وقتی شکنجه و کشتار در نظامی مرام می‌شود، وقتی گرسنگان داغ و زندانیان قتل‌عام می‌شوند، وقتی مسافران در آسمان و جوانان در زمین به‌خاک می‌افتند، مهاجران افغان را هم دسته‌دسته در رودخانه غرق می‌کنند.
یک مقام افغان گفت: «کارگران افغان توسط پاسداران ایرانی با «بیل و انبر» شکنجه شده بودند و با تهدید اسلحه آنها را به رودخانه انداختند».
عبدالغنی نوری، فرماندار گلران ولایت هرات افغانستان: «...داخل خاک ایران شدند توسط نیروهای مرزی داخل منطقه صالح‌آباد دستگیر می‌شوند. اولاً دست و پای اینها را با چوب می‌شکنند و تعداد ۵۰نفر را به داخل آب می‌اندازند».
در همین روز که کارگران افغان را بی‌رحمانه به آب انداختند آخوند شیاد روحانی از مهربانی و درمان مجانی مهاجران گفت: «ما نسبت به درمان یک بیمار نگاه نمی‌کنیم که این ایرانی هست یا غیرایرانی هست نگاه نمی‌کنیم که این مذهب او چیست… همه را یکسان می‌بینیم و حتی اتباع خارجی را ما معالجه می‌کنیم مجانی».
یکی از نجات یافتگان گفت: «ما را لت و کوب کرد ما را زد هر چی زد اذیت کرد بعد صبح ما را بیرون کرد... سوار کرد ما رو برد آورد به چیز آورد به دریا اونجا که خونه هست مثلا کسی هست اونجا نگذاشت که ما از اونجا سیرچیم ما رو برد بالا هیچ‌کس اونجا نبود که ما رو انداخت تو دریا».
سخنگوی مجاهدین خطاب به جوانان افغانستان گفت: «در پاسخ به کشتار افغانهای بی‌پناه و بی‌گناه و ریختن آنها به رودخانه توسط پاسداران باید با مهره‌ها و سرکردگان و مزدوران این رژیم در داخل خاک افغانستان مقابله و جبران کرد. آنها باید کیفر ببینند. روح شهیدان افغان از این طریق آرامش می‌گیرد و مردم افغانستان این‌چنین دلشاد می‌شوند».
