از شامگاه یکشنبه ۱۹اردیبهشت، آتشفشان خشم قیام‌کنندگان عراقی در ۹استان علیه اشغالگری رژیم ولایت فقیه فوران کرد. آتشفشانی که در ادامه کنسولگری رژیم آخوندی در کربلا را به‌آتش کشید. تصاویر شعله‌های آتش که از لانهٔ ترور و آدمکشی رژیم در کربلا به آسمان بر می‌خاست در اندک زمانی به‌صورت گسترده در شبکه‌های خبری و فضای مجازی پخش شد. در بابل نیز جوانان شورشی دفتر حزب‌الدعوه نوری مالکی، مزدور جنایت‌پیشه ولی‌فقیه در عراق را به‌آتش کشیدند. جنگ و گریز میان جوانان شورشی و نیروهای سرکوبگر در کربلا و سایر استانهای بپا خاسته چندین ساعت ادامه داشت.
جوانان و قیام‌کنندگان عراقی فریاد می‌زدند: «رژیم ایران دشمن خداست»، «ای کربلا محکم بایست، نجف با تو و در کنار توست».
خیزش مردم و جوانان عراق، این بار در پی ترور جنایتکارانهٔ ایهاب‌الوزنی از فعالان قیام عراق توسط وحوش خامنه‌ای شعله‌ور شد. برای مراسم تشییع این شهید جوانان شورشی و مردم از استانهای ذیقار، بغداد و نجف به کربلا شتافتند و در حرم امام حسین (ع) با خشم خطاب به رژیم آخوندی و مزدورانش شعار می‌دادند: «این انقلاب اکتبر است، علیه رژیم ایران» «رژیم ایران اخراج اخراج- کربلا آزاد آزاد».
این خیزش آتشین پس از یک سال که کرونا، متحد خامنه‌ای، باعث فروکش کردن مقطعی انقلاب اکتبر عراق شده بود، زنگ‌های خطر زبانه کشیدن دوبارهٔ این انقلاب، در عمق استراتژیک نظام را برای خامنه‌ای به‌صدا درآورد. از این رو سخنگوی وزارت‌خارجهٔ رژیم ناله‌کنان، ضمن اشاره به این واقعه گفت: «متأسفانه دیشب عده‌یی تعرضی به سرکنسولگری ایران در کربلا داشتند. . جمهوری اسلامی امیدوار است عراق به وظایف خود به احسن وجه عمل کند!» (خطیب‌زاده-۲۰ اردیبهشت).
شعله‌ور شدن دوبارهٔ قیام اکتبر در عراق، همزمان با فوران اعتراضات رو به‌گسترش اقشار محروم و جان به‌لب رسیده از ستم و غارت آخوندی در ایران، تصادفی نیست. به‌ویژه شاهد هستیم از ۴ماه پیش که اعتراضات پس از یک فروکش ۱۰ماهه به‌خاطر کرونا، با اعتراضات سراسری و پیوستهٔ بازنشستگان محروم شروع شد و اکنون در ادامهٔ آن اقشار مختلف پیاپی به آن می‌پیوندند؛ کارگران، غارت‌شدگان بورس، دانش‌آموزان، معلمان و امروز هم کارگران رسمی شرکت نفت که در برابر مجلس ارتجاع تجمع کردند و حقوق به‌یغما رفته‌شان را طلب کردند؛ هم‌چنین اعتراض دامداران در شهرهای اصفهان، فسا و کرمان به سیاست‌های غارتگرانهٔ رژیم در مورد نهاده‌های دامی؛ و اعتراض داروسازان در شهرهای مختلف، از جمله تهران، یزد، زنجان و مازندران به‌خاطر بیکاری گسترده و غارت حقوق‌شان توسط ارگانهای حکومتی.
اکنون این خامنه‌ای است که درمانده و ترسان در برابر بحرانهای مختلف اقتصادی، بین‌المللی و داخلی، شاهد حاد شدن هر چه بیشتر خطرناک‌ترین بحرانش، یعنی بحران اجتماعی و خیزش ارتش گرسنگان در ایران از یک‌سو و زبانه کشیدن دوبارهٔ قیام اکتبر عراق از سوی دیگر قرار دارد.
تمامی‌نمودارها نشان از یک تحول بزرگ پیش رو در ایران و کشورهای منطقه دارد. تحولی شگرف و تاریخی که نفی رژیم آخوندی و برقراری حاکمیتی مردمی در ایران را نوید می‌دهد. حاکمیتی برآمده از قیام و انقلاب توده‌های محروم که هدفش رفاه، آسایش و زندگی با کرامت مردم ایران و برقراری صلح پایدار، دوستی و همزیستی مسالمت‌آمیز با کشورهای منطقه است.
