«این بلا [بیماری کرونا] آن‌چنان بزرگ و فوق‌العاده نیست و مسأله‌ای گذرا است. خیلی بزرگ نکنیم».
این تخم دوزرده‌ای بود که رهبر جنایتکاران اشغالگر ایران، در تعبیر و تفسیرش از شیوع مرگبار ویروس کووید۱۹ در تاریخ سه‌شنبه ۱۳ اسفند ۹۸ گذاشت!
روحانی هم که تنها «صبح جمعه» اخبار را می‌شنود و «صبح شنبه» همه چیز برایش «عادی» می‌شود (!) در تمام مدت که مردم بلازده‌ٔ ایران مانند برگ خزان بر اثر ابتلا به کرونا به زمین ریخته و جان می‌دهند، دنبال «عادی» کردن شرایط بود! نه قرنطینه را پذیرفت، نه دورکاری ادارات دولتی را، نه گردهمایی‌های بزرگ مانند محرم و کنکور و مدارس را ممنوع کرد...
«دقیقاً کجایی؟!»
اگر فرض بگیریم که جدی نگرفتن پاندمی کرونا توسط خامنه‌ای و روحانی، ناشی از جهل و نادانی مرتجعان حکومتی است، پس باید در رفتار و کنش‌های خودشان هم این «جهل» دیده می‌شد؛ اما از همان روز تاکنون، نه خامنه‌ای و نه روحانی در زمینه‌ٔ پروتکل‌ها دست از پا خطا نکرده‌اند!
سید علی خامنه‌ای پیام‌هایش را به‌صورت آنلاین از اتاقی ایزوله در بیت‌العنکبوت ولایت ارسال می‌کند و حتی در محرم که مردم را به اجتماعات عزاداری دعوت می‌کردند، عمود خیمه‌ٔ نظام در سالنی خالی و در فاصله‌ٔ آن‌چنانی (!) از «مداح اختصاصیVIP» خودش، به‌صورت تک نفره این «واجب حکومتی» را ادا کرد!
روحانی هم که به بیان یک گماشته‌ٔ مجلس ارتجاع به نام علی اصغر عنابستانی، «۸ماه است از کاخش خارج نشده». شیخ بنفش آن چنان در رعایت پروتکل شور قضیه را در آورده که آشپز برخی رسانه‌های باند مغلوب هم صدایشان در آمده که «روحانی حتی در حیاط پاستور هم دیده نشده است!»
مرگ خوب است اما برای مردم!
واقعیت این است که رعایت پروتکل‌های بهداشتی یک ضرورت برای شکستن زنجیره‌ٔ انتقال ویروس کووید۱۹ است. هر انسان زنده‌ای مشمول این قانونی علمی می‌گردد و ربطی هم به دنیای سیاست ندارد.
مشکل از جایی آغاز می‌شود که در ایران آخوندزده، شخص شیخ حسن روحانی و سید علی خامنه‌ای با جدیت هر چه تمام‌تر این پروتکل‌ها را برای خود و دستگاه‌شان کاملاً دقیق و حتی فراتر از استانداردهای موجود به کار می‌گیرند. اما هنگامی که به مردم که می‌رسد، باید مانند «شرایط عادی» به سر کار و کلاس و فعالیت‌های خود بروند.
دوزهای واکسن وارداتی هم که خرج مهره‌های حکومت می‌گردد و در پایان برای مردم نه تنها هیچ استانداردی رعایت نمی‌گردد، بلکه در نهایت هم متهم به عدم اجرای ضوابط بهداشتی و در نتیجه مقصر به‌وجود آمدن پیک پشت پیک شناخته می‌شوند!
«تقصیر مردم است!»
شیخ بنفش در سخنرانی‌های متعدد خود، به‌ویژه در پروسه گسترش بیماری کرونا، رکورد دروغ‌گویی‌ها و پرت و پلابافان حرفه‌یی نظام مانند پاسدار احمدی نژاد را جابه‌جا کرد.
اگر سیر تغییر مواضع و توضیحات وی درباره‌ٔ گسترش کرونا از روز اول تا این تاریخ را بررسی کنید، انبوهی تناقض و دروغ و لاف گزاف روی دست‌تان می‌ماند! از اصرار بر «صداقت» دولت مبنی بر اعلام اولین موارد بیماری در ۳۰بهمن (که بعدها در تلویزیون حکومتی اعتراف کردند از اول بهمن و حتی دیماه مواردی وجود داشته) تا آمارهای نادرست و مهندسی شده مبتلایان و درگذشتگان و یا پیک‌های عمده‌ٔ بیماری و تعداد تخت‌های خالی و امکانات بیمارستانها.
اما در پایان همه‌ٔ این دروغ و دغل‌های حکومتی، تنها و تنها خود مردم را مقصر شرایط اسفناک بیماری می‌دانند!
آیا مردم مقصرند که خامنه‌ای کرونا را مینی‌مایز کرد و فرمان «بزرگش نکنید» داد؟!
آیا مردم مقصرند که جایی قرنطینه نشد؟! (البته به‌جز بیت‌العنکبوت خامنه‌ای و ساختمان پاستور!)
آیا روحانی نبود که در ۲۵ اسفند۹۸ گفت: «چیزی به نام قرنطینه نداریم» و کمتر از ۱۰۰روز پس از آن دلیلش را گفت که «... اگر هم فکر کنیم باید همه کارها تعطیل شود باز هم به مشکل می‌خوریم... راحت‌ترین کار این است که همه‌چیز بسته شود اما بعدش هم مردم از گرسنگی و فقر و بیکاری به خیابان خواهند آمد»؟! (۱تیر۹۹)
آیا روحانی نبود که در ۶ اسفند۹۸ مدعی شد «از شنبه همه چیز عادی می‌شود» و بعدها در ۱تیر۹۹ گفت: عادی‌انگاری این ویروس ... ما را دچار مشکل می‌کند»؟!
آیا روحانی نبود که در ۳۰ خرداد۹۹ از اساس مدعی شد: «ما در ایران تا امروز پیک دومی نداشتیم. این همان پیک اول است که آمده و در حال عبور است» اما بعداً در ۲مرداد۹۹ ضمن اعتراف به «موج دوم کرونا» علت آن را نه بازگشت مردم به مشاغل و در نتیجه ترددات شهری به‌صورت «عادی»، بلکه ناشی از «برگزاری تجمعات و دورهمی‌ها و محافلی مثل مراسم ازدواج و مجالس ختم و عزاداریها» بوده است؟!
تصمیماتی مانند برگزاری کنکور، برگزاری آیینهای عزاداری جمعی در ماه محرم و بازار روضه‌خوانی ریایی آخوندها، بازگشایی مدارس و... را هم مردم گرفتند یا رهبران نظام پلید ولایت؟
شگفتا! ویروس کرونا چه هوشمندی یا تعهدی دارد که در اتوبوس و متروی پر ازدحام کلان شهرهای ایران برای تردد مردمی که ناچارند به فرمان ولایت‌معاشان حاکم به سر کارهای خود بروند، منتقل نمی‌شود، در جلسه‌ٔ چند میلیونی کنکور منتقل نمی‌شود، در مدارس و مجالس محرم و حرم‌ها و مساجد منتقل نمی‌شود، اما در مجالس عروسی یا عزای مردم منجر به شکل گرفتن «پیک» می‌گردد؟!
درد اصلی «کرونای ولایت» است و بس!
مردم ایران در طول تاریخ پر فراز و نشیب خویش، هرگز مصیبتی سنگین‌تر و بیماری بدخیم‌تر از نظام ولایت فقیه گریبان‌گیرشان نشده بود ولی به گواهی همین تاریخ پر افتخار، با سرفرازی از این کلان آفت هم عبور خواهند کرد.
این نه یک ادعا، بلکه یک واقعیت محض است که آخوندها و پاسداران حاکم بر ایران به‌روشنی از آن آگاهند؛ کما این‌که بیم گسترش یابنده از خروش سهمگین مردمی، همواره دل‌های آنان را چنان به لرز انداخته که به ناچار با مناسبت و بی‌مناسبت در رسانه‌های خویش به آن اعتراف می‌کنند. هم از این روست که هر روز به اقدامات جدیدی برای سرکوب و ارعاب دست می‌زنند تا چند صباحی بیشتر، در پی تداوم حکومت ننگین‌شان باشند. طمع جنایتکارانه‌ای که البته به بار نخواهد نشست.
