نیاز حیاتی نظام به پروپاگاندا
حسن روحانی قبل از آن که از سوی آخوند ذوالنوری غیاباًً محاکمه و به هزار بار اعدام بشارت داده شود، با آب و تاب گفت:
«آن‌هایی که می‌گوید برجام چه کرده، این یکی از کارهای برجام است، تحریم تسلیحاتی را برداشت. از یکشنبه [منظور ۲۷مهر۹۹] می‌توانیم اسلحه را از هر که خواستیم بخریم و به هر کسی خواستیم بفروشیم؛ این یکی از اقدامات مهم دولت تدبیر و امید است». (همشهری آنلاین ۲۳مهر۹۹)
پیش از آن نیز در برخی رسانه‌های باند مغلوب نظام، عنوان کلی و مبهم لغو تحریم‌ها مطرح شده بود؛ بدون آن که مشخص شود، منظور چه نوع تحریمی است. به‌نظر می‌رسید ایجاد یک دل‌خوش‌کنک تبلیغاتی با بزرگ‌نمایی هدفدار و به عبارت دیگر تولید یک پروپاگاندا در شرایط کنونی، نیاز حیاتی حاکمیت است. بگذریم از این‌که چند ماه پیش‌تر نیز رئیس دفتر روحانی، در مراسم رونمایی از یک محصول جدید سایپا، به‌گونه‌یی غیرمترقبه و شک‌برانگیز گفته بود:
«با علامتهایی که از کشورهای اروپایی و آسیایی و دیگران دریافت کرده‌ایم، در روزهای پایانی تحریم قرار داریم. ». . . (ساعدنیوز ۱۹مرداد۹۹)
ترکیدن حباب پروپاگاندا
این در باغ سبز نشان دادنها در اوج رکود تورمی و فلاکت اقتصادی و به تعبیر گویا پروپاگانداسازی با استفاده از روش دروغ بزرگ، دیگر به یک رویهٔ ثابت رژیم و کارگزارانش تبدیل شده است.
با سررسید تاریخ ۲۷مهر۹۹ بادکنک این پروپاگاندا نیز ترکید. یک روز از این تاریخ که در تبلیغات باند مغلوب به‌عنوان فتح‌الفتوح برجام از آن یاد نمی‌شد، نگذشته بود که قاسم محبعلی در گفتگو با یک ستارهٔ صبح (۲۸مهر۹۹) گفت:
«دولتها ابتدا بررسی می‌کنند که آیا تجارت تسلیحاتی با ایران، منافعی برایشان در بردارد یا خیر بعید است کشورها به‌صورت علنی و رسمی کما فی السابق، وارد تجارت تسلیحاتی با ایران شوند»
تا به‌حال این‌گونه تبلیغ می‌شد که با پایان تحریم تسلیحاتی رژیم قادر خواهد شد موشکهای اس۴۰۰ و سوخو۳۵ از روسیه خریداری کند و با چین وارد عقد قراردادهای تسلیحاتی شود یا متقابلا به برخی کشورها موشک و تسلیحات پیشرفتهٔ حکومت آخوندی را بفروشد و به این ترتیب با تجارت تسلیحاتی بخشی از درآمدهای ارزی این رژیم تأمین می‌شود.
این کارشناس حکومتی آب پاکی روی این نوع ادعاهای رژیم ریخت و گفت:
«شواهد و قرائن نشان می‌دهد که بسیاری از کشورها از جمله چین و روسیه، از ترس تحریم‌های آمریکا در فروش تسلیحات به ایران، با احتیاط عمل خواهند کرد».
و در مورد اتحادیهٔ اروپا نیز تصریح کرد:
«باید واقعیت‌های حقوقی و واقعیت‌های عملی را در عالم سیاست بین‌الملل از یکدیگر تفکیک کرد اتحادیه اروپا از دیرباز، حتی قبل از برجام، تجارت تسلیحاتی با ایران را متوقف کرده بود، بعید است با برداشته شدن تحریم‌های تسلیحاتی ایران، در عمل اتفاق خاصی بیفتد».
جالب است که در مورد معاملهٔ تسلیحاتی با چین نیز خیال حاکمیت را راحت می‌کند و به مخاطب می‌گوید که حتی ممکن است چین حاضر نشود تسلیحات سبک به رژیم بفروشد:
«وضعیت فروش سلاح از سوی چین به ایران به نسبت روسیه، مبهم‌تر است. چین علناً تمایلی به فروش تسلیحات به ایران نشان داده اما در جریان سفر اخیری که محمدجواد ظریف وزیر خارجه ایران به پکن داشته، چین ضرورت حضور ایران در گفتگوهای فراگیر منطقه با حضور اسراییل و عربستان سعودی را مطرح کرده است. بنابراین ممکن است نتواند چین را حتی متقاعد به فروش تسلیحات سبک کند».!
ماحصل این‌که هنوز یک روز از این پروپاگاندا نگذشته حباب آن در نخستین اظهارات ترکید.
«از این جنبه می‌توان گفت تغییر خیلی مهمی اتفاق نخواهد افتاد. به این دلیل که کشورها، همان‌گونه که با تحریم‌های یک‌جانبه علیه ایران درباره خرید نفت که حساسیت بر روی آن کمتر بود و نیاز کشورها به نفت بیشتر بود، همراهی کردند، و یا تجارت کالاها و روابط بانکی با ایران را متوقف کردند، انتظار می‌رود در مورد تحریم‌های تسلیحاتی نیز آنها چنین شرایطی را رعایت کنند و بعید است به‌صورت علنی و رسمی کما فی السابق، وارد تجارت تسلیحاتی با ایران شوند».
معنای این پاراگراف آن است که آنچه به واقعیت روی زمین برمی‌گردد، تحریم تسلیحاتی نه تنها در عمل ادامه خواهد داشت، بلکه ممکن است از آنچه که هست شدیدتر شود.
مردم برای پایان تحریم تسلیحاتی تره هم خورد نکردند!
بی‌اعتنایی مردم ایران به پروپاگاندا و هیاهوی تبلیغاتی باند مغلوب نظام در مورد پاپان تحریم تسلیحاتی و سردی و کسادی این بازار شیادی آن‌چنان پر رنگ بود که تعجب یک رسانهٔ حکومتی را برانگیخت:
«این پیروزی دیپلماتیک اما بازتاب زیادی در بین مردم نداشت». (عصر ایران. ۲۸مهر۹۹)
این رسانه سپس به خود و همپالگی‌هایش را این‌گونه مجاب می‌کند:
«نفس‌های مردم به شماره افتاده است. خیلی‌ها دیگر تاب شرایط اقتصادی کشور را ندارند. در همین یک هفته بسیاری از قیمتها دو برابر شده است. دلار هم‌چنان بالا می‌رود و به ریش همه ما می‌خندند... مردم به جایی رسیده‌اند که دیگر حرف آن دولتی و این مجلسی را باور نمی‌کنند. آن‌قدر که وعده داده شده و عمل نکرده دیده‌اند که دیگر زیر بار حرف نمی‌روند».
آری، دیگر کسی حرف حاکمیت آخوندی را باور نمی‌کند. دیگر پروپاگاندای رژیم خریدار ندارد. مردم اکنون فقط به یک چیز می‌اندیشند:
کی این رژیم گورش را گم خواهد کرد. یک روز زودتر، بهتر.
