بحرانهای فراگیر، عوامل رژیم را به‌شدت سراسیمه کرده و آنها سرشان را به هر دری می‌کوبند تا شاید بتوانند راه نجاتی از بحرانهای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی گریبان‌گیرشان پیدا کنند.
هر کدام از آنها نسخه‌ای می‌پیچند که بعضاً ۱۸۰درجه با یکدیگر در تعارض قرار دارند و در نتیجه باندهای درون حاکمیت بر سر مذاکره با آمریکا به جان هم افتاده‌اند.
فراهم کردن شرایط مذاکره
حشمت‌الله فلاحت‌پیشه، نماینده و رئیس کمیسیون امنیت و سیاست خارجی مجلس ارتجاع جمعه ۱۹بهمن در گفتگو با خبرگزاری کار ایران شرمگینانه و به‌طور مضحکی خواسته‌اش برای مذاکره با آمریکا را این‌طور بیان می‌کند: «بنده معتقدم که بعد از راهپیمایی بزرگ ۲۲بهمن ما با سیاستی که توأم با اصلاحات ضدفساد و مدیریت سازنده در داخل باشد و همچنین تعامل سازنده با دنیا غیر از آمریکا می‌توانیم به تدریج شرایطی را فراهم کنیم که آمریکایی‌ها به سمت مذاکره با ایران بیایند».(خبرگزاری ایلنا ۱۹بهمن ۹۷)
حسن روحانی نیز در سخنرانی خود در جلسه روز چهارشنبه در حضور سفرا و رؤسای هیأت نمایندگی‌های کشورهای خارج به‌طرز مضحکی گفت: «آمریکا هم اگر توبه کنند و از مسیر گذشته خود برگردد... ما باز هم آماده‌ایم حتی با آمریکایی که سالیان دراز بر ما ظلم روا داشته است بازگشت و توبه او را بپذیریم».
مذاکره ذلیلانه
اما آخوند محمود علوی، وزیر اطلاعات کابینه شیخ حسن روحانی، بعد از چیدن کلی صغری و کبری در نشست روز پنجشنبه با عشایر بختیاری به وضع معیشتی مردم و تحریم‌ها اشاره کرده و ضمن اظهار ترس از عاقبتی که در انتظار رژیم است، می‌گوید: «مردم این را درک می‌کنند و هیچوقت نمی‌آیند بر این اثراتی که روی زندگی آنها بر اثر توطئه دشمن آمده است، به وحدت ملی خودشان آسیب بزنند و با مسئولان خودشان رفتار نامهربانانه داشته باشند و زمینه حل مشکلات را بر آنها سلب کنند و بر آنها فشار بیاورند تا با آمریکایی‌ها برای راحتی مردم و حل مشکلات پای مذاکره ذلیلانه بنشینند».
مشکلات حل نمی‌شود
پاسدار نقدی معاون فرهنگی سپاه پاسداران نیز با اشاره به مشکلات اقتصادی حاکم بر کشور و دل‌خوش بودن بعضی از افراد به «آن‌طرف مرزها و انجام مذاکرات» می‌گوید: «رهبر انقلاب سال‌ها پیش گفتند که به مذاکره با آمریکا خوش‌بین نیستند و اقتصاد کشور با مذاکره با آمریکا حل نمی‌شود و امروز تجربه کردیم که مذاکرات مشکلات ملت را حل نمی‌کند».
در آشفته‌بازار آخوندها که هر کدام برای برون‌رفت از بحران سرنگونی نقشه مسیری ارائه می‌کنند، ولی‌فقیه ارتجاع از همه بیشتر به اوضاع خراب رژیم و بی‌آیندگی‌اش اشراف دارد ولی با دجالگری خاص خودش هم به نعل می‌کوبد و هم به میخ اما در هر صورت نمی‌تواند ضعف رژیم را پنهان کند در تاریخ ۲۲مرداد ۹۷ گفت: «جمهوری اسلامی هر وقت به آن اقتداری برسد که فشار و هوچی‌گری آمریکا رویش تأثیری نگذارد، می‌تواند با آمریکا مذاکره کند. امروز چنین چیزی نیست. بنابراین امام مذاکره با آمریکا را ممنوع کرد و من هم ممنوع می‌کنم».
رژیم هر تابلوی را در زمینه مذاکره و یا عدم مذاکره انتخاب کند قطعاً به ضرر آن خواهد بود. اگرتابلو مذاکره را انتخاب کند باید به شروط آمریکا خصوصاً به ۱۲شرط اعلام شده پمپئو گردن بگذارد، و از بسیاری از مواضع و دود و دم‌هایش دست بکشد.
تابلو عدم مذاکره و تن ندادن به خواسته جامعه بین‌المللی نیز آن را مواجه با تحریم‌ها و انزوای بیشتر بین‌المللی مواجه خواهد کرد، که این امر نیز برایش خطرناک است خصوصاً این‌که در داخل هم با اعتراضات و قیامها و بحران سرنگونی مواجه است.
استیصال و خفت
واقعیت این است به‌رغم لاف و گزاف رئیس‌جمهور و ولی‌فقیه و شرط آنها برای مذاکره با آمریکا از موضع قدرت، هر گونه مذاکره احتمالی رژیم از سر استیصال، ذلیلانه و توأم با خفت و خواری است. آن‌چنان که آخوند محمود علوی این مذاکره را «ذلیلانه» و پاسدار نقدی هم اذعان می‌کند که مذاکره «مشکلات ملت(بخوانید نظام)» را «حل نمی‌کند».
البته علی خامنه‌ای هم با صریح‌ترین بیان به ضعف حاکمیت اشاره کرد و مذاکره را مشروط به زمانی دانست که «جمهوری اسلامی به اقتداری برسد».
این حرف خامنه‌ای به صراحت حکایت از ضعف و ناتوانی نظام هم در برابر آمریکا و هم در برابر اروپا است.
بی‌دلیل نیست که وقتی اروپا اجرایی شدن طرح موسوم به«اینس‌تکس» را به تصویب لوایح FATF مشروط کرد، بلافاصله دولت روحانی یک لایحه دوفوریتی برای تصویب این لوایح به مجلس ارتجاع برد تا این شرط را اجابت کند.
شرط مذاکره با آمریکا هم پذیرش ۱۲ماده اعلام‌شده توسط پمپئو است که به اعتراف مهره‌های رژیم در شرایط کنونی مذاکره با آمریکا «ذلیلانه» است و «مشکلی» از نظام حل نمی‌کند.
خصوصا این‌که آمریکا در نظر دارد کنفرانس ورشو را برگزار کند و پیش‌بینی می‌شود که اجلاس ورشو زمینه‌ساز یک ائتلاف منطقه‌ای و بین‌المللی گسترده علیه نظام و سیاست صدور تروریسم آن باشد، امری که بیش از‌پیش موقعیت رژیم را در صحنه بین‌المللی تضعیف خواهد کرد.
نتیجه دو تابلو مذاکره و عدم‌مذکره
در این موقعیت رژیم هر تابلویی را در زمینه مذاکره و یا عدم‌مذاکره انتخاب کند قطعاً به ضرر آن خواهد بود. اگر تابلو مذاکره را انتخاب کند باید به شروط آمریکا خصوصاً به ۱۲شرط اعلام‌شده پمپئو گردن بگذارد و از بسیاری از مواضع و دودو دم‌هایش دست بکشد.
تابلو عدم‌مذاکره و تن ندادن به خواسته جامعه بین‌المللی نیز آن را مواجه با تحریم‌ها و انزوای بیشتر بین‌المللی مواجه خواهد کرد، که این امر نیز برای آن خطرناک است خصوصاً این‌که در داخل هم با اعتراضات و قیامها و بحران سرنگونی مواجه است.
موقعیت برای رژیم به‌طور مضاعف آنجا دشوار می‌شود که شرط اتحادیه اروپا را هم در زمینه گردن گذاشتن به لوایح FATF را اجابت نکند.
