۸اکتبر / ۱۶مهر روز جهانی کودک بود.
۲۴سال است که رژیم ایران به کنوانسیون بین‌المللی حقوق کودک پیوسته است اما کودکان ایرانی، حتی از حس کودکی خود نیز سهمی نمی‌برند.
جای آنها، یا در گوشه خیابان‌هاست و در حال دست‌فروشی، یا در کارگاه‌هاست و در حال تعمیر و تولید و یا آجرپزی.
انگشتان کوچک بسیاری از این کودکان، سالیان است که گره‌های نخ را بر داربست‌های قالی سفت می‌کند و آرزوی بازی و تفریح و دنیای رنگارنگ کودکی را به فراموشی سپرده است...
مسئولان حکومت ایران به وجود ۷میلیون کودک کار و کودکان خیابانی، ۳میلیون و ۲۰۰هزار کودک ترک‌تحصیل‌کرده، اعتراف کرده‌اند اما به‌دلیل این‌که اغلب کودکان هیچ‌گونه ثبت هویتی ندارند، آمار دقیقی در این زمینه نمی‌توان ارائه کرد.
دنیا ویسی یکی از این نمونه‌ها بوده است.
روز ۸اکتبر / ۱۶مهر ۱۳۹۷
در روستای گرماش از توابع سنندج دیوار حیاط یک مدرسه به‌دلیل فرسودگی فرومی‌ریزد و یک کودک دانش‌آموز کلاس اول به نام «دنیا ویسی» در زیر آوار دیوار به‌شدت زخمی و سپس با کمک آموزگار و پدرش به بیمارستانی در سنندج منتقل می‌شود. اما متأسفانه شدت جراحات به‌حدی بوده که دختر کوچک در بیمارستان جان می‌سپارد.
دنیا فقط ۱۶روز بود که با دنیایی از آرزوها پا به مدرسه گذاشته بود.
در مدرسه‌ای که یک کلاس چندپایه با ۱۳دانش‌آموز داشت.
رشید قربانی، مدیرکل آموزش و پرورش استان کردستان در واکنش به مرگ دنیا ویسی بعد از چند روز سکوت گفت: «متأسفانه شماری از مدارس در استان کردستان فرسوده و غیرقابل استفاده هستند و این حادثه نیز به‌دلیل فرسوده بودن دیوار حیاط این مدرسه روی داد».
مرگ دنیا ویسی بازتاب گسترده‌یی در شبکه‌های اجتماعی داشت.
برخی از کاربران به بودجه‌های کلان مؤسسات حکومتی و نادیده‌گرفتن فرسایش مدارس اشاره کردند، برخی دیگر هم به نادیده‌گرفتن اعتراضات و اختلاس‌های صورت‌گرفته اشاره کرده و گفتند که ایمن‌سازی مدارس فراموش شده است.
فاجعه مرگ این کودک دبستانی در ۱۶مهر، دنیایی از درد و غم را برای خانواده دنیا و همکلاسی‌هایش به‌جای گذاشت.
اما غم بزرگتر این است که «دنیا»های بسیاری در ایران وجود داشته و دارند. کودکانی که از حق کودکی خود، هیچ چیز در این دنیا ندیده‌اند و قربانی سیاست‌های ضدانسانی حکومتی می‌شوند که از روز اول به حاکمیت رسیدنش، جای کودکان را در جبهه‌های جنگ، در میدانهای مین و به‌عنوان سرباز یکبارمصرف، دانسته است.
در حالی که ایران زمین، با استعدادهای بی‌مانند خود از هوش و ذکاوت و استعداد کودکانش، توان آن را دارد که از پیشرفته‌ترین و مترقی‌ترین‌ها در جهان امروزی باشد.
این‌چنین است که روز کودک، تنها در صورتی بر ایران و ایرانی مبارک می‌شود که تمامیت دیکتاتوری ولایت فقیه، به زباله‌دان تاریخ افکنده شود و نور علم و پیشرفت و ترقی، بر جامعه ایران و کودکان ایرانی، پرتو افکند.
