روز دوازدهم اردیبهشت ماه عید کارگران به‌عنوان زحمت‌کش‌ترین اقشار جامعه را در حالی گرامی می‌داریم که تحت سیاست غارتگرانه رژیم ستمگر ولایت فقیه؛ حقوق اولیه این قشر در حداقلها هم تأمین نیست و در مقایسه با سایر کشورها تفاوتی آشکار دارد.
ضمن این‌که علاوه بر فشار طاقت‌فرسای معیشتی همان حقوق اندک هم ماهها پرداخت نمی‌شود و زمانی هم که اعتراض می‌کنند چماق اخراج در کنار سرکوب بالای سرشان قرار دارد. به این وضعیت وقتی بحران کرونا اضافه می‌شود، کاملاً مشخص است که کارگران محروم در چه شرایطی قرار می‌گیرند.
نگاهی کوتاه به زندگی کارگران
یک روزنامه حکومتی نوشت: «کشور در دو سال اخیر تورم بیش از صد درصدی را تجربه کرده است نهایت افزایش حقوق کارگران و معلمان در یک سال اخیر کمتر از ۲۵درصد بوده است. مسأله‌ای که نشانگر کاهش قدرت خرید سالیانه این دو قشر را به‌وضوح نشان می‌دهد»(ستاره صبح رژیم۱۴اردیبهشت۹۹)
روزنامه حکومتی شرق نیز تصویری از زندگی مشقت‌بار کارگران داده است: «شمار کارگران بیکار شده در ایران نیز اعداد بالایی را نشان می‌دهد؛ اکثر قریب‌به‌اتفاق کارگران بیکار شده به‌ندرت مشمول استفاده از مزایای قانون کار و بیمه بی‌کاری هستند.» (روزنامه شرق، ۱۱ اردیبهشت۹۹)
«سبد بدون معیشت» کارگران در سال ۹۸
در حالی‌که مرکز پژوهش‌های مجلس آخوندی خط فقر را در پایان ۹۷ سه میلیون و دویست هزار تومان تعیین کرد و به اعتراف خود کارشناسان حکومتی این حداقل دستمزد اگر دو برابر می‌شد تازه حقوق کارگران به خط فقر می‌رسید، در سال ۹۸ دستمزد کارگران با سایر مزایای کار، در نهایت در سقف یک میلیون و ۵۱۷هزار تومان بسته شد.
روزنامه همدلی در نحوه تنظیم سبد معیشتی کارگران برای سال ۹۸ نوشت: «هزینه سبد معیشتی کارگران بر مبنای کالاهایی با پایین‌ترین کیفیت تعیین شد. یعنی با محاسبه هزینه خرید برنج با کمترین کیفیت یا میوه با بدترین کیفیت بود که هزینه سبد معیشتی کارگران به میزان ۳میلیون و ۹۰۰هزار تومان تعیین شد». (همدلی ۲۶ تیر۹۸)
یک سال قبل فرامرز توفیقی، رئیس کمیته حکومتی دستمزد کانون شوراهای کار با استناد به آخرین داده‌های مرکز آمار گفت: «سبد معیشت خانوارهای کارگری برای خرداد ماه جاری در حدود ۶میلیون ۹۰۰هزار تومان است». (روزنامه ابتکار۱۱اردیبهشت۹۸) و
در تیرماه ۹۸، با افزایش سرسام‌آور تورم، سبد معاش از مرز ۷میلیون و ۵۰۰هزار تومان گذشته است (ایلنا ۱۵ تیر۹۸)
دستمزد گرسنگی (مزد به خور و نمیر)
بر اساس تعاریفی، که سازمان بین‌المللی کار دسته‌بندی می‌کند، دستمزد گرسنگی یا Starvation Wage (مزد بخور و نمیر) نامیده می‌شود.
«دستمزدگرسنگی» آن دستمزدی است که کارگر پایان هر ماه می‌گیرد اما با آن حتی نمی‌تواند نیازهای خوراکی خانواده خود را تأمین کند چه برسد به این‌که بخواهد برای آموزش، مسکن، هزینه آب و برق و.. هزینه کند؛ دستمزد گرسنگی بسیار کمتر از هزینه‌های سبد خوراکی‌ها و آشامیدنی‌هاست و برای یک سفره‌ٔ حداقلی نیز کفاف نمی‌دهد.
با این تعریف با حداقل دستمزد کارگران چه میزان از هزینه‌های زندگی تأمین می‌شود و کارگران چند میلیون تومان اضافه در هر ماه نیاز دارند تا بتوانند امورات زندگی خود را «بخور و نمیر» بگذرانند؟!
برآورد خط فقر و حداقل دستمزد کارگران از سال ۹۶- ۹۹
برآورد خط فقر(سبد معیشت) با حقوق کارگران در سال ۹۸
اختلاف دستمزد با سبد معیشتی (با محاسبه مرکز آمار رژیم) را در چند ماه فرامرز توفیقی، رئیس کمیته دستمزد کانون عالی شورای حکومتی کار رژیم آخوندی به این‌صورت برآورد کرده است: «سبد معیشت خانوار در اسفند ۹۷، ۳میلیون و ۷۵۹هزار و ۲۶۲تومان تعیین شد؛ این سبد تا انتهای فروردین‌ماه۹۸، ۵۷درصد افزایش قیمت پیدا کرده و در این ماه، برای حفظ قدرت خرید کارگران به بیش از ۲میلیون و ۱۰۰هزار تومان مازاد دستمزد نیاز است». (ایلنا ۸ مرداد۹۸)
«سبد معاش در اردیبهشت ماه۹۸ برابر شد با ۶میلیون و ۴۸۲هزار و ۲۱۵تومان. محاسبات نشان می‌دهد که سبد خانوار در اردیبهشت ماهِ ۹۸ به نسبت اسفند ۹۷، هفتاد و دو درصد جهش قیمتی داشته است». (همان منبع)
«هزینه سبد معاش خانوار ۳.۳نفره در تیرماه ۹۸، ۷میلیون و ۵۳۱هزار و ۵۳۷تومان است که در مقایسه با خردادماه، ۶۲۲هزار تومان افزایش قیمت داشته است، اما در این بازه زمانی ثابت مانده و ریالی زیاد نشده است». (همان منبع)
با استناد به محاسبات و اطلاعات مرکز آمار رژیم، و مشاهدهٔ میزان افزایش سبد معاش در فاصلهٔ فروردین تا تیر ۹۸ و عدم افزایش حقوق کارگران در همین مدت، به‌روشنی می‌توان به ماهیت ضدکارگری و ضدمردمی رژیم در غارت دسترنج کارگران و چپاول اموال عمومی پی برد.
حال سؤال این است که این مبلغ اضافه که چند برابر دریافتی کارگران است چگونه و از چه راهی باید تأمین شود؟!
در بررسی علل اقتصاد فروپاشیده رژیم یک رسانهٔ حکومتی نوشت: «فساد گسترده و فراگیری که معاون اول رئیس‌جمهور آن را «سیستماتیک» نامیده، سهم بزرگ‌تری در نابسامانی کنونی اقتصاد کشور داشته‌اند». (اقتصاد نیوز۲۴شهریور۹۸)
تاثیر نرخ تورم و خالی شدن ۸۰درصدی سفره کارگران
آخوند روحانی در زمان اجرای طرح «افزایش قیمت بنزین» در یک دروغگویی بزرگ تأکید کرده بود که این افزایش قیمت، تاثیری بر تورم و گرانی نخواهد گذاشت. وی به‌طرز وقیحانه‌ای در آبان۹۸ اعلام کرد: «اقدام دولت در افزایش نرخ بنزین به نفع مردم و برای کمک به اقشار تحت فشار جامعه است!».
احمد توکلی از اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام خامنه‌ای، در مصاحبه‌یی با خبرگزاری ایلنا گفت: «کارگری که پارسال ۱میلیون و ۳۵۰ حقوق می‌گرفت، در پایان ۹۷ قدرت خریدش ۶۵۰هزار تومان شد. آیا دولت حقوقش را امسال ۲برابر کرد؟ نه نتوانست و فقط به یک میلیون و ۵۰۰هزار افزایش داد؛ یعنی ۲۰درصد از این کاهش را جبران و مابقی یعنی خالی شدن ۸۰درصدی سفره مردم!» (ایلنا ۲۵خرداد۹۸)
دروغ‌های گوبلزی روحانی در کوی فقیران
آخوند روحانی با شیادی وقاحت بار در اردیبهشت۹۸ گفت: «مسائل رفاهی برای کارگران در دولت تدبیر و امید ۲۷برابر! شده بسیار خوشحال کننده است، برای این‌که کارگر نیاز به مراکز رفاهی دارد، نیاز به نشاط و تفریح دارد باید خانواده خودش را در سال ببرد برای این‌که نشاط و روحیه پیدا کنند». (شبکه خبر۱۰اردیبهشت۹۸)
آنچه که روحانی با دروغ گوبلزی از رشد ۲۷درصدی رفاه کارگران دم می‌زند چیزی به جز زندگی در خط مرگ کارگران در حاکمیت ضدکارگری و اشرافیت مذهبی ولایت فقیه نبوده و نیست.
در جریان جنگ قدرت و غارت کارگران بیرانوندی در مجلس رژیم گفت: «آقای روحانی در کوی فقیران خانه‌ها را سقف ویران است، با عرض تأسف چه فراوان‌اند انسانهای شریفی که قادر نیستند قرص نانی حتی قرضی هم تهیه کنند».
هم‌چنین محمدرضا بادامچی گفت: «کارگران حال خوشی ندارند خط فقر و نداری در اقشار مختلف جامعه خصوصاً کارگران زحمتکش در حال گسترش است. از غم جوانان بیکار و زنان سرپرست خانوار گرفته تا مصیبت کارتن خواب‌ها و بی‌خانمانها و درد کودکان بی‌پناه و هزار رنج بزرگ ایرانیها شرمسار نیستیم؛ مردم در آتش بی‌تدبیری ما [بخوانید در آتش غارتگری و قدرت طلبی ما] می‌سوزند». (خبرگزاری مجلس ۲آبان۹۸)
شکاف ۷۵ درصدی میان دسمتزد و سبد معیشت حاصل حاکمیت فاسد ولایت فقیه
زندگی در خط مرگ و بازتاب‌های اجتماعی آن
افزایش قیمت ها و تورم و نابسامانی وضعیت اقتصادی که محصول سیاست‌های چپاولگرانه حاکمیت است توان مالی ۵۰میلیون نفر از خانواده کارگری را از هم پاشیده است.
افزایش هزینه‌های درمانی طی چند سال اخیر به جایی رسیده است که هم‌اکنون بسیاری از بیماران با یک‌بار مراجعه به مراکز درمانی به زیر خط فقر می‌روند.
یک سال قبل که هنوز کارگران در کوران کرونا و گرسنگی داغ و جزغاله نشده بودند، یک روزنامهٔ حکومتی نوشت: «افزایش هزینه‌های بخش بهداشت و درمان سبب شده است تا میزان مراجعه مردم به پزشک کاهش یابد. مردم به‌علت افزایش هزینه‌ها، کمتر به پزشک مراجعه و از سبد سلامت خود چیزهایی را حذف کردند». (آرمان ۲تیر ۹۸)
برآورد دستمزد کارگران در سال ۹۹
روز ۲۱فروردین ۹۹، رژیم ضدکارگری ولایت فقیه با سوءاستفاده از شرایط شیوع کرونا، میزان حداقل دستمزد را یک میلیون ۸۳۵هزار تومان، چند برابر کمتر از خط فقر اعلام کرد.
روزنامه حکومتی جهان صنعت نوشت: «این روزها سفره کارگران بسیار کوچک‌تر از قبل شده است. به‌طور کلی بیشتر اقلام اساسی از زندگی آنان حذف یا کاسته شده است. حداقل دستمزدی که مصوب شده رقمی نیست که یک فرد بتواند در تهران به تنهایی زندگی کند چه برسد به خانوار دو یا سه نفره!»(۱۳اردیبهشت۹۸)
سقوط شتابان قعرنشینان
حسین راغفر یک اقتصاددان حکومتی در وحشت از خشم و نفرت گرسنگان، ضمن اشاره به بخشی از جنایت و سیاست‌های ضدکارگری رژیم نوشت: «در این ۱۵سال اخیر با توجه به درآمدهای کلان نفتی دولتمردان با سیاست‌های غلط خود قشر کارگر را هر چه بیشتر رو به زوال بردند؛.این افراد با توجه به تورم ۴۱.۵ درصدی زیر دو میلیون تومان درآمد دارند، ۷۰درصد از کارگران فصلی که شامل کارگران ساختمانی هم می‌شوند، در دو ماه اخیر بیکار شدند هر سال سفره‌های آنان کوچک‌تر و اقلام اساسی از سر سفره‌هایشان کاسته می‌شود. حقوق این افراد تنها کفاف ۱۰روز زندگی آنان را می‌دهد» (جهان صنعت رژیم،۱۳ اردیبهشت۹۹)
محصول غارتگری چندین دهه به‌صورت سازمان‌یافته توسط سپاه پاسداران نتیجه‌یی جز سوق دادن جامعه به زیر خط مرگ نداشته است. نتیجه این شکاف جز فوران خشم ارتش گرسنگان در قیام پیش رو که خود مطبوعات حکومتی هر روز به آن اذعان می‌کنند نیست.
«شکاف فعلی میان دستمزد و هزینه‌های زندگی نزدیک به ۷۰درصد است و دستمزد فقط ۳۰درصد؛ شکاف را عمیق‌تر و نارضایتی کارگران را بیشتر خواهد کرد. در نهایت نباید تکرار وقایع آبان ۹۸ را دور از ذهن دانست....فضای جامعه کارگری، فضایی دشوار و هوایش غیرقابل استنشاق شده است... کارگران را دریابید قبل از این‌که کارگران به خیابان بیایند». (مردم‌سالاری ـ ۱۲اردیبهشت)
