خامنه‌ای شعار سال 97 را سال «حمایت از کالای ایرانی» نامید و از همه «مسئولان و آحاد ملت» خواست برای تحقق این امر کمک کنند و «به‌معنای واقعی کلمه به میدان بیایند».
صرف نظر از این‌که نامگذاریهای سالیان مختلف توسط علی خامنه‌ای غیرواقعی و پوشالی بودند و هیچ‌یک از اهداف تعیین شده در نامگذاریهای سالیان قبل محقق نشد، به اعتراف سران و مهره‌های رژیم، نهادهای حکومتی و حاکمیت غارت و چپاول توسط آنها مانع تحقق این امر می‌شوند. اولین مانع آن واردات بی‌رویه کالا توسط سران و نهادهای غارتگر است، که این امر یکی ازدلایل اصلی نابودی تولید ملی و نابودی تولید کالای داخلی است.
در حال حاضر ورود افسار گیسخته کالا به حدی است که حتی سوزن، نخ، پارچه، چادر، کفن و سنگ‌قبر نیز از خارج وارد می‌شود.
قاچاق 25تا 30میلیارد دلاری کالا نیز یکی از موانع تحقق آن است، بنابراین واضح است که در آینده نیز همانند سالیان گذشته، منافع چپاولگرانه عناصر و نهادهای آن مانع تحقق رشد تولید ملی و رونق تولید کالای ایرانی خواهد شد.
اسحاق جهانگیری معاون آخوند حسن روحانی موانع امر را چنین می‌داند: «برخی نهادهای حکومتی به‌دلیل اختلاف سیاسی جلوی تولیدکننده را می‌گیرند. تولید کنندگان نیز انتظارات به حقی از ما دارند که یکی از آنها مبارزه با قاچاق است.
واقعا تأسف دارد برخی از نهادهای حکومتی برای تولیدکنندگان مشکل به وجود می‌آورند و چوب لای چرخ آنها می‌گذارند. چرا؟ به‌دلیل آنکه با آنها اختلافات سیاسی دارند. این درست نیست» (سایت عصر ایران 4فروردین 97)
مسعود پزشکیان نایب رئیس مجلس ارتجاع نیز ضمن اشاره به ورود بی‌رویه کالا و مصرف کالای خارجی توسط سردمداران و نهادهای رژیم به «تناقض بین حرف و عمل» آنها چنین اعتراف می‌کند: «تحقق شعار سال به تغییر قانون نیاز دارد، راهی جز ایستادن روی پای خودمان نداریم.
نمی‌شود خودمان کالای خارجی مصرف کنیم و به مردم بگوییم ایرانی بخر، از این رو همه اعم از مسئولان و مردم باید به تحقق شعار «حمایت از کالای ایرانی» تلاش کنند و تناقضی بین حرف و عمل نباشد» (خبرگزاری ایسنا 4فروردین 97)
در زمینه این‌که نهادهای غارتگر مانع تحقق رشد تولید ملی و افزایش کالای ایرانی می‌شود حسن بیادی عضو اسبق شورای قلابی شهر تهران اعتراف می‌کند: «در کشور ما، نهادهای مختلف به باندهای قدرت و ثروت متصل هستند و اجازه نمی‌دهند ساختارها درست شود. چراکه منافع این باندهای متصل به قدرت و ثروت در ناهنجاریها و نابسامانی‌ها است. و ازآنجایی‌که تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی ما یکپارچه نیست، روز به روز همه مسائل ما خصوصاً «اعتماد ملی» افول می‌کند و ضربه جدی به اعتماد ملی وارد شده است» (سایت نامه نیوز4فروردین 97)
سایت حکومتی خبرآنلاین 4فروردین 97 نیز ضمن اشاره به ادعاها و سخنان پرطمراق «بسیاری از نمایندگان مجلس، شخصیتهای سیاسی و نظامی و خطیبان نمازجمعه» که «از دیدگاه خود نسخه‌هایی را برای تحقق شعار سال تجویز کردند» اعتراف می‌کند «نکته‌ای که نباید از نظر دور داشت آن است که نگاه جزیره‌ای به تحقق شعار حمایت از کالای ایرانی قطعاً به ضداین شعار بدل خواهد شد»
ملاحظه می‌شود که از هم‌اکنون مشخص است که نامگذاری سال 96 نیز به سرنوشت نامگذاریهای سالهای گذشته دچار خواهد شد. زیرا در نظام آخوندی بین حرف و عمل تناقض وجود دارد و منافع چپاولگرانه مانع تحقق طرحها و شعارهای پوشالی سردمداران آن می‌شود.
واقعیت این است که تولید کالای داخلی با توصیه و حرف و... افزایش نمی‌یابد، بلکه عزم و اقدام عملی می‌طلبد که مطلقاً چنین عزمی در رژیم فاسد و چپاولگر آخوندی وجود ندارد. بلکه تنها اراده و عزمی که وجود دارد اراده برای دزدی، چپاول و تخریب اقتصاد است.
بنابراین مشخص است که رشد تولید ملی و افزایش کالای داخلی هرگز در نظامی که پایه و بنایش بر دزدی و غارت و چپاول اموال عمومی سوار است هرگز میسر نیست و امروز همه دریافته‌اند که تولید ملی و افزایش کالای داخلی تنها زمانی محقق خواهد شد که اصلی‌ترین مانع آن یعنی نظام فاسد و غارتگر سرنگون شود و حاکمیتی مردمی در ایران برقرار شود.
