رافائل گروسی در جلسهٔ یازدهم اسفند شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی سخنرانی مقدماتی خود را ایراد کرد. مدیرکل آژانس در این سخنرانی به چندین نقض رژیم آخوندی نسبت به تعهداتش اشاره کرد. از جمله:
-وجود ذرات اورانیوم با ایزوتوپ‌های خطرناک در سایت‌های اعلام نشدهٔ رژیم ایران
-رژیم ایران هیچ توضیح فنی و کامل و معتبری در این زمینه ارائه نکرده است
-آژانس نگران است چنین موادی در اماکن اعلام نشدهٔ دیگر هم باشد
-رژیم ایران به هیچ‌کدام از پرسش‌های آژانس در مورد این اماکن پاسخ نداده است.
طرف‌های سیاسی و خبرگزاریها این سخنرانی را بسیار مهم ارزیابی کردند. آن هم در شرایطی که تروئیکای اروپایی پیشنویس قطعنامه‌ای را میان اعضای شورای حکام توزیع کرده که به گزارش خبرگزاری رویترز نسبت به کاهش شفافیت اقدامات رژیم ایران و پیدا شدن آثار اورانیوم غنی‌سازی شده در ۳سایت رژیم، ابراز نگرانی جدی شده است. پیشنویس قطعنامه‌ای که مورد حمایت جدی آمریکا نیر می‌باشد.
همین وضعیت است که باعث نگرانی شدید رژیم آخوندی شده، آن‌چنان‌که وزیر خارجهٔ رژیم ابراز نگرانی می‌کند: «حرکت غلطی را اروپایی‌ها با حمایت از آمریکا در شورای حکام شروع کرده‌اند که باعث بهم ریخته شدن شرایط خواهد شد» (جواد ظریف-۱۱ اسفند).
پیامدهای خطرناک، علت نگرانی‌ها
سخنرانی مدیرکل آژانس و تصویب احتمالی قطعنامه علیه رژیم پیامدهای بسیار خطرناکی برای آخوندها دارد. آخوند روحانی روز ۶اسفند، در جریان جنگ گرگها و برای هشدار به باند رقیب گوشه‌یی از عواقب و مکافاتی که در انتظار رژیم هست را روی دایره ریخت:
- همه بدانند! اگر کاری کردیم که صلح‌آمیز بودن اتمی رفت زیر علامت سؤال، یعنی خطا کردیم! یعنی راهی را پیمودیم که دشمن می‌خواهد!
- اگر رابطه با آژانس را تخریب کردید، راه دیگری باقی نمی‌ماند!
- اگر مواظب نباشید (بولدوزری که راه انداختید) همهٔ ساختمان (نظام) را تخریب می‌کند!
روحانی آنگاه با یادآوری بلاهایی که پس از افشاگری برنامهٔ اتمی رژیم توسط مجاهدین، گریبان نظام را گرفت، گفت: «با این توطئه که فعالیت صلح‌آمیز هسته‌یی نداریم ما را به شورای امنیت بردند، به‌اتفاق آرا علیه ما قطعنامه صادر کردند و ما را تا مرز جنگ پیش بردند!» (۶ اسفند۹۹).
تروریسم و شانتاژی که بر سر نظام خراب شد
اما مگر روحانی و کارگزاران نظام، تغییر دولت در آمریکا را «فرصت» عنوان نمی‌کردند و این‌که «هیچ کس حق فرصت‌سوزی ندارد» (روحانی-۲۱ آبان)؛ پس چرا با تصویب و اجرای مصوبهٔ «اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» و توقف پروتکل الحاقی خودشان را در برابر این وضعیت بحرانی قرار دادند؟ و چرا در این شرایط اقدام به موشک‌پرانی علیه مواضع نیروهای آمریکایی در عراق کردند؟
علت، اشتباه محاسبهٔ خامنه‌ای و روحانی است. رژیم آخوندی که در تنگنای خفگی اقتصادی به‌شدت نیاز به رفع تحریم‌ها دارد، برای فشار بر دولت جدید آمریکا جهت اولویت دادن به برجام و رفع تحریم‌ها، اقدام به شانتاژ کرد، از یک‌طرف با مصوبهٔ مجلس، ژست خارج شدن از برجام گرفت و از طرف دیگر به اقدامات تروریستی دست زد. در گذشته این اقدامات برایش منافع کلانی به همراه داشت. کما‌این‌که در ۱۶سال دوران ریاست‌جمهوری بوش (پسر) و اوباما، به‌رغم حملات مستمر علیه نیروهای آمریکایی در عراق و کشتن دست‌کم دو هزار نظامی آمریکایی، نه تنها پاسخی دریافت نکرد، بلکه طرف آمریکایی باج‌های کلانی به رژیم داد و بارها با رژیم بر سر میز مذاکره در مورد عراق نشست؛ چرا که سیاست مماشات حاکم بود؛ اما این سیاست پس از قیامهای آتشین دی ۹۶ و آبان و دی۹۸ ورق خورد و با تحولات اخیر به اثبات رسید بازگشت به سیاست مماشات و تعادلی که در سال۲۰۱۵ منجر به برجام شد، غیرممکن است.
خامنه‌ای و روحانی که رؤیای پنبه‌دانهٔ بازگشت به تعادل سال۲۰۱۵ و سیاست مماشات را می‌دیدند، گمان می‌کردند می‌توانند باز هم با شانتاژ و تروریسم، باج بگیرند. اما سیاست مماشات دیگر حاکم نیست و این مستقل از آن است که رئیس‌جمهور ترامپ باشد یا بایدن؛ چنان‌که روزنامه‌های حکومتی اذعان می‌کنند که «رفتار آمریکای بایدن دنباله‌ٔ رفتار آمریکای ترامپ است» و تنها تاکتیک‌ها تغییر کرده و «عربده‌کشی‌های ترامپ (علیه نظام) که گوش جهان را کر می‌کرد» به «دودوزه بازیهای بایدن» علیه نظام تبدیل شده است (روزنامهٔ حکومتی آفتاب یزد-۱۱ اسفند)؛ و «استراتژی ایالات متحده (در رابطه با نظام) در مقایسه با دولت پیشین هیچ تغییری نکرده است. راهبرد همان راهبرد فشار حداکثری است» (روزنامهٔ حکومتی وطن امروز-۱۱ اسفند)؛ و بعد هم با حسرت می‌نالند: «بایدن در همه زمینه‌ها دستورات ترامپ را ملغی کرده یا تغییر داده است غیر از برجام!» (وطن امروز-۱۱ اسفند).
از آن سو بایدن نیز با ارسال یک نامهٔ رسمی به کنگره تصریح کرد: «من دستور این اقدام نظامی را جهت محافظت و دفاع از پرسنل و شرکای خودمان در برابر این حملات و حملات بعدی صادر کردم» (۱۰ اسفند) و به‌این وسیله بر تداوم پاسخ‌های سنگین در صورتی که رژیم ماجراجوییهای تروریستی خود را تکرار کند، مورد تأکید قرار داد.
اکنون خامنه‌ای و روحانی و ظریف و دیگر سران نظام، با دلهره و وحشت به روز جمعه چشم دوخته‌اند که قطعنامهٔ اروپا به رأی گذاشته می‌شود. قطعنامه‌ای که در صورت تصویب، باز هم بر افزایش فشارهای خردکننده علیه رژیم و بحرانی‌تر شدن جدی شرایط به‌ضرر نظام خواهد افزود.
