به‌رغم ۵۰روز زمینه‌سازی و الم‌شنگه راه‌انداختن برای یافتن یک گماشتهٔ دیگر در قد و قامت ابراهیم رئیسی؛
به‌رغم قدیس‌سازی از جلاد ۶۷ و به نمایش‌گذاشتن شال و عمامهٔ او؛
به‌رغم انداختن تکه‌استخوانی از خوان قدرت در پیش پای اصلاح‌طلبان قلابی برای جذب عقبهٔ ریزشی آنها و پر رونق کردن نمایش انتخابات؛
به‌رغم امدادرسانی تمام‌قامت اصلاحاتی‌ها به خلیفهٔ ارتجاع؛
به‌رغم شوی بی‌رمق و منجمد به‌اصطلاح مناظره‌های کاندیداهای دست‌چین شده و عبور کرده از فیلتر شورای نگهبان؛
به‌رغم نظرسنجی‌های فیک حکومتی برای «پرشور» نشان دادن انتخابات؛
به‌رغم انواع و اقسام شگردهای کثیف مانند تهدید به قطع یارانهٔ اقشار کم‌درآمد و وادار کردن زندانیان به رأی دادن و نیز جابه‌جا کردن بسیجی‌ها و لباس‌شخصی‌ها از یک شعبه به شعبه دیگر؛
و به‌رغم همهٔ ترفندها و تقلبات خامنه‌ای و وزارت کشور رژیم آخوندی، ۸۸درصد مردم ایران انتخابات قلابی ریاست‌جمهوری را که در رژیم ولایت فقیه از اساس معنا و مفهومی ندارد، تحریم کرده‌اند.
ستاد اجتماعی مجاهدین با مانیتور ۱۴هزار و ۳۸۳شعبه ثابت رأی‌گیری رژیم از ۵۸هزار و ۶۴۰شعبه ثابت و سیار که وزارت کشور رژیم اعلام کرده است، حداکثر تلاش خود را در ۳۱۵شهر در ۳۱ استان برای سنجش میزان واقعی مشارکت و آرا، در انتخابات ریاست‌جمهوری حکومت آخوندی به‌عمل آورد.
این کار با مشاهدات مستقیم و فیلمبرداری توسط خبرنگاران سیمای آزادی و اعضای کانون‌های شورشی صورت گرفت و ستاد اجتماعی هم‌اکنون ۱۸۵۴ کلیپ در اختیار دارد که قابل ارائه به هر مرجع بین‌المللی است. اما این کلیپ‌ها و مشاهدات از شعبه‌های ثابت رأی‌گیری است و ۱۵هزار و ۲۱۵شعبه سیار را که وزارت کشور رژیم اعلام کرده در بر نمی‌گیرد.
آنالیز وضع و حال خامنه‌ای و صحبت‌های او هنگام رأی‌دادن، از همان اول صبح، نمودار وضعیت نظام ولایت فقیه در نمایش انتخابات ریاست‌جمهوری بود. این نمایش کلیشه‌ای و کساد، تماشاچیانی اندک از نیروهای امنیتی و اطلاعاتی و نیز ابواب جمعی بیت او را فقط به همراه داشت. حرف‌های خلیفهٔ فرتوت این‌بار بیش از پیش فلاکت و پیسی او و نظامش را برملا کرد.
«این برای جمهوری اسلامی یک نیاز قطعی است؛ جمهوری اسلامی اسمش، یعنی کلمه جمهوری حاکی از این است که در ذات این نظام حضور مردم لحاظ شده»!
آخوند-شاه تکیه زده بر سلطنت مطلقهٔ فقیه که نه به جمهوری اعتقاد دارد و نه به مردم در منتهای فلاکت و پیسی به التماس از مردم برای مشروعیت سلطنتش روی آورد:
«دوام و قوام جمهوری اسلامی و عزت و آبروی جمهوری اسلامی در دنیا متوقف بر حضور مردم است؛ برای همین است که ما توصیه می‌کنیم مردم عزیز مان مسأله رأی دادن و حضور در این آزمون مهم سیاسی را جدی بگیرند و شرکت کنند؛ بنده وجهی برای تردید پیدا نمی‌کنم این یک کار آسانی است که نتایج مهمی دارد.
چرا انسان باید برای انجام یک کاری که خرج ندارد، زحمتی ندارد، مایه‌ای ندارد و وقت‌گیری ندارد ولی فواید زیادی دارد تردید کند»! (مشرق‌نیوز. ۸ تیر ۱۴۰۳)
مردم در قاموس خلیفهٔ ارتجاع تا وقتی خوب هستند که انگشتان جوهری آنها در نمایش‌های این‌چنینی برای حکومت مشروعیت بخرد؛ اگر نه تا آنجا که به او برمی‌گردد نه به جمهوری معتقد است و نه به رأی مردم. یادمان نرفته است که در صحبت با دانشجویان بسیجی چه گفت:
«مسائل گوناگون کشور مگر قابل رفراندوم است؟ کجای دنیا این کار را می‌کنند؟ مگر همه مردم که باید در رفراندوم شرکت کنند امکان تحلیل آن مسأله را دارند؟ این چه حرفی است؟» (خبرآنلاین. ۲۹ فروردین ۱۴۰۳)
بدیهی است که اگر حضور سرزنده و مداوم کانون‌های شورشی در صحنهٔ سیاسی - اجتماعی ایران نبود، خامنه‌ای می‌توانست در اتاق تجمیع آرا، دست به رقم‌سازی بزند و مدعی شرکت گستردهٔ مردم در نمایش انتخابات شود. خوشبختانه آنها با حضور در نقاط مختلف و تهیهٔ گزارشهای میدانی و لحظه به لحظه از شعبه‌های انتخاباتی کساد بودن این نمایش را به ایران و جهان نشان دادند. فیلم‌ها و عکس‌هایی که آنها مخابره کردند، این واقعیت را برجسته نمود که این بار نیز انتخابات قلابی و نمایشی ولی‌فقیه برای جانشین‌سازی رئیسی با تحریم قاطع مردم ایران مواجه شد.
کانون‌های شورشی و شورشگران آزادی در حالی به تهیهٔ گزارشهای دقیق و مستقیم از شعبه‌های رأی‌گیری پرداختند که بنا بر گزارش ستاد اجتماعی مجاهدین در داخل کشور، ۴۳هزار سپاهی، بسیجی و انتظامی برای کنترل و سرکوب به‌کار گرفته شده و فرماندهی انتظامی رژیم در آماده‌باش صددرصد بود. یگانهای ویژه در تهران در مناطق حساس مستقر بودند. گشتهای مخفی سازمان اطلاعات فراجا فعال بودند و قرارگاههای امنیتی سپاه پاسداران در تهران و شهرستانها در حالت آماده‌باش قرار داشتند و مانع از عکس و فیلم‌گرفتن می‌شدند.
آثار این تحریم قاطع و سراسری بی‌گمان در آینده نزدیک گریبانگیر خلیفهٔ ارتجاع خواهد شد و او و رژیمش را با قیامهای آتشین غافلگیر خواهد کرد. ظهور چنین دورانی را از هم‌اکنون می‌توان در کنش‌های آتشین کانون‌های شورشی به چشم دید.
