سعدی شاعر و ادیب بی‌نظیر ایرانی که آوازه جهانی دارد، در باب هشتم گلستان نوشته است: «دانا چو طبله عطار است خاموش و هنرنمای، و نادان خود طبل غازی بلند آواز و میان تهی»
سعدی در سفرهای خود به عراق و شام (سوریه-فلسطین) و بعلبک (لبنان) و صنعا (یمن) و دیگر مناطقی که امروزه «عمق استراتژیک»! فاشیسم دینی نامیده می‌شود، شاهد میزان و سطح تمدن و فرهنگ و هنر و تجارت و کیفیت زندگی مردم این نواحی بود، اما همواره دلش در آرزوی سرزمین مادری‌اش بود و شیراز را بهشت جهان می‌دانست:
بدیده بار دگر آن بهشت روی زمین
که بار ایمنی آرد نه جور قحط و نیاز
در هفتصد سال پیش و در زمانه‌ای که مغولان وارد ایران شده بودند، باز شیراز آباد و خرم بوده است و با همه تفاوتهایی که با مناطق پیرامون ایران داشته است آنجا‌ها نیز بی‌سبزی و برکت نبوده است ولی اگر امروز به همان مناطقی که سفر کرده بود می‌رفت، چه می‌دید؟! جز بمب و موشک و نیروی نیابتی و فقر و درد مردم و آوارگی فلسطینیهای مظلوم و جنگهای بی‌پایانی که سپاه تروریستی خامنه‌ای بر آن سرزمین‌ها تحمیل کرده است؟ و چه می‌دید از شیراز با این همه سیل و ویرانی و سرکوب و به جان زنان و دختران افتادن گزمه‌های آخوندهای دین فروش...
ام القرای بی‌آب
خمینی ملعون، ایرانی که می‌توانست آبادتر و دلگشاتر از زمانه سعدی باشد به روزی انداخت که یادآور هجوم مغولان گردید. خلف بی‌کفایتش که گفت باید خون گریست که من حاکم کشور باشم، حالا خون مردم را در شیشه کرده است. با غارت و سرکوبی که به دست حامیانش چهل سال است صورت می‌گیرد، مردمان ام‌القرا به آب و آذوقه و کار و مسکن محتاج گردیده‌ا‌ند.
«در هفته گذشته، گزارشهایی مبنی بر قطعی آب در استانهای مختلف مخابره شد. اخبار واصله حاکی از آن است که آب اغلب مناطق استان تهران از جمله شهرستان شهریار، بیش از ۲۴ ساعت قطع بوده و هیچ مسئولی دلیل این قطعی را عنوان نکرده است... آب لوله‌کشی در منطقه اسلام‌آباد خاش هشت روز قطع بوده است. همواره راه‌کار عملیاتی مدنظر مسئولان در زمینه کمبود آب، مدیریت مصرف و دعا کردن برای افزایش بارش باران بوده است!» (تجارت ـ ۱۵خرداد۱۴۰۳)
بحرانهای زیست‌محیطی، اقتصادی، معیشتی و حال و آینده میلیون‌ها تن از مردم ستم دیده ایران، فراتر از قطعی آب است.
وضعیت رژیم آخوندی در خاورمیانه چگونه است؟
به گفته سعدی چه داد و فریادهایی که چون طبل غازی میان تهی است و بار و مایه‌ای ندارد، نظام ولایت مطلقه فقیه هم در میان سایر کشورهای منطقه خاورمیانه، جز عقب‌ماندگی و فرودستی در اقتصاد و تجارت و آبادانی و حکمرانی و... توشه‌ای ندارد، اما تا آنجا که توانسته از امکانات و داراییهای ملت مصیبت‌زده برداشته و خرج تروریسم و صدور بنیادگرایی و سرکوب مردم ایران و خاورمیانه کرده است.
«تصویر جدیدی منتشر شده که نشان می‌دهد، ایران کمترین رشد اقتصادی را بین کشورهای منطقه در ۵۰ سال اخیر داشته است. در ۵۰ سال گذشته قطر ۲۹۸ برابر در حوزه اقتصاد رشد کرده است، در حالی که ایران کمترین رشد اقتصادی را در بین کشورهای منطقه داشته است» (بهار نیوز ـ ۱۶خرداد۱۴۰۳)
این فاصله‌ها از سال‌ها پیش آغاز شده است و با شتابی جبران‌ناپذیر به پیش می‌رود. سال گذشته نیز در این باره خواندیم: «آمارها نشان می‌دهد میانگین رشد اقتصادی در منطقه خاورمیانه ۵.۸ درصد بود که در این میان کشورهای عضو شورای خلیج‌فارس توانسته‌اند رشد ۷.۳ درصدی داشته باشند و در میان کشورهای در حال توسعه نیز رشد ۴.۹ درصدی به ثبت رسیده است. در سال ۲۰۲۲، بالاترین رشد اقتصادی منطقه به عربستان سعودی با رشد ۸.۷ درصدی (تولید ناخالص داخلی ۱۰۱۹ میلیارد دلار) اختصاص پیدا کرده و پس از آن عراق و کویت با رشد ۷.۹ درصدی و مصر و امارات متحده عربی با رشد ۶.۶ درصدی قرار گرفته‌اند. رشد اقتصادی ایران در سال ۱۴۰۱، ۲.۷ درصد تخمین زده شد (تولید ناخالص ۴۰۷ میلیارد دلار) و پیش‌بینی می‌شود در ۱۴۰۲ به ۲ درصد کاهش پیدا کند که پایین‌تر از میانگین منطقه است» (ایسنا۲۶فروردین۱۴۰۲).
«درآمد برخی از شرکت‌های منطقه حتی از کل صادرات نفت ایران بیشتر بوده و توسعه هر چه بیشتر آنها از نظر ابعاد، درآمد و تعداد دور از انتظار نیست. این یعنی قد و قواره اقتصاد ایران به‌نحوی تحلیل رفته که بزرگ‌ترین صنعت آن درآمدی معادل بزرگ‌ترین شرکت‌های کشورهای همسایه دارد. این در حالی است که عمده درآمد‌های نفتی ایران صرف هزینه‌های جاری کشور می‌شود و در برخی مواقع میزان استهلاک از تشکیل سرمایه سبقت گرفته است» (دنیای اقتصاد۲۰آبان۱۴۰۲).
فاشسیم دینی، طبل میان تهی در دست
آنچه گفته شد، تنها شمه‌ای از واقعیت است. در نمایش انتخابات، مهره دیگر خامنه‌ای از صندوق بیرون کشیده می‌شود تا هم‌چون جلاد۶۷ گوش به فرمان او، بنیادگرایی و تروریسم را صادر کند و در داخل میهن به غارت و سرکوب خلق تداوم دهد. کارنامه چهل ساله گذشته رژیم آخوندی نشان‌دهنده شتاب به سوی عقب رفتن و رجعت است. جوانان آگاه و دلیر میهن می‌دانند راه درست از انقلاب می‌گذرد و نه از انتخابات طبال‌های تهی مغز.
