می‌گویند جشن «سور» از گذشته بسیار دور در ایران جشنی ملی و مردمی بوده و بعدها «چهارشنبه سوری» نام گرفته. چهارشنبه‌سوری طلایه‌دار نوروز هم هست.
در ایران باستان در پایان هر ماه جشن و پای‌کوبی با نام سور مرسوم بوده‌است.
پیشینه
چهارشنبه سوری از جمله جشن‌ها و آیین‌هایی است که به دوران پیش از مهاجرت آریاییان به ایران برمی‌گردد، چرا؟ بشر از نخستین روزهای حیاتش، آتش را به کمک طبیعت شناخت و با شگفتی بسیار از خواص آن آگاه شد. انسانها دریافتند آتش، بسیاری از مشکلات روزمره‌شان را مرتفع می‌کند.
از این رو می‌توان گفت که انسانها حتی از دوران پارینه سنگی آتش را بسیار گرامی می‌داشتند و پس از سال‌های متمادی، این احترام به مرحله ستایش و تقدس هم رسید، به‌نحوی که پژوهش و بررسی تاریخ زندگی بسیاری از ملل کهن نشان می‌دهد که آنها آتش را در زمره عناصر مورد احترام و حتی مورد پرستش خویش قرار می‌دادند. همین‌طور در مطالعه دورانهای تکامل انسان، پیدایش آتش در زندگی انسانها باعث تسریع تکامل آنها شد.
جشنهای ایرانیان همواره مضامین ویژه خود را داشته است. چهارشنبه سوری، یک جشن بهاری است که پیش از رسیدن نوروز برای دفع شر و بلا و برآورده شدن آرزوها برگزار می‌شود. گفتن زردی من از تو سرخی تو از من هنگام پریدن از روی آتش بیانگر همین آرزوست. ولی آرزوی مشترک همه ایرانیان چیست؟ غیر از این است که می‌خواهند آزاد باشند؟ چرا که نه!
در مراسم ٰچهارشنبه سوری امسال با هم به پیشواز بهار آزادی هم برویم، چیزی که سالهاست از مردم ما دریغ شده. برای به‌دست آوردن آزادی باید در این مراسم باهم و در کنار هم باشیم.
پیش بسوی برپایی جشن چهارشنبه_سوری
باید امسال درسی فراموش ناپذیر به آخوندا بدیم
رضا. خ
مسئولیت محتوای این مطلب برعهده نویسنده است و سایت مجاهد الزاماً آن را تأیید نمی‌کند
