یک سوخت‌بر زحمتکش از درد و رنج مردمی که از بیکاری و فقر و برای درآوردن لقمه نانی برای فرزندان و خانواده خود، مجبور به فروش سوخت آن هم به قیمت جانشان هستند، درباره این کار در استان سیستان و بلوچستان که از مناطق محروم نگاه داشته شده در ایران است، چنین می‌گوید:
«استان سیستان بلوچستان از زاهدان شروع شده و از نظر مساحت، وسعت آن بسیار زیاد است با این‌حال اینجا یک شرکت، یک کارخانه یا یک معدن نیست که مردم در آن مشغول به کار شوند. در حالی‌که اینجا چندین هزار معدن از مس و طلا وجود دارد. در بزمان شهری درصد کیلومتری ایرانشهر چندین معدن وجود دارد معدن اورانیم که زمان شاه مخلوع شروع بکار کرد در این شهر بود.
ما هر ساعتی که مأمور نباشد برای سوختبری می‌رویم. شبها بهتر است ولی کل مسیر را مأمور چیده‌اند. ما از شهرستان نرماشیر سوخت را می‌آوریم. در مسیر یک ایست بازرسی هست که آنرا از جاده خاکی دور می‌زنیم، ولی گاها آنجا هم کمین می‌گذارند. هر رفت و برگشت به ایرانشهر ۸ساعت طول می‌کشد».
این سوخت بر محروم که شاهد بیعدالتی و ستم در مردم و جوانان این منطقه است در ادامه می‌گوید:
«من برای هر سرویس ۱۰۰هزار می‌گیرم.وقتی مأموران سوخت‌بر‌ها را می‌بینند به اتهام قاچاق با تعقیب و گریز به آنها شلیک می‌کنند. معمولاً ماشین چپ کرده و آتش می‌گیرد و مأموران پا به فرار می‌گذارند.
اگر این سوختبری نبود خدا شاهد است خیلی دزدی و جنایت در این استان می‌شد. تنها درآمد مردم با شرافتی که نمی‌خواهند خودشان را به این نظام ننگین بفروشند و از راه‌حلال زندگی کنند، از همین راه است. البته پاسداران و عوامل وابسته به همین نظام با تانکر و کشتی سوخت را جابه‌جا می‌کنند.
شما بیایید به بلوچستان آنوقت میٰبینید که چه فاجعهٰ‌ای اینجا هست، در این روستاها، جاهایی هست که مردم آب و نان برای خوردن ندارند و وضعیت زندگی و معیشت مردم در اینجا خیلی فاجعه‌بار است».
