روزنامههای حکومتی در روز شنبه ۲۹تیر، مهمترین عنوانهای خود را به دود و دم حول کشتی ربایی رژیم و تکذیب سقوط پهپاد رژیم اختصاص دادهاند. حملات باندی حول برجام و مذاکره با آمریکا و ابراز وحشت پیامدهای رابطه رژیم با آمریکا هم موضوع بسیاری از روزنامههای ۲۹تیر است.
هشدار نسبت به شرایط انفجاری جامعه از دیگر مسائلی است که در روزنامههای روز شنبه دیده میشود. یک نمونه را بشنویم:
آرمان: بدترین آفت برای کشور و نظام ناامیدی و غلبه یاس بر دلهای مردم است. به سه نمونه اشاره میشود: الف-وضع بازار کسب و کار، ضعف قدرت خرید و در نتیجه سفرههای کمرمق اکثریت جامعه. ب-اختلاف طبقاتی... باید بهطور جدی نگران اقتدار و موجودیت نظام جمهوری اسلامی...بود
بحرانهای اقتصادی – اجتماعی در اغلب روزنامههای حکومتی انعکاس دارد:
مردمسالاری: مصرف لبنیات در برخی خانوارها هفتگی یا ماهانه شده است
ایران: شیوع «خودتجویزی» دارو در ایران ۵۳درصد است، بنا بر اظهارات مسئولان سازمان نظام پزشکی کشور، مراجعه بیماران به درمانگاهها و حتی مطب خصوصی پزشکان در چندماهه گذشته کاهش یافته و این در حالی است که برخی از صاحبنظران حوزه سلامت مشکلات اقتصادی را علت اصلی چنین موضوعی عنوان میکنند
جمهوری اسلامی: بیتوجهی به «اقتصاد محیطزیست» در ایران باعث خسارتهای ۸.۵میلیارد دلاری سالانه به اقتصاد کشور و ایجاد سرطان و بیماریهای پوستی و تنفسی برای مردم بوده است.
آرمان: بیش از ۱۹میلیون نفر در مناطق حاشیهای با کمترین امکانات شهری و اجتماعی زندگی میکنند. اما امری که باعث نگرانی بیشتر در خصوص این آمار میشود، وجود ۳هزار منطقه حاشیهنشین در کشور است که ۱۹میلیون جمعیت را با تراکم زیاد در خود جای داده.
وحشت از پیامدهای رابطه رژیم با آمریکا و شرایط بحرانی نظام موضوع مشترک روزنامههای باند روحانی است که در آن تلویحا و بعضاً مستقیم ضرورت عقبنشینی از ادعاها گوشزد شده است:
جمهوری اسلامی: همین که بزرگترین قدرت مادی امروز جهان با ما در حال جنگ اقتصادی است و در عرصه نظامی نیز شاخ و شانه میکشد و تهدید میکند، شرایط را حساس میدانیم. واقعیت این است که متأسفانه بسیاری از مسئولان، زیاد حرف میزنند و در مواردی نیز خارج از محدودهای که مربوط به آنهاست سخن میگویند. نظامیان وظایف مشخصی دارند که باید به آنها عمل کنند ولی ورود آنها به عرصه سخنوری که در بسیاری موارد مشکلساز هم هست.
مردمسالاری: : پس از گذشت ۴۰سال از انقلاب، در بحث سیاست خارجی در همان دوران انقلاب توقف کردهایم. اگر ریاستجمهوری اوباما هم ادامه پیدا میکرد ما از منافع برجام، با توجه به سیاست خارجیای که در پیش گرفته بودیم، بهرهمند نمیشدیم. چه در سیاست داخلی و چه در سیاست خارجی نباید هیچ چیزی را حیثیتی کرد که نتوان تغییرش داد. اشکال آنجا بود که ما یک مسأله سیاست خارجی را حیثیتی کردیم. ما خیلی از کارهایمان متعارف نیست. در هیچ کجای دنیا، نظام سیاسی که عقلا تعریف کردهاند، نظامیها چه در سیاست داخلی و چه در سیاست خارجی، سکاندار نمیشوند.
در روزنامههای همسو با باند روحانی برخلاف ادعاهایی حکومتی به برخی واقعیتها اذعان شده است:
ابتکار: اژدهای فساد هر روز بزرگتر شده است چندان که در این یک دهه، ماهیتی سیستمی پیدا کرده است... اکنون اما ساختار خود فسادپرور شده است. ما دچار پدیده فساد سیستمی شدهایم. شیوه نظارتی موجود از دو آسیب رنج میبَرَد. هم فسادپذیر است و هم پلیسی و بدبینانه است. این دو عارضه باعث شده اینگونه نظارت، سخت ناکارآمد باشد. به سببِ همین ناکارآمدی است که با وجود برخوردهای پلیسی و برخورد با صدها فاسد، اما ذرهیی از حجم فساد کشور کم نمیشود.
همدلی: بیش از سه ماه از سیل ویرانگر لرستان گذشته است. سیلی که کشته و زخمیهای زیادی را به جا گذاشت و زندگی میلیونها نفر را متأثر کرد. اما واقعیت چیز دیگری است و حقایق پسا سیل بسیار دردناکتر از آن تصوری است که ما در ذهن خودساختهایم
فضای شهرهای سیلزده بیشباهت به فضای شهرهای جنگزده نیست. آشفتگی فضای شهر پلدختر، سیمای شهری جنگزده را ترسیم میکند. ویرانی پشت ویرانی، از آن ویرانیهای که در زلزله کرمانشاه نیز خود را به رخ کشید و بعد از چند سال از آن تاریخی که زمین زیر پای کرمانشاهیها لرزید، هنوز جای خود را با آبادانی عوض نکرده است.