به‌رغم ادعاهای کارگزاران رژیم آخوندی مبنی بر حمایت از تولید داخلی، آنچه که مردم و به‌خصوص کارگران و زحمتکشانی که در واحدهای تولیدی کار می‌کنند می‌بینند، چیزی جز نابودی تولید داخلی و به خاک سیاه نشاندن کارگران واحدهای صنعتی نیست.
یکی از این واحدهای صنعتی کارخانه هپکو در شهر اراک است که با هدف مونتاژ ماشین‌آلات راه‌سازی تأسیس شد.
این واحد صنعتی از سال ۱۳۵۴شروع به کار کرد و در اوج خودش با ظرفیت تقریبی۳۰۰۰دستگاه در سال رسید. اما بر اثر سیاستهای غارتگرانه رژیم آخوندی تولید این کارخانه در سال ۹۱به صفر رسید و از آن پس تا کنون نیز هنوز این کارخانه سرپا نشده است.
اما با این وجود آنچه که در پرونده این کارخانه است مبارزات مستمر کارگران آن است که سعی کردهاند
با چنگ و ناخن و دندان هم که شده از مرگ حتمی آن توسط رژیم غارتگر ولایت فقیه جلوگیری کنند که مبارزات یک سال گذشته کارگران هپکو و خروش آنها علیه سیاستهای چپاولگرانه حاکمیت پلید آخوندی در این راستا است.
تازه‌ترین خروش و اعتراضات کارگران هپکو روز هشتم خرداد بود که یکبار دیگر همراه با کارگران کارخانه آذرآب در برابر استانداری رژیم در اراک دست به تجمع زدند.
قبل از آن نیز در هفته آخر اردیبهشت ۹۶کارگران هپکو برای روزهای متوالی نسبت به وضعیت این کارخانه و پرداخت‌نشدن مطالبات خود، اعتراض کردند.
اعتراضات کارگران هپکو از تابستان سال گذشته شدت گرفت که در شهریور ۹۶حرکت‌های اعتراضی کارگران با برخورد نیروی انتظامی مواجه شد. در آذرماه نیز دست‌کم ۲۰تن از کارگران هپکو به دادستانی اراک احضار شدند که به‌دنبال این اقدام دادستانی رژیم تعدادی از کارگران کفن پوشیدند و به این اقدام اعتراض کردند.
تظاهرات کارگران هپکو از روز دوشنبه ۱۶بهمن از سر گرفته شد. آنان روز بعد دست از کار کشیده و به خیابان آمدند و خواهان حقوق پرداخت نشده خود شدند.
یک اتفاق جالب توجه در مبارزات کارگران هپکو:
در تظاهرات کارگران هپکو نوجوان ۱۵ساله‌ای در حال فیلمبرداری بود که توسط دژخیمان دستگیر شد.کارگران گفتند اجازه نمی‌دهیم جوان را به بازداشتگاه برده و جنازه وی را تحویل خانواده او داده و بگویید فرد معتاد بوده و در زندان خودکشی کرده است. کارگران با ایستادگی خود نیروهای سرکوبگر را مجبور به عقب‌نشینی و آزادی نوجوان و موبایل او کردند.
مشکلات کارگران هپکو:
کارگران هپکو می‌گویند مشکلات این کارخانه پس از واگذاری آن به بخش خصوصی آغاز شد. آنها هم‌چنین با اشاره به وعده‌های دروغ مقامهای دولتی مانند علی ربیعی، وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی،مبنی بر پرداخت مطالبات مزدی‌شان تا پایان مهرماه، با کنایه شعار دادند: «مرگ بر کارگر - درود بر ستمگری».مفهوم شعارشان این بود که حکومت آخوندی حکومتی ضد کارگری و ستمگر است.
کارگران روز ۱۳اسفند ماه ۹۶، برای ادامه اعتراض به تهران رفتند و در مقابل ساختمان خصوصی‌سازی دست به تجمع و تحصن زدند و نسبت به‌خصوصی‌سازی و بازی با آینده خود در آستانه عید نوروز اعتراض دارند.
در این تجمع شعار دشمنان این بود که دشمن آنها رژیم است« دشمن ما همین جاست همش میگن آمریکاست».
دور جدید اعتراض کارگران هپکو
در آستانه روز جهانی کارگر روز شنبه ۸اردیبهشت۹۷کارگران شرکت هپکو اقدام به وارونه کردن بنر روز کارگر که توسط عوامل رژیم نصب شده بودکردند، و بنرهای بزرگی را با خود حمل می‌کردند که روی یکی از آنها نوشته شده بود: «چشم دشمن به کارگران است» شعار کارگران هم این بود «مسئولان توخالی، امنیت پوشالی»
خبرگزاری حکومتی ایسنا درباره وضعیت هپکو نوشت که این کارخانه پس از سه سال بلاتکلیفی هم‌چنان درگیر مشکلات جدی است و تا کنون تصمیم‌های مقامات ارشد استانی و کشوری، راهگشای این واحد صنعتی به گِل نشسته، نبوده است.
کارگران از روز یکشنبه ۲۳اردیبهشت مجدداٌ اعتصاب کردند و از روز دوشنبه ۲۴اردیبهشت، خط آهن شمال-جنوب را در اعتراض به مشکلات صنفی خود مسدود کردند.
اما پس از مذاکره با استاندار کارگران تصمیم گرفتند به مسئولان برای به سرانجام رسیدن موضوع اعتراضات‌شان فرصت بدهند و در صورت عدم تحقق این مهم، دوباره به محل اعتصاب برگردند.
به‌دنبال محقق نشدن خواسته‌هایشان روز ۳۱اردیبهشت ۹۷یک‌هزار کارگر کارخانه هپکو در اعتراض به پرداخت نشدن دست‌کم چهار ماه دستمزد خود و نیز عملکرد کارفرمای خصوصی این واحد صنعتی، خط آهن شمال به جنوب کشور را مسدود کردند که زنان کارگر نیز حضور فعال داشتند. در روزهای گذشته نیز کارگران در اعتراض به حقوق معوقه‌شان تجمع و تظاهرات کردهاند.
آری کارگران هپکو هیچ امیدی به رژیم آخوندی ندارند و جز ایستادگی برای بیرون کشیدن حقشان از حلقوم غارتگران حاکم راهی در پیش پای خود نمی‌بیینند.
