روز یکشنبه ۱۲خرداد ۹۸مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا در جریان سفر اروپایی خود و در یک کنفرانس مشترک مطبوعاتی با همتای سوئیسی خود، در پاسخ به سؤالی درباره اظهارات آخوند روحانی در روز ۱۱خرداد و تمایل به تعامل بدون فشار با آمریکا گفت:«ما مسلماً مایل هستیم که این گفتگو را داشته باشیم در زمانی که رژیم ایران به این نتیجه برسد که میخواهد مانند یک کشور معمولی رفتار کند...»
این سخنان در رژیم با واکنشهای مختلفی همراه بود.
سایت حکومتی فرا رو نوشت: «وزیر خارجه آمریکا در یک کنفرانس مشترک خبری با وزیر خارجهٔ سوئیس، ضمن ابراز آمادگی برای مذاکره بدون پیششرط با رژیم ایران، ولی تصریح کرد تلاش آمریکا برای به عقب راندن فعالیت شرورانه این رژیم و نیروی افراطی آن ادامه مییابد».
اما پیش از آن، روز جمعه ۱۰خرداد، مایک پمپئو، برای سومین بار در یک ماه، با محوریت مسألهٔ ایران، به اروپا رفت. او در آغاز تور اروپایی پنج روزهاش یک دیدار ۴۵دقیقهای با آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، در برلین داشت که ایران یکی از موضوعات آن بود. پمپئو پیش از این دیدار، در یک کنفرانس خبری مشترک با مرکل، تلاش کرد اختلافات اروپا و آمریکا را کماهمیت جلوه دهد. مرکل نیز در این کنفرانس اعلام کرد دو طرف مسائل زیادی را بررسی خواهند کرد؛ چرا که جهان در یک ناآرامی عظیم قرار دارد. او سپس افزود: «اول از همه، مسأله ایران (مطرح است) و اینکه چگونه جلوی دستیابی ایران به تسلیحات هستهیی را بگیریم و نیز چگونه مانع اقدامات تهاجمی بیشتر از جانب ایران شویم».
پمپئو با همتای آلمانیاش، هایکو ماس، نیز دیدار کرد. «ماس» در نشستی خبری با پمپئو به وجود اختلافنظر میان برلین و واشنگتن در مسأله ایران اذعان کرد و گفت: «درباره ضرورت جلوگیری از دستیابی ایران به تسلیحات هستهیی (با آمریکا) توافق داریم، اما پنهان نیست که ما درباره (نحوه) رسیدن به این امر دیدگاههای متفاوتی داریم».
مایک پمپئو سپس در ادامهٔ سفر خود به سوئیس رفت و در یک کنفرانس مشترک مطبوعاتی با وزیر خارجهٔ سوئیس پس از قدردانی از خدمات سوئیس که سفارتش در تهران بهعنوان حافظ منافع آمریکا عمل میکند، گفت: «حرف رئیسجمهور ترامپ درباره آمادگی مذاکره با رژیم ایران چیز جدیدی نیست و ترامپ این حرف را مدت مدیدی است که گفته است. ما مسلماً مایل هستیم گفتگو داشته باشیم ولی در زمانی که رژیم ایران به این نتیجه برسد که میخواهد مانند یک کشور معمولی رفتار کند»
وزیر خارجه آمریکا اضافه کرد: «من فقط این را اضافه میکنم که شما از هر دوی ما سؤال کردید، و گفتید که رئیسجمهور ترامپ تمایل خود به گفتگو با ایران را در چند روز گذشته نشان داد. او این حرف را مدت مدیدی گفته است نه فقط چند روز گذشته. ما مسلماً مایل هستیم که این گفتگو را داشته باشیم در زمانی که ایران به این نتیجه برسد که میخواهد مانند یک کشور معمولی رفتار کند».
وزیر خارجهٔ آمریکا افزود: «چالشهای واقعی اکنون در داخل ایران وجود دارد. این چالشها بر اثر تحریمهای اقتصادی ما بهوجود نیامده است. این چالشها بر اثر چهل سال بیتوجهی رژیم اسلامی به مردم خودش بهوجود آمده است. و استفاده از منابع برای خراب کردن زندگی مردم، استفاده از منابع برای پشتیبانی مالی از حزبالله، استفاده از منابع برای جنگیدن در سوریه جایی که بهعلت فعالیت ایران در حمایت از رژیم اسد شش میلیون نفر آواره شدهاند».
در واکنش نسبت به ارائهٔ پیشنهاد مذاکرات بدون پیششرط از جانب وزیر خارجهٔ آمریکا شاهد واکنشهای ضدو نقیضی از جانب دو باند حاکم بودیم.
روزنامهٔ حکومتی جهان صنعت (۱۲خرداد) این پیشنهاد را یک فرصت برای مصالحه با آمریکا دانسته و نوشت: « با تصمیم و اقدام جدیدی که قرار است مقامات کاخسفید به آن دست یابند، توپ مذاکره بار دیگر در زمین تهران قرار گرفته است. بنابر این لازم است که دستگاه دیپلماسی ایران از فرصت به دست آمده تصمیم جدید کاخسفید را دستمایه مصالحه با واشنگتن کند».
اما کیهان خامنهای طی مطلبی با عنوان « فریب پمپئو در طرح مذاکره بدون پیششرط فقط دیوانگان را ذوقزده میکند» نوشت: «آمریکا به مرگ (جنگ) گرفت تا ما را به تب (مذاکره مجدد) راضی کند».
کیهان سپس میافزاید: « دولت ترامپ توافق قبلی (برجام) را زیر پا گذاشته و تقلا میکند تا توافق جدیدی با محتوای کاملتر (دائمی کردن برجام و تعمیم برجام به حوزههای موشکی و منطقهای) را دیکته کند. این نامش مذاکره نیست، بلکه محاکمه ایران و تحمیل خواستههای سلطهگرانه و به عبارتی همان اجرای ۱۲شرط است».
واقعیت این است رژیم که بهشدت در تنگنای اقتصادی است و روحانی این روزها بارها از شرایط بسیار سخت صحبت میکند، نیاز به پول دارد و این تأمین نمیشود الا اینکه با آمریکا از در سازش و گفتگو در آید. سازش با آمریکا هم یعنی عقبنشینی از تروریسم و موشکی و... و این یعنی فرو ریختن از درون. راه ایستادن هم که همراه است با خفگی بیشتر و نهایتش همان سقوط است.
بنابراین در این بنبست روحانی از سر استیصال یک روز صحبت از مذاکره میکند و روز دیگر بر مذاکره نکردن انگشت میگذارد. این سردرگمی و سیگنالهای متفاوت از درون رژیم ریشه در همان بنبستی دارد که رژیم در آن گرفتار است.