مختلفی را به خود پذیرفته است، اما نتوانسته به‌طور کامل استثمار و اختلاف طبقاتی را ریشه‌کن ساخته و عدالت اجتماعی را برقرار سازد. فراتر از درافتادن با نابرابریهای اجتماعی، انسان امروزی باید در مسیر مبارزه با استثمار به یک قلمرو ضروری دیگر قدم بگذارد: مبارزه با تبعیض جنسی به‌عنوان دیرپاترین و عمیق‌ترین نوع استثمار در تاریخ انسان.
این جنس از استثمار پیچیده‌ترین نوع استثماری است که تاکنون انسان و جامعه بشری با آن روبه‌رو بوده است. کمیت مدرن‌ترین مکاتب فلسفی و روزآمدترین ایدئولوژیها در مواجهه با آن می‌لنگد. هنوز در بسیاری از کشورها شهادت یک زن از نظر حقوقی برابر با نیمی از مرد محسوب می‌شود. در ایران به‌دلیل سلطهٔ نظام ولایت فقیه، علاوه بر تبعیض فاحش جنسی، باید به زن‌ستیزی نیز به‌عنوان ویژگی اخص این حکومت اشاره کرد.
منحنی رهایی با نقاط عطف شگفت
مضمون ۸مارس، تذکار مبارزه زنان جهان برای آزادی، عدالت و برابری است. در این روز به بزرگداشت زنانی می‌پردازیم که برای خلق فردایی آزاد از زنجیرهای نمی‌توان و نباید به پیکار برخاسته‌اند. زنان ایرانی برای به‌دست آوردن رهایی بیش از یک و نیم قرن در حال مبارزه هستند. انقلاب ضدسلطنتی در این منحنی رو به صعود یک نقطهٔ عطف محسوب می‌شود. زنان در مقیاس میلیونی به خیابان‌ها شتافته و دوشادوش مردان، با استبداد شاهنشاهی درافتادند. مبارزه آنها در دوران حاکمیت خمینی و خامنه‌ای وارد فاز نوینی شد. به‌طور مشخص در قامت سازمان مجاهدین خلق ایران، زن ایرانی توانست موانع عدیده‌ای را در هم بشکند و وارد مدارهای رهبری جنبش شود. نگاهی به مسیر پیموده شده ما را به این نتیجه می‌رساند که زنان ایرانی پیوسته در صف مقدم مبارزه با استبداد دینی بوده‌اند.
از نبرد با پاسداران تباهی در خیابان‌ها گرفته تا مقاومت بر روی تخت‌های شکنجه، از پیشگامی در قیام و ایفای نقش سازمان‌دهنده در اعتراضها و تظاهرات گرفته تا پذیرش مسئولیت‌های سنگین در سازمان رهبری کننده جنبش خلق و...
کینهٔ حیوانی ارتجاع نسبت به زن مجاهد خلق تا آنجا بود که در روز ۳۰خرداد ۱۲دختر مجاهد را به جرم شرکت در تظاهرات اعدام کرد و عکس آنها را در روزنامه‌های حکومتی منتشر ساخت؛ در حالی که آنها حتی اسم خود را نیز لو نداده بودند. از آن به بعد این خون زنان و دختران مقاوم بود که در پای جوخه‌های اعدام بر زمین می‌ریخت.
به‌کارگیری شکنجه‌هایی مانند «تابوت» و «قفس» از عمق کینهٔ ارتجاع از بیداری و آگاهی زنان بود. آویختن پیکر دشنه‌آجین طاهره طلوع در گردنهٔ حسن‌آباد، وجه دیگری از این کینه را نشان داد. البته تمام این مقاومتها گل داد و به بر نشست.
پتاسیل انفجاری زن ایرانی
در قیام دی۹۶ خروش از اعماق جان برآمدهٔ آن شیر زن ایرانی در برابر فرماندهٔ نیروی انتظامی همه را بر جای خود میخکوب کرد. شجاعت او با سر دادن شعار مرگ بر خامنه‌ای اثبات کرد که یک پتانسیل انفجاری وجود دارد که با الگو گرفتن از زنان پیشتاز مقاومت ایران می‌تواند آزاد شود و کون و مکان را درنوردد.
نظام ولایت فقیه با علم به این پتانسیل انفجاری، همواره کوشیده است با قوانین قرون‌وسطایی و زن‌ستیزانه نیروی زنان را به زنجیر بکشاند و از بروز و ظهور آن جلوگیری به‌عمل آورد اما این سرکوب پیوسته به‌صورت معکوس عمل کرده و زنان بیشتری را به مقاومت علیه بنیادگرایی پیوند داده است.
نقش‌آفرینی پیشتازانه در مبارزه با بنیادگرایی
رئیس جمهور برگزیدهٔ مقاومت، مریم رجوی در بخشی از پیام خود به کنفرانس ایتالیا به‌مناسبت روز جهانی زن به‌خوبی این واقعیت را برجسته کرده است:
«بیشترین سرکوب و ستم آخوندها در چهار دهه گذشته نسبت به زن ایرانی به کار رفته. متقابلاً بیشترین نقش‌آفرینی پیشتازانه در مبارزه برای سرنگونی رژیم را زنان به‌عهده داشته‌اند و در نهایت این زن ایرانی‌ست که بنیادگرایی حاکم را شکست می‌دهد».
در جای دیگری از این پیام اشاره شده است که زنان ایران در پنج قیام سراسری در دو سال گذشته نقش مهمی داشته‌اند. آنها برای تشکیل کانون‌های شورشی و برپایی قیام‌ها هر روز بر عزم خود می‌افزایند.
بزرگداشت ۸مارس، روز جهانی زن، یادآور این واقعیت است که میهن ما با پیشتازی زنان رها خواهد توانست ارتجاع مهیب دینی را به زانو درآورد و بر خرابه‌های این نظم کهن، نظمی نو بر مبنای آزادی، عدالت، برابری جنسی و شکوفایی استعدادهای انسان رها اعم از زن و مرد بنا سازد.
برخیزیم و با یاد زنان شهید، قهرمانان احترام‌برانگیز کارزار رهایی، به پیشواز این عید جهانی برویم.
