روزنامه‌های حکومتی در روز چهارشنبه سی‌ام مرداد، مهم‌ترین عنوانهای خود را به دود و دم حول سفر ظریف و اظهارات شمخانی در پشیمانی از امضای برجام اختصاص داده‌اند. در کنار آن ترکشهای بحران درونی رژیم بر سر رویارویی رؤسای سابق و اسبق قضاییه آخوندی دیده می‌شود. امیددرمانی‌های رئیس کل بانک مرکزی و برخورد با معترضان سگ کشی از دیگر عنوانهای روزنامه‌های چهارشنبه است.
در روزنامه‌های باند خامنه‌ای تلاش کرده‌اند با انعکاس نامه جنتی در مورد دعوای یزدی و آملی لاریجانی، موضوع را دعوای داخلی شورای نگهبان جلوه دهند. اما روزنامه‌های باند رقیب با طرح نکات جدیدی از این دعوا گوشه‌های جدیدی از عمق بحران درونی رژیم را نشان داده‌اند:
همدلی: برخی شخصیت‌های حقیقی و حقوقی خطاب به دو روحانی حوزه قم درخواست کرده‌اند که اختلافات را به‌صورت شخصی مطرح کنند
چنین اختلافاتی در حوزه فکری و یا فقهی نیست، بلکه مسائل و موضوعاتی است که با هستی و هویت امروز و فردای تمام مردم ایران و نسل‌های بعد ارتباط دارد. این‌که در قوه قضاییه چه می‌گذرد، روند جلسات شورای نگهبان به چه نحو است و مجلس خبرگان رهبری ـ به‌عنوان مهم‌ترین محل هم‌اندیشی سیاسی کشور ـ چگونه اداره و راهبری می‌شود، موضوعاتی نیستند که بتوان از انظار مردم پنهانشان کرد. به هر حال «ولی نعمتان» باید ناظر بر عملکرد «خادمان» خود باشند. آنچه «دامن‌گیر اسلام، روحانیت، انقلاب و نظام خواهد شد» پنهان‌کاریهای مصلحت‌اندیشانه و نقاب‌فکنانه است که روزی دمل چرکین‌اش سر باز خواهد کرد و آن روز، دیگر دیر شده است... دستگاه قضا برای آن که مبارزه خود با فساد را به‌نحو احسن انجام دهد، بین انتخابیون و انتصابیون تبعیض قائل نشود.
ستاره صبح: حضور ابراهیم رئیسی به جای آملی لاریجانی در قوه قضاییه، نه تنها یک جابه‌جایی مدیریتی در دستگاه قضا، بلکه یک جابه‌جایی مدیریتی در جناح اصول‌گرایی نیز بود. اتفاقی که به‌نظر می‌رسد منجر به برخی تسویه‌حسابهای سیاسی درون جریان اصول‌گرایی هم شده و از همین روست که یزدی این‌گونه زبان به نقد آملی لاریجانی باز کرده است.
برجام موضوع حملات روزنامهٔ خامنه‌ای به باند روحانی است:
کیهان: پاس گل تازه عراقچی به دولتهای بدعهد اروپایی
در حالی‌که تصمیم کاهش تعهدات برجامی، با هدف فشار به اروپا برای انجام تعهداتش اتخاذ شده، سیدعباس عراقچی به ادامه روند فعلی حضور در برجام اطمینان داد!
مهرداد لاهوتی اظهار کرد: عراقچی این موضوع را مطرح کرد که فعالیت‌های هسته‌یی نظام دارای مشروعیت بین‌المللی است و تا زمانی که منافع ما در برجام تأمین شود نظام در برجام می‌ماند. باید از عراقچی پرسید معنای «تا زمانی‌که منافع ما در برجام تأمین شود، در برجام می‌مانیم»، دقیقاً یعنی چه؟! و آیا این سخن، پیغامی جز اطمینان‌خاطر به اروپایی‌ها منتقل می‌کند تا بی‌مبالات‌تر از گذشته به نقض توافق ادامه دهند؟ در آن صورت آیا کاهش میلی‌متری تعهدات برجامی، بازدارنده خواهد بود؟
کیهان: «علی شمخانی» دبیر شورای عالی امنیت ملی در مصاحبه با شبکه «ان.بی.سی نیوز» گفت: ما نباید توافق هسته‌یی دوران ریاست‌جمهوری (باراک) اوباما (برجام) را امضاء می‌کردیم... موضع شمخانی درباره اشتباه بودن امضای برجام، موضعی بجاست که پیش از اینها باید ابراز می‌شد.
یک روزنامه باند روحانی به انزوای منطقه‌یی رژیم و بی‌اثری اقدامات ظریف اذعان کرده است:
آرمان: هر چند هنوز از زبان مقامات کشور به آن اشاره‌یی نشده است. شبکه الجزیره به نقل از مدیر دفتر خود در کویت اعلام کرد که ظریف در دیدار خود با مقامات کویتی پیشنهاد تشکیل نیروی دریایی مشترک برای تأمین امنیت آب‌های منطقه را مطرح کرده است. حدود چهار سالی از پیشنهاد تأسیس مجمع گفتگوی منطقه‌یی و چند ماهی هم از پیشنهاد انعقاد پیمان عدم تجاوز می‌گذرد، اما تا به‌حال کشورهای عربی حوزه خلیج‌فارس واکنش خاصی به این پیشنهادها نشان نداده‌اند... دلیل دیگر به زمان ارائه این پیشنهادات بر می‌گردد که در واقع در زمانی سوخته و یا نیمه سوخته است و همین آنها را به‌رغم اهمیت‌شان از حیز انتفاع می‌اندازد. در واقع زمان ارائه این طرح‌ها که البته می‌بایست اساساًً خروجی ماراتون گفتگوهای مشترک باشد نه این‌که قبل از آن در قالب یکسری عناوین طرح شود، سال‌ها پیش بود.
در روزنامه‌های باند روحانی موضوع «رفراندوم» برای سهم‌خواهی از ثروت و قدرت در نمایش آتی انتخابات دیده می‌شود:
آرمان: جامعه ایرانی در حوزه‌های مختلف دارای مسائل و مشکلاتی است که گاه به سطح اختلاف مطالبات میان مردم و مسئولان می‌رسد. در این بین بسیاری اصل ۵۹قانون اساسی یعنی رفراندوم و مراجعه به آرای عمومی را بهترین راه برای حل مسائل مورد اختلاف می‌دانند... سال‌هاست که عده‌یی در کشور دچار خود نظام‌پنداری شده و فکر می‌کنند که نظر آنها نظر حاکمیت است... در حال حاضر عده‌یی مسأله را به جایی رساندند که اگر به مردم باشد به آنچه ما می‌خواهیم رأی نمی‌دهند و این مایه تضعیف حاکمیت می‌شود در صورتی که این رویکرد غلط ناشی از پدیده خود نظام‌پنداری است. عده‌یی فکر می‌کنند که اگر خودشان نباشند نظام نیست...
ستاره صبح: واقع امر آن است که تابو بودن رفراندوم یا مراجعه به آراء عمومی در بعضی مسائل اساسی، نتیجه این است که اجرای این اصل با منافع، موقعیت و مسئولیت‌های گروه یا افرادی در تضاد است.
اذعان به مزدور پروری و تملق‌گویی موضوع سرمقاله یک روزنامهٔ حکومتی است.
جمهوری اسلامی: شاه عباس صفوی، درباریان را به یک ضیافت شاهانه مهمان کرد و به خدمتکاران دستور داد سر قلیانها را به‌جای تنباکو، از سرگین اسب پر کنند. درباریان مشغول کشیدن قلیان شدند و با این‌که دود و بوی پهنِ اسب، فضا را پر کرده بود، از بیم ناراحتی شاه پشت سر هم بر قلیان پُک عمیق زده و با احساس رضایت دودش را هوا می‌دادند! گویی در عمرشان، تنباکویی به آن خوبی به قلیانشان ندیده بودند. شاه رو به آنها کرد و گفت: «سرقلیانها با بهترین تنباکو پر شده‌اند که حاکم همدان برایمان فرستاده است.» در تأیید سخن شاه، همه از تنباکو و عطر آن تعریف کرده و گفتند: «براستی تنباکویی بهتر از این نمی‌توان یافت.» شاه عباس به رئیس نگهبانان دربار، که پک‌های بسیار عمیقی به قلیان می‌زد نگاه کرد و پرسید: «تنباکویش چطور است؟» رئیس نگهبانان گفت: «به سر اعلیحضرت قسم، پنجاه سال است که قلیان می‌کشم، اما تنباکویی به این عطر و مزه ندیده‌ام!» شاه با تحقیر به درباریان نگاهی کرد و گفت: «مرده‌شوی‌تان ببرد که به‌خاطر حفظ پست و مقام، حاضرید به‌جای تنباکو، پِهِن اسب بکشید و بَه بَه و چَه چَه کنید»... چنین روشی متأسفانه اکنون در حال تبدیل شدن به یک فرهنگ در بدنه نظام جمهوری اسلامی است و به‌نظر می‌رسد انگیزه آن برای عده‌یی حفاظت از مقام و منصب است و برای عده‌یی دیگر نوعی نردبان ترقی.
