در شرایطی که پاندمی کرونا کشورهای مختلف را درگیر کرده دولتها به بخش درمان و به‌طور مشخص به پرستاران و کادر درمانی بیشترین رسیدگی را می‌کنند. زیرا بیشترین فشار روی کادر درمان است و لازم است از هر نظر به آنها رسیدگی شود، تا این‌که سلامتشان تضمین داشته باشد و بتوانند با روحیه بالا به بیماران رسیدگی کنند.
اما در ایران تحت حاکمیت آخوندها این معادله دقیقاً برعکس است و نه تنها هیچ رسیدگی به کادر درمان و پرستارها نمی‌شود، بلکه حتی مقامات وزارت بهداشت رژیم اعتراف می‌کنند چند ماه است پرستاران حقوق نگرفته‌اند، حقوقی که کمی بیشتر از ۱۰۰دلار در ماه است و ۴تا ۵بار زیر خط فقر است.
رسانه‌های حکومتی هم اعتراف می‌کنند که بیش از ۹۰درصد پرستاران از شرایط کاری و حقوقشان ناراضی‌اند، و موج جدیدی از مهاجرت پرستاران از ایران شروع شده است. آنها زیر فشار فقر معیشت زندگی کار طاقت‌فرسا و نداشتن حقوق و امنیت شغلی مجبور به ترک کشور می‌شوند.
در همین رابطه آرمین زارعیان رئیس هیأت‌مدیره نظام پرستاری تهران اعلام کرد: «متأسفانه در اوایل بحران کرونا برخی بیمارستانهای خصوصی پرستاران خود را تعدیل کردند و همین موضوع باعث رقم خوردن این اتفاقات شده است. شاهد هستیم که همین پرستاران به کشورهای دیگر مهاجرت کرده‌اند، آمار دقیقی از مهاجرت پرستاران وجود ندارد اما درخواستهای پرستاران برای مهاجرت چند برابر افزایش یافته است. آمار دقیق مهاجرت را وزارت امور خارجه باید اعلام کند، متأسفانه امروز شاهدیم روزانه ۲۵۰پرستار درخواست مهاجرت به خارج از کشور را دارند. این درخواست مهاجرت دلایل مختلفی دارد، از خستگی و فرسودگی ۸ماه کار مداوم و شبانه‌روزی با شیوع کرونا گرفته تا پرداخت نشدن چند ماه حقوق آنها و تا استخدام موقت که امکان استفاده از بیمه و بسیاری دیگر از مزایا را نمی‌دهد» . (خبرگزاری فارس۱۰ آبان ۹۹)
یکی از مشکلات پرستاران فشار کاری روی آنها است، دالوندی رئیس سازمان نظام پرستاری رژیم در اردیبهشت۹۸ و زمانی که کرونا در ایران نبود گفت کشور با کمبود ۱۲۵هزار پرستار رو برو است (خبرگزاری ایسنا ۲۲ اردیبهشت۹۸).
متوسط جهانی نیروی پرستار به تعداد تخت ۲.۵۶ است و در کشورهای استرالیا، آمریکا و کانادا البته این رقم ۶.۷ و در بعضی از کشورها این عدد به ۷هم می‌رسد، اما در ایران این نسبت بین ۷. تا ۹. است.
البته این آمار مربوط به قبل از کرونا است در صورتی که با ابتلای مردم به کرونا و بالارفتن تعداد بیماران باعث شده که این نسبت پایین‌تر هم بیاید.
در این شرایط فشار روی پرستاران بالاتر رفته که این امر باعث بالا رفتن درصد خطای انسانی می‌شود و خطر را روی خودشان و روی بیمار بالاتر می‌برد.
شریفی مقدم دبیرکل خانه پرستار در این زمینه گفت حداقل ۳۰هزار پرستار مبتلا به کوئید۱۹ شده‌اند (روزنامه آرمان ۲۳مهر۹۹).
وزارت بهداشت رژیم مدعی است سالانه ۱۰هزار تخت بیمارستانی ایجاد می‌کند (خبرگزاری ایرنا ۴فروردین۹۹).
خارج از درست یا غلط بودن این عدد این امر معیار و شاخص مثبتی در امر درمان نیست، زیرا طبق معیارهای جهانی مهمتر از معیار تخت و تجهیزات، تعداد کافی پرستار به ازای هرتخت، ۲.۵ پرستار است که این شاخص در رژیم آخوندی رعایت نمی‌شود.
شریفی مقدم در رابطه با استخدام پرستاران گفت میزان استخدام پرستاران در سال۹۷ تقریباً صفربود.
در سال۹۸ مجوز ۱۰۰۰۰ استخدام دادند که از این تعداد تنها ۴۰۰۰ استخدام شده‌اند، در صورتی که در سال۹۹ هیچ استخدام جدیدی در کار نبوده است.
در این رابطه سایت اعتماد آنلاین ۲۰مهر۹۹ نوشت: « سعید نمکی وزیر بهداشت از جذب ۹هزار پرستار تا پایان سال۹۸، تعریف هویت مستقل از کادر پزشکی برای پرستاران تا پایان سال و هم‌چنین ایجاد و استقرار نظام جدید پرداخت برای این قشر خبر داد اما تاکنون کمترین وجهی از قول‌های ارائه شده به پرستاران عملی شده که بخشی از آن به عدم همکاری دولت و نظام استخدامی کشور با وزارت بهداشت برمی گردد. با این حال در اردیبهشت‌ماه سال جاری و پس از گذشتن ۴ماه از وعده دولت مبنی بر استخدام ۹هزار پرستار در ساختار درمانی کشور، محمد باقر نوبخت رئیس سازمان برنامه و بودجه خبر از جذب تنها ۳هزار پرستار در ماه‌های آتی داد که این وعده هم پس از ۲ماه، به جذب ۲۲۰۰پرستار در تیرماه تقلیل یافت».
این در حالی است که سالانه ۳ الی ۴هزار از پرستاران به دلایل بازنشستگی و موضوعات دیگر از ریل کار خارج می‌شوند.
در شرایط گسترش پاندمی و در شرایط سخت کاری فعلی حقوق پرستاران هم پرداخت نمی‌شود.
حریرچی معاون وزیر بهداشت گفت پرسنل بهداشتی ۳ تا ۴ماه است نه کارانه، نه اضافه کار و حتی حقوقشان را که نیز کمتر از حداقل حقوق وزارت کار است دریافت نکرده‌اند (تلویزیون شبکه خبر ۳مهر۹۹).
دریک مقایسه ساده بین دستمزد پرستار در ایران و آمریکا ستم حاکمیت آخوندی بر پرستاران کشور بیش از پیش مشخص می‌شود.
در آمریکا پرستار برای ۷ساعت کار در روز، ماهیانه ۴هزار دلار حقوق می‌گیرد، اما در ایران پرستار برای ۱۰تا ۱۲ساعت کار در روز که البته در شرایط کرونا بعضی از مواقع که حتی به ۲۰ساعت هم می‌رسد، ماهیانه ۱۲۰دلار حقوق می‌گیرد. یعنی پرستار آمریکایی نزدیک به ۳۴برابر یک پرستار ایرانی دستمزد دریافت می‌کند.
بسیاری از پرستاران با قراردادهای ۸۹روزه استخدام می‌شوند وبا اتمام این دوره از کار بیکار می‌شوند.
در این رابطه ۵۳۶پرستار داوطلب گیلانی با اتمام ۸۹روز بیکار شدند، در حالی که بیمارستانها به‌شدت از کمبود پرستار رنج می‌برند.
سختی و سنگینی کار، نبود امنیت‌شغلی، حقوق ناچیز و انواع فشارها بر این پرستاران باعث شده که موج جدیدی از مهاجرت از ایران را شروع کند.
رژیم تصمیم گرفت برای مقابله با کرونا یک میلیارد دلار از صندوق ذخیره ارزی اختصاص بدهد، اما به‌گفته نمکی وزیر بهداشت تنها ۲۷درصد از این بودجه را به وزارت بهداشت داده‌اند.
عدم پرداخت بودجه برای مقابله با کرونا در شرایطی است که برای اختصاص دادن ۲۰۰میلیون یورو به نیروی تروریستی سپاه قدس، لحظه‌ای درنگ نمی‌شود.
تروریست‌های حزب‌الله لبنانی به‌طور متوسط ماهیانه ۱۸۰۰دلار حقوق دریافت می‌کنند که تماماً رژیم پرداخت می‌کند، اما پرستار ایرانی باید باحقوق ۱۲۰دلار زندگی کند در صورتی که این حقوق را با تأخیر چندماهه به آنها پرداخت می‌شود.
آخوند حسن روحانی گفت پس از ۲۷مهر می‌توانیم سلاح خرید و فروش کنیم، معلوم نیست چطور برای خرید سلاح پول وجود دارد، اما برای حمایت از پرستاران و بیماران کرونایی بودجه‌یی ندارند.
فشار به مردم و از جمله پرستاران و رها کردن مردم در سونامی کرونا، در شرایطی است که گرانی هم بیداد می‌کند و پرستاران زحمتکش و محروم و مردم فقیر در منگنه فشار فقر و بیماری قرار گرفته‌اند.
