رژیم آخوندی در حالی که در چنبره تحریم‌های جهانی و رشد فزاینده تورم، به مرحله خفگی اقتصادی رسیده و به‌خاطر پافشاری بر سیاست‌های ضدمردمی توسعه اتمی‌اش، راه‌حلی برای برون‌رفت از این بحران ندارد، تلاش می‌کند پیوستن به پیمان شانگهای را کلید حل مشکلات و دور زدن تحریم‌های جهانی معرفی کند.
به همین منظور رسانه‌های حکومتی پر از ادعاهایی مبنی بر عبور از تحریم‌های غرب و گشایش اقتصادی شده است.
خبرنگار تلویزیون شبکه خبر رژیم ۲۶شهریور۱۴۰۰: «ساده بگم به‌قول خیلی از خبرنگارانی که این جا حضور دارند امروز پایان یک جانبه‌گرایی تحمیلی بود که خیلی از کشورهای غربی و به‌ویژه آمریکا به‌دنبال این بودند که به ایران تحمیل کنند و انزوایی که فکر می‌کردند امروز فرو ریخته شد».
مقامات دولت رئیسی هم که دستشان در کار است و می‌دانند سراب شانگهای فقط بنزین به خرمن مطالبات بی‌پاسخ مردم می‌زند، ناگزیر از روی نیاز رژیم برای فیگور گشایش و راه‌حل، در این شوی حکومتی برای کلی گویی‌هایی که هیچ ربطی به رژیم ندارد حاضر می‌شوند.
خبرنگار تلویزیون شبکه خبر رژیم در ادامه می‌گوید: «این بازار تقریباً اگر اشتباه نکنم بیست تریلیون دلاری در سال چقدر می‌تونه در شرایط فعلی به اقتصاد ما کمک کنه؟»
در پاسخ وی حقیقیان دستیار وزیر خارجهٔ رژیم جواب می‌دهد:
«بله این گام بزرگی می‌تونه برداشته بشه در واقع در جهت حرکت توسعه اقتصادی کشور، ضمن این‌که به‌هرحال اعضای این سازمان قدرتهای بزرگ اقتصادی هستند. چین به خودی خودداری یک ظرفیت بزرگی هست، روسیه و هم‌چنین هند و بعضی از کشورهای دیگه که در آسیای مرکزی در واقع حضور دارند. ». .
اما رسانه‌ها و کارشناسان حکومتی در وحشت از ناتوانی نظام در پاسخگویی به مطالبات مردمی، ناگزیر به صحنه شتافته و گوشزد می‌کنند که جایگاه نظام در بن‌بست بحرانها تغییری نکرده و تا نظام به مسائل مشخصی پاسخ ندهد گشایشی در کار نیست.
این همان مسائلی هستند که تن‌دادن به آنها را خامنه‌ای پیشاپیش در خرداد۹۵ «تنزل بی‌پایان» نظام خوانده بود.
جهان صنعت ۲۷شهریور به‌نقل از یک کارشناس باند مغلوب نوشت: «واقعیت این است که بهره‌برداری سیاسی از عضویت در شانگهای شاید تاثیر خاصی در مذاکرات وین نداشته باشد. از این جهت که حتی اگر بخواهیم با نگاه به شرق و تبادلات بانکی و پولی و کالایی خود را افزایش دهیم، بدون رفع تحریم‌های غرب اتفاق جدی در این باره رخ نخواهد داد».
هم‌چنین روزنامه حکومتی همدلی ۲۷شهریور در مطلبی با عنوان «شتاب تورم و خاک گرفتگیِ اف.ای.تی. اف» نوشت: «نباید فراموش کرد که در ابعاد کلان، بدون مشخص شدن وضعیت برجام، پیوستن به FATF و ادامه مذاکرات برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی، امکان عقد قراردادهای تجاری واقعی با کشورهای دیگر وجود نخواهد داشت».
یک کارشناس حکومتی دیگر هم زیر عنوان «ایران، شانگهای و متغییر ژئواکونومی» در روزنامه حکومتی دنیای اقتصاد ۲۷شهریورنوشت: «فرآیند چانه‌زنی‌های کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای با ایران تا نهایی شدن عضویت دائم، می‌تواند هزینه‌های مضاعفی را در خلال فرآیند عضویت دائم ایران در بر داشته باشد».
در این میان مواضع رسانه‌های هم‌سو با رئیسی جلاد قابل توجه است که آنها هم به‌رغم همراهی در دود و دم بزرگنمایی برای پیمان شانگهای، ناگزیر به گوشه‌هایی از واقعیت اذعان کرده‌اند.
کیهان خامنه‌ای ۲۷شهریور در مطلبی با عنوان «ارزیابی کارشناسان از ظرفیت‌های اقتصادی عضویت در پیمان شانگهای» به‌نقل از کمیل طیبی اقتصاددان حکومتی حداکثر دستاورد نظام در پیمان همکاریهای شانگهای را امکان معاملات تهاتری خواند.
روزنامه حکومتی سیاست از باند خامنه‌ای روز ۲۷شهریور در مطلبی با عنوان «لزوم قطع وابستگی سیاسی برخی اعضای شانگهای به غرب» هم تمام دود و دمها در مورد دور زدن تحریم‌های آمریکا در پیوستن به پیمان شانگهای را فراموش کرد و نوشت «یکی از مؤلفه‌های قدرت‌یابی سازمان شانگهای قطع وابستگی سیاسی به غرب به‌ویژه آمریکا است و تا زمانی که برخی اعضای آن هم‌چنان گوش به فرمان آمریکا هستند نمی‌توان آینده روشنی برای این سازمان پیشی بینی کرد».
به این ترتیب به‌نظر می‌رسد تیرخامنه‌ای برای دور زدن جامعهٔ جهانی به سنگ خورده و دوباره جامهای زهر برجام و FATF از یک‌سو و اقشار خشمگین و مطالبه‌گر و بپا خاسته از سوی دیگر در مقابلش صف کشیده‌اند.
