گردهمایی «ایران آزاد با هزار کانون شورشی» میزبان سیاستمداران تراز اول و مدافعان حقوق‌بشر از جمله گروه بزرگی از شخصیتهای زن و مدافعان حقوق زنان از سراسر دنیا بود.
یکی از الهام‌بخش‌ترین قسمتهای این رویداد، پنج گزارش ویدئویی از فعالیتهای زنان و جوانان ایرانی هوادار سازمان مجاهدین خلق ایران در تهران و سایر شهرهای ایران بود که در همبستگی با گردهمآیی «ایران آزاد با هزار کانون شورشی» و با آرزوی موفقیت برای آن انجام گرفته بود.
با نگاهی به جامعه کنونی ایران، می‌توان به چرایی این مساله، پی برد:
- بنا‌به اطلاعات گردآوری شده از اخبار منتشر شده در مطبوعات و رسانه‌های حکومتی، فعالان حقوق‌بشر و پایگاههای اطلاع‌رسانی، ۸۳تن از اعدام شدگان در دوران روحانی، زن بوده‌اند.
- دست کم ۴۰زندانی زن به‌خاطر اتهامات سیاسی، عقیدتی و امنیتی در زندانهای مختلف رژیم به‌سر می‌برند.
- در ایران، وظیفه اول ارگانهای متعدد حکومتی، سرکوب زنان بر سر عدم رعایت حجاب تعیین شده است؛ در همین رابطه اشتری، فرمانده کل نیروی انتظامی، در نوامبر ۲۰۱۵فاش ساخت که «در موضوع عفاف و حجاب، ۲۶دستگاه مسئولیت دارند».
- در ایران، حدود ۳.۵میلیون زن سرپرست خانوار وجود دارد که با توجه به موانع اشتغال برای زنان، برای امرار معاش با مشکلات جدی مواجه هستند.
- سیاستهای موجود در دنیای کسب و کار که هدفی جز به حاشیه راندن زنان ندارد، به اعتراف مدیرکل امور بین‌الملل معاونت امور زنان و خانواده نهاد ریاست‌جمهوری رژیم، مشارکت زنان ایران را در بررسی شاخصهای گزارش مجمع جهانی اقتصاد، در بین ۱۴۵کشور به رتبه ۱۴۱ تنزل داده است.
- زنان تحصیلکرده با مدارک دانشگاهی نیز، در نبود شغل مناسب و مرد سالارانه بودن بازار کار در ایران مجبور می‌شوند تن به شغلهای پیش پا افتاده بدهند. به‌نحوی که به گزارش منابع حکومتی، از میان ۲۷میلیون زن بالای ۱۰سال در ایران، تنها ۳میلیون شاغلند و بیش از ۲۴میلیون در میان نیروی کار نیستند.
زنان تحت ستم آخوندی برای تأمین زندگی به دست فروشی و.... رو می‌آورند
- آخر خط این همه محدودیت و موانع شغلی برای زنان توسل به کارهای نامتعارف مثل فروش اندام بدن، تکدی گری و فروش نوزاد است. یک مقام در کرمانشاه اعتراف کرد، «بارها شاهد آن بوده‌ایم که یک زن سرپرست خانوار برای تأمین احتیاجات، ناچار به اعمال نامتعارف اجتماعی شده است که شاید متعارف‌ترین آن فروش کلیه باشد.»
- تنها در سال ۲۰۱۷، ۳۷هزار نمونه از ازدواج دختربچه‌های زیر ۱۵سال در ایران رخ داده است.
- در ایران، ۲۴هزار کودک بیوه زیر ۱۸سال وجود دارند.
- از طرف دیگر، در عرصه هنر نیز از انقلاب ۱۹۷۸که دیکتاتوری مذهبی در ایران بر سر کار آمد، خوانندگان، هنرمندان و بسیاری چهره‌های سرشناس زنان در عرصه هنر و موسیقی ایران، وادار به ترک صحنه شدند. آنها با ممنوعیتها، محرومیتها و کارشکنی‌هایی روبه‌رو می‌شدند که با هدف خاموش کردن صدا و بستن امکان فعالیت‌شان صورت می‌گرفت. این ممنوعیتها، سال به سال، اشکال گسترده‌تری به خود گرفته و از شکل ظاهری زنان تا شرکت آنها در ساده‌ترین ارکسترها را دربرگرفته است.
با چنین نگاه کوتاه و بسیار گذرا بر وضعیت زنان در ایران و سرکوب سیستماتیکی که بر آنها اعمال می‌شود، می‌توان از یک سو، به اوج زن‌ستیزی رژیم بنیادگرای ملاها، پی برد و از سوی دیگر، قدر و جایگاه اعتراض زنان ایرانی را درک نمود.
در فریادهای اعتراضی که شجاعانه، در تجمع مالباختگان، در اعتراض پرستاران، در تظاهرات فرهنگیان و بازنشستگان و معلمان حق‌التدریس و نیز، پشت دیوارهای اوین و دیگر زندانها، طنین‌انداز می‌شود؛ برای همه روشن می‌شود که زنان ایران اراده‌شان، عدم تمکین به تبعیض و قد برافراشتن در برابر دیکتاتوری است.
حقیقت این است که زنان ایرانی، امروز در آیینه مقاومت ایران و سیمای رئیس جمهور برگزیده آن، ایرانی بدون تبعیض و حقیقتاًً آزاد را مشاهده می‌کنند و در طرح ده ماده‌ای خانم رجوی، تضمین سعادت خود را در جامعه‌ای بر پایه دموکراسی حقیقی، می‌یابند.
این، آن ایرانی است که گردهمایی بزرگ ایرانیان در پاریس در ۳۰ژو‌ئن، تبلور حقیقی آن بود.
آ. عبدالله پور
مسئولیت محتوای این مطلب برعهده نویسنده است و سایت مجاهد الزاماً آن را تأیید نمی‌کند
