از شیوع بیماری کرونا هر چه زمان بیشتری می‌گذرد و مردم بیش از گذشته در تنگنای اقتصادی و معیشتی قرار می‌گیرند، هم نفرت مردم از رژیم و عزم آنها برای خروش و اعتراض بیشتر می‌شود، و هم نگرانی رسانه‌ها و مهره‌های هر دو باند نسبت به روزی که مردم بار دیگر برشورند و به خیابان‌ها بیایند.
نگرانی آنها، آنجا مضاعف می‌شود که در صورت قیام مردم، تاب آوری نیروهای سرکوب در برابر آنها جواب ندهد و این واقعیت سرکردگان نظام و نهادهای سرکوب امنیتی، اطلاعاتی و انتظامی را هم به چاره‌جویی واداشته است.
سخنگوی کمیسیون امنیت مجلس ارتجاع از تشکیل جلسه اعضای این کمیسیون با شرکت نمایندگان این نهادها و گزارش آنها درباره اوضاع امنیتی خبر می‌دهد.
نقوی حسینی سخنگوی کمیسیون امنیت مجلس گفت: «جلسه با حضور معاون وزیر کشور، نمایندگانی از سپاه، نیروی انتظامی، مرکز پژوهش‌ها و معاون وزارت اطلاعات برگزار شد. در این جلسه آثار و عواقب کرونا بر امنیت داخلی و خارجی مورد بررسی قرار گرفت».(روزنامه همشهری ۳اردیبهشت ۹۹)
ذولفقای معاون وزیر کشور جمعبندی سردمداران نیروهای سرکوب در این جلسه را چنین بیان می‌کند: «جمعبندی نیروهای ما مبتنی بر آسیب-تهدید است که ممکن است در حوزه‌های اقتصادی خودنمایی کند. لذا باید برای آن چاره‌اندیشی کرد».
واضح است آسیب-تهدید، عبارت مستعار خیزش و قیام مردم است خصوصاً در شرایطی که به‌قول رسانه‌ها و عناصری از حاکمیت، تاب آوری مردم در برابر فشارهای سیاسی و اقتصادی به‌ویژه در جریان بحران کرونا به حداقل رسیده و وضعیت جامعه انفجاری است.
نگرانی در زمینه به خطر افتادن امنیت آن‌چنان جدی است که در جلسه مذکور معاون وزارت اطلاعات می‌گوید: «در آسیب‌شناسی و آینده‌نگری نیز تحلیل‌های دقیقی از شرایط وجود داشت و به‌طور شبانه‌روزی نیروهای امنیتی کار کرده و آن را در اختیار مدیران ارشد نظام قرار دادند».(روزنامه همشهری ۳اردیبهشت ۹۹)
در همین رابطه روزنامه جهان صنعت در مطلبی با عنوان «کرونا و تاب‌آوری» می‌نویسد: «شیوع ویروس کرونا و انتشار بیماری به حدی شدید و غیرمنتظره اتفاق می‌افتد که تنها پیآمد آن می‌تواند ایجاد شرایط جنگی همراه با قشون‌کشی نظامی-امنیتی در کشور به‌منظور کنترل بیماری و هم‌چنین کنترل عوارض اقتصادی و اجتماعی کرونا در جامعه باشد».
مقاله نویس جهان صنعت بهتر از این نمی‌توانست چگونگی شورش و قیام مردم در آینده را ترسیم کند.
«اکنون تبعات اقتصادی کرونا و در پس آن، تبعات اجتماعی بیماری در کشور نمایان شده و فروپاشی اقتصادی و سپس فروپاشی اجتماعی در آینده نزدیک غیرقابل اجتناب خواهد بود و این مسأله در کنار مطالعه منحنی روند اعتراضات مردمی در کشور در سال‌های ۷۸، ۸۸، ۹۶و ۹۸بروز مجدد نارضایتی‌های اقتصادی و اجتماعی در جامعه و کشیده شدن آن به سطح خیابان‌ها را طی ماه‌های آینده در پی خواهد داشت. البته این بار اعتراضات شدیدتر و همراه با خشونت خواهد بود و می‌توان از آن به‌عنوان یک ابر جنبش اعتراضی در کشور یاد کرد که بیشتر اقشار فرودست و متوسط جامعه در آن حضور خواهند داشت».(همان منبع)
در همین هول و هراس است که نیروهای سرکوب و حتی بخشی از نیروهای مزدور برون‌مرزی آن به بهانه رزمایش و مبارزه با بیماری کرونا به خیایانها گسیل شده‌اند.
روزنامه جهان صنعت در مطلب دیگری با عنوان «دولت ذکر مصیبت می‌کند» پس از اشاره به بی‌عملی و درماندگی دولت روحانی می‌نویسد:
«دولت ذکر مصیبت می‌کند. توان ریالی برای اجرای قرنطینه دارد اما خودداری می‌کند که بگوید مشکل ما از تحریم‌هاست».
پیش از این نیز عده‌یی از عوامل خامنه‌ای در دانشگاهها تحت عنوان «فعالین اصول‌گرا» در در نامه‌یی به خامنه‌ای در ۱۱دیماه ۹۸علت «پایان بردباری مردم» را « انباشت تحقیرها، نادیده گرفته شدنِ حقوق انسانی، بی‌عدالتی، تنگ شدن محدودۀ آزادی‌های اجتماعی و سیاسی، تبعیض و وجود قلیلی دارا و کثیری ندار» دانسته و نوشتند «مردم ایران لبریز از بغض‌های فرو خورده‌ای شده‌اند که در هر بزنگاهی این بغض‌ها سرریز کرده و احیاناً تبدیل به اعمال برخی خشونتها از سوی مردم می‌شود».
نگرانی آنها از خشم انفجاری مردم، از این واقعیت ناشی می‌شود که مردم ایران خصوصاً اقشار فرودست و محروم که اکثریت جامعه را تشکیل می‌دهند در تمامی زمینه‌ها با حاکمیت به تعارض آشتی ناپذیری رسیده‌اند.
نظام آخوندی با همه عوامل اطلاعاتی و امنیتی‌اش هم بر این اساس بهتر از هرکس می‌دانند که کمترین شکافی در دیوار اختناق و سرکوب در مقابل سیل خروشان مردم نتیجه‌اش سقوط به دره‌ای است که پایان رژیم را نوید می‌دهد.
واقعیت این است که به‌رغم این همه نگرانی و هراس از جنبش و قیام مردم، خیزش مردم برای سرنگونی حاکمیت در قیامی دیگر در تقدیر و ناگزیر است، و هیچ عاملی نمی‌تواند از این واقعیت مانع شود.
قیامی که تمامیت رژیم در آن می‌سوزد و بی‌شک بر خاکستر و ویرانه‌های آن نظامی دموکراتیک و مردم‌سالار توسط مردم برپا می‌شود. نظامی که در آن مردم به خواسته خجسته آزادی و معیشت شرافتمند و حق انتخاب در تمامی شئونات اجتماعی و سیاسی می‌رسند.
