آخوند روحانی این روزها از مواجه شدن با جوانان پرهیز می‌کند. این رویکرد را در روز دانشجو نیز از خود بروز داد. او در مورد روز دانشجو، برخلاف رویه سال‌های گذشته، در دانشگاه تهران حاضر نشد؛ و در عوض دانشگاه فرهنگیان را برای سخنرانی برگزید تا از تریبون ۱۶آذر سهمی برده باشد. علت چه بود که رئیس جمهور ارتجاع از تریبون دانشگاه تهران، آن هم در آستانهٔ انتخابات، صرف‌نظر کرد؟
یکی از مهره‌های هم‌باندی روحانی به این پرسش این‌گونه پاسخ داد:
«چرا رئیس‌جمهور به دانشگاه تهران نیامد؟ چون وی نیک می‌دانست که در حقیقت هیچ‌یک از جریانهای دانشجویی با وی نه تنها همراه نیستند بلکه از طرف مشاوران به روحانی گفته شده بود تمامی اقشار دانشجویی از دانشجویان مستقل، چپ و طرفداران طیف اصلاح‌طلب گرفته تا دانشجویان محافظه‌کار و طرفدار اصول‌گراها و جبهه پایداری تماماً در مخالفت با آقای روحانی مشترکند. جدا از دانشجویان، آقای روحانی می‌دانست که اساتید و کارکنان دانشگاه نیز جملگی مخالف او هستند.(آرمان، صادق زیبا کلام ۱۸آذر)
صادق زیبا کلام، که خود از مشاطه‌گران نظام و هم باندی روحانی است، به صراحت می‌گوید که روحانی به‌خاطر ترس از دانشجویانی که خودشان را با قیام اقشار مختلف پیوند زده‌اند، عطای تریبون دانشگاه تهران را به لقای آن بخشید.
فرار از ترس حسابرسی
رسالت نیز در روز ۱۹آذر ۹۸ این حرکت روحانی را به سخره گرفته و به طعنه چنین نوشت:
«خدا ما را ببخشد؛ به رئیس‌جمهور عزیزمان بدگمان شدیم که چرا روز دانشجو به دانشگاهی نرفتند؛ خدا را چه دیدید شاید ایشان مثل بنزین خبر نداشته‌اند ۱۶آذر چه روزی است و از قضا تأکید کرده‌اند که به ایشان هم نگویند؛ خلاصه ما نمی‌دانیم و قضاوت هم نمی‌کنیم!».
رئیس جمهور ارتجاع برای این‌که خودش را از «تک و تا نیاندازد» ناگزیر بود به هر ترتیب که شده در یک دانشگاه سخنرانی کند. روشن است که وی بعد از قیام بزرگ آبان ترجیح نمی‌دهد که در مکانهای عمومی حضور یابد؛ به همین خاطر از ترس حسابرسی دانشجویان عمداًً دانشگاه فرهنگیان را انتخاب کرد. روزنامهٔ حکومتی وطن علت این گزینش را چنین توضیح می‌دهد:
«حسن روحانی... با حضور در دانشگاه فرهنگیان، این دانشگاه را به‌عنوان دانشگاهی به دور از فعالیت‌های تشکیلاتی گروه‌های دانشجویی مانند دیگر دانشگاههای پایتخت، برای سخنرانی روز دانشجو انتخاب کرد».
فرار از دوربین برای فرار از چالش
اما ترس و وحشت روحانی به حدی بود که علاوه بر انتخاب محل مناسب! حتی از ورود رسانه‌ها و دوربینهای تلویزیونی به محل هم ممانعت کرد. آن‌چنان‌که کیهان، روزنامه وابسته به ولی‌فقیه، چنین نوشت:
«حضور روحانی در مراسم روز دانشجو در حالی بود که هیچ‌یک از خبرگزاریها در این مراسم حضور نداشتند و پخش زنده تلویزیونی هم برای سخنرانی رئیس‌جمهور صورت نگرفت بلکه فقط پوشش خبری این مراسم با پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری بود».(کیهان ۱۹آذر ۹۸)
سایر نشریات و رسانه‌های وابسته به نظام نیز به این رفتار مفتضح واکنش نشان دادند. رفتاری که قبل از هر چیز اوج استیصال روحانی و ترس وی از دانشجویان را به نمایش می‌گذارد.
رسالت، روزنامه باند فاشیستی مؤتلفه در نوشته‌ای تحت عنوان «روحانی در حال فرار از چالش است» رفتار رندانهٔ روحانی را به «نمایشهای نخ نما» توصیف کرده و نوشته است:
«نمایشهای ماههای اخیر رئیس‌جمهور نخ نماتر از چند سالی است که بر مسند دولت نشسته، روحانی در این سال‌ها همواره از حربه فرار به جلو استفاده کرده و... تلاش می‌کرد تا موضوع را وارونه جلوه داده و خود را از گزند تقصیرها رهایی بخشد».(رسالت ۱۹آذر ۹۸)
این روزنامه در ادامه شدت نگرانی روحانی از «قرار گرفتن در مقابل نقدهای جدی» را برملا کرده و می‌نویسد:
«رفتار رئیس‌جمهور طی هفته‌ها و ماههای گذشته نشان‌دهنده آن است که به‌شدت نگران قرار گرفتن در مقابل نقدهای جدی است و در نتیجه از مواجه شدن با فضاهای انتقادی فرار و در برابر چالشها فرافکنی می‌کند.(همان منبع)
معکوس شدن هرم ترس
ترس و وحشت از جوانان، دانشجویان و... تنها به روحانی و رفتار مفتضح و مضحک او محدود نمی‌ٰشود. مهره‌های باند خامنه‌ای هم مثل ضرغامی آن‌چنان توسط دانشجویان شلاق‌کش و سنگ روی یخ شد که بساطش را جمع کرد. پیش‌تر نیز ولی‌فقیه درمانده نظام با سوار شدن بر «گاری رأفت» و فرمان دلجویی از خانواده‌های کشته‌شدگان قیام، همانان که خودش اشرار خوانده و دستور به‌قتل‌عام آنها را داده بود، هول و هراسش از آتش خشم مردم را آشکار کرده بود.
باید گفت دیوارهای ترس از دیکتاتور در جامعهٔ ایران فرو ریخته است. هرم ترس برعکس شده و اینک این دیکتاتورها و گماشتگانشان آنها هستند که از خشم مردم به‌جان آمدهٔ ایران می‌ترسند و بر خود می‌لرزند. بی‌تردید قیام جوانان شورشی ایران‌زمین تا خاکستر کردن ریش و ریشهٔ دژخیمان و آزادی میهن ادامه خواهد داشت.
