«چرا درختان پنهان می‌کنند
شکوه ریشه‌هایشان را؟»
(پابلو نرودا)
اکنون ریشه‌های درختی در حال نمایان شدن است که به‌دلیل تطاول بی‌حد و اندازه توفان اختناق و تبرهای سانسور و جنایت، پنهان نگاه داشته شده بود. از این رو شتاب تحولات سیاسی و اجتماعی روزهای اخیر ایران قابل تأمل هستند. از یک‌طرف انفجار مطالبات جدید از زبان دانشجویان بروز کرده که تبلور برجستهٔ غیرقابل قیاس با گذشتهٔ خواسته‌های اجتماعی در ایران است؛ از طرف دیگر شاهد سریال رو شدن فسادها و نیرنگهای سیاسی حاکمیت در منظر مردم هستیم.
این روزها ریشه‌ها و بنیادهای بسیاری تحولات سالیان پیشین که به‌دلیل سلطهٔ دیکتاتوری دستاربندان فقاهتی، در سایه و غبار مانده بودند، در حال رو آمدن‌اند. سقوط دادن هواپیمای اوکراینی و توجیه جنایت‌آمیز آن با انکار نقش مستقیم سپاه پاسداران، مانند کاتالیزوری عمل نمود که ناگهان یک هوشیاری ملی را نسبت به تمام سال‌های گذشته برانگیخت.
روزهای اخیر شاهد پیدا شدن ریشه‌های بحرانهای چهار دههٔ گذشته در منظر مردم هستیم. از طرفی همین روزها شاهد رو آمدن ریشه‌های اصالتها و پایداریها و خط‌مشی انقلابی و مردمی و ملی در نبرد با حاکمیت ولایت فقیه از خمینی تا خامنه‌ای هستیم.
روزهای اخیر با آثار استراتژیکی که قیام آبان بر جای گذاشته، تحولاتی دارد رقم می‌خورد که تمام سرمایه‌گذاری سیاسی و اجتماعی نظام آخوندها توسط هوشیاری ملی و بیداری عمومی بر باد می‌رود. از این رو تمام بانک‌های سیاسی و اجتماعی حاکمیت ولایت فقیه پی‌درپی در حال ورشکست شدن هستند.
در روزهای اخیر تظاهرات دانشجویان با کیفیتی متفاوت نسبت به همهٔ نمونه‌های پیشین رخ نمود که باید آن را شاخص و مبنایی برای شناخت کیفیت جدید اعتراضها دانست. شعارها و مطالبات دانشجویان برآورد دقیقی از خواسته‌های مردم را در مقابله با نظام آخوندی بروز می‌دهند. یادآوری می‌شود که کارگزاران ولی‌فقیه همواره در قبال تظاهرات و اعتراضات معمول صنفی تلاش ریاکارانه داشته‌اند که این‌ها را «اعتراضات قانونی و حق مردم» معرفی کنند تا برای نظام مثلاً آبرو بخرند و در منظر دنیا هم بازارگرمی داشته باشند؛ اعتراضاتی که خود خامنه‌ای و روحانی می‌دانند اگر ماه‌ها هم ادامه داشته باشد، نه پاسخی داده می‌شود و نه کک رژیم می‌گزد. اما با قربانی شدن مسافران هواپیمای بوئینگ و دروغگویی‌های سریالی نظام، یک‌باره فضای سیاسی و اجتماعی ایران تغییر کیفی کرد. شاخص این کیفیت، رو آمدن ریشه‌های پنهان نگاه‌داشته شدهٔ همهٔ واقعیت‌های چهار دههٔ گذشته است. معیار سنجش نظرات ۹۰درصد مردم ایران هم همین تحول مهم را گواهی می‌دهد.
تظاهرات اخیر دانشجویان هم‌چنین غرور و افتخاری درخشان بر لوح جنبش دانشجویی ایران افزوده است. جنبشی که از دیرباز یکی از میدانها و جبهه‌های نبرد آزادی و دمکراسی علیه انواع دیکتاتوریها در تاریخ ایران بوده است. جنبشی که هرگز از حسابرسی از حاکمان کوتاه نیامده و به همین دلیل هم موج آگاهی را به میان جامعه می‌برد. جنبشی که هیمنهٔ ارتجاع آخوندی را در خانهٔ فرهنگ و علم برنتابیده و نظم دلخواه و سرکوبگرانه و تفتیش عقاید آن را همواره بر‌هم زده است. جنبشی که این روزها پیام اصلی و ریشه و بنیاد مشکلات حاد مردم با حاکمیت را در شعارهایش به‌مثابه قطعنامهٔ مطالبات مردمان ایران‌زمین طنین اجتماعی می‌دهد.
بعد از حکومت نظامیِ حاکمیت در ۵دی و نمایش مراسم قاسم سلیمانی، نظام ولایت فقیه کیسه‌ها دوخته بود که اوضاع را به کنترل کامل درآورده و قبضه کند؛ ولی از آنجا که آثار استراتژیک قیام آبان هرگز نگذاشته و نخواهد گذاشت که آب خوش از گلوی ولی‌فقیه و درباریانش پایین برود، شاهد رقم خوردن تحولات به جانب رادیکالیزه شدن مطالبات و تمرکز بر بیت فاسد ولی‌فقیه و سپاه سرکوبگرش هستیم.
این روزها شاهدیم که جنگ و نبرد با حاکمیت ولی‌فقیه جبهه گسترده است. نبردی که فقط نقطه عزیمت سیاسی ندارد؛ بلکه همه‌جانبه بوده و پهنه‌ای گوناگون به‌معنای انسان‌شمول دارد؛ چرا که اساس نبرد و هماوردی با این رژیم بر سر حقوق‌بشر و ضدبشر است. واکنش‌های اجتماعی و فرهنگی در یک هفتهٔ اخیر، برجسته شدن این نبرد و رو آمدن ریشه‌های شکوه یک پایداری دیرینه را گواهی می‌دهند. این همان پیام در راه است که مختصات کنونی را نسبت به حتی یک ماه پیش برجسته می‌کند.
پیام در راه را دانشجویان در شعارهایشان بازتاب داخلی و جهانی داده‌اند. ریشه‌های بحرانهای دیرینهٔ ایران از ۴۱سال پیش به این سو و نیز ریشه‌های رها شدن از این بحرانها رو آمده و به وسعت ایران‌زمین چنگ در چنگ شده‌اند. ارادهٔ ملی تک‌تک ما باید این پیام در راه را دریابد و پاسخ تاریخی و سرنوشت‌ساز به آن بدهد. پاسخ نقد در دسترس آن، گسترش تظاهرات و مطالبات اخیر دانشجویان و تعمیم یافتنش به سراسر ایران و نیز یاری و تکثیر کانون‌های شورشی برای تضمین استمرار آن است.
