در رژیم آخوندی وضعیت بهداشت و درمان هم مانند اوضاع اقتصادی اجتماعی فاجعه‌بار است. بر اساس اصل ۴۳ قانون اساسی دست‌پخت خبرگان، بهداشت و درمان و آموزش و پرورش باید برای عموم مردم رایگان باشد ولی بسیاری از بیماران به‌دلیل بالا بودن هزینه‌های درمان اساساً به بیمارستانها و مراکز درمانی مراجعه نمی‌کنند و یا وقتی هم که مراجعه می‌کنند با بالاترین هزینه‌های کمرشکن مواجه هستند. وانگهی اگر هم توانایی پرداخت هزینه را داشته باشند با فقدان حداقل امکانات و تجهیزات اولیه و نارسایی‌های فراوان روبه‌رو می‌شوند که نمونه‌هایش در رسانه‌های حکومتی بسیار است.
آخوند روحانی و دولتش با وعده‌درمانی و یا به عبارت بهتر با دروغ‌درمانی مثل همیشه منکر هر مشکلی می‌شوند و طوری اوضاع را منعکس می‌کنند که گویا همه‌چیز گل و گلاب است. رئیس‌جمهور ارتجاع روحانی در زمینه بهداشت و درمان و هزینه‌های فلج‌کنندهٔ آن این‌گونه دروغ می‌گوید: «رئیس یکی از بیمارستانها به من اعلام کرد که وقتی صورت‌حساب خدمات بیمارستانی به یک بیمار ارایه می‌شود، برای آنها غیرقابل باور بوده و از کم‌بودن هزینه‌ها بسیار خوشحال می‌شوند»!(سایت روحانی ۴تیر ۹۸)
اما واقعیت چیست؟ شاید بتوان با یک نگاه به گوشه‌ای از مشکلات درمان و بهداشت در بیمارستانهای ایران قسمتی از شرایط دردناک هم‌میهنمانمان را حس کرد.
۹۵درصد مردم توان مراجعه به بیمارستان خصوصی را ندارند
در حالی که حسن روحانی چنین ادعایی دارد، معاون وزارت بهداشت او می‌گوید ۸۰درصد مردم توان مراجعه به بیمارستان خصوصی را ندارند. یکی از اعضای کمیسیون بهداشت و درمان رژیم در مجلس ارتجاع اعتراف می‌کند: «هزینه خدمات بهداشتی و درمانی در بخش خصوصی بسیار گزاف و بالا است و ۹۵درصد مردم به هیچ‌وجه از پس پرداخت آن
برنمی‌آیند».(خانه ملت ۲۰شهریور ۹۸)
این نمایندهٔ مجلس در ادامه می‌افزاید که حتی به‌دلیل همین هزینه‌ها برخی از هموطنان محروم عطای درمان را به لقای بیمارستان و بخش خصوصی می‌بخشند. حتی بیمارانی وجود دارند که «بر اساس تشخیص دکتر برای درمان باید به بخش خصوصی مراجعه کنند اما متأسفانه به‌دلیل نداشتن هزینه‌ها درمان را رها کردند».(همان منبع)
فوت بیمار در وسط حیات بیمارستان
در ۲۱مرداد‌ماه ۹۸ حدود ساعت ۲۲ مردی در حیاط بیمارستان شهدای کرمانشاه به زمین می‌افتد و جانش را از دست می‌دهد.
طبق گفته خانواده فرد متوفی این مرد به بیمارستان شهدای کرمانشاه وابسته به مدیریت درمان تأمین اجتماعی استان مراجعه می‌کند و می‌گوید دچار ناراحتی قلبی شده اما دفترچه درمانی همراه ندارد با وجود درخواستهای مکرر این بیمار، بیمارستان به‌علت نداشتن دفترچه درمانی او را نمی‌پذیرند.
یعنی فقط به بهانه همراه نداشتن دفترچه درمانی یک هموطن جان خود را از دست می‌دهد و هیچ‌کس هم در این مملکت پاسخگو نیست! و تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.
خالی بودن ۴۰درصد تختهای بخش خصوصی
با این‌که خیلی از بیمارستانهای دولتی پاسخگوی حجم بالای نیازها و مراجعات بیماران و شهروندان محروم نیستند اما همزمان با آنها در بسیاری از تختهای بیمارستانهای خصوصی به‌دلیل هزینه‌های بالای آن خالی از بیمار است.
معاون کل وزارت بهداشت رژیم به همین واقعیت اذعان کرده و می‌گوید «۴۰درصد تختهای بیمارستانهای خصوصی به‌دلیل انحصار در قیمت بالا خالی است و مردم توان دسترسی به آنها را ندارند» و بدون این‌که هیچ راه‌حلی ارائه کند می‌افزاید: «در بخش تقاضا مردم به‌علت هزینه‌های بالا توانایی استفاده از بیمارستانهای خصوصی را ندارند».(شبکه خبر ۲۷شهریور ۹۸)
خیابان‌خوابی همراهان بیماران در کنار بیمارستانها
به‌دلیل حجم مراجعات زیاد مردم محروم و دردمند به بیمارستانهای دولتی، علاوه بر همه نارسایی‌ها و جواب‌های سربالا که به مراجعه‌کنندگان محروم و دردمند بیمارستانهای دولتی داده می‌شود، مشکل عمده دیگر نبود تخت و جای مناسب برای نفرات همراه بیمار است. این همراهان که اغلب اهل شهرستانهای دور هستند مجبورند تا چند روز در سرما و گرما در پیاده‌روهای خیابانهای اطراف سر کنند.
خبرگزاری مهر در یک نمونه گزارش کرد: «کافی است چند دقیقه‌ای در اطراف این بیمارستان بزرگ کشور در تهران، قدم بزنی تا حضور افرادی را شاهد باشی که مجبور شده‌اند به‌دلیل نداشتن توان مالی و این‌که فامیل و آشنایی در پایتخت ندارند، تا زمان ترخیص بیمارشان از بیمارستان، شبها را در ماشین صبح کنند و یا این‌که چادری برپا کنند و بعضی‌ها نیز به انداختن یک زیرانداز برای استراحت شبانه کفایت می‌کنند».(۲۸شهریور ۹۸)
سرایت اشرافی‌گری به بیمارستانها
برخلاف ادعاهای مسخره روحانی مبنی بر حل بودن مشکلات بیماران و کم بودن هزینه‌های درمانی، تبعیض و فاصله نجومی بین فقیر و غنی در بهداشت و درمان هم مثل همه مسایل اجتماعی دیگر بیداد می‌کند.
علاوه بر وجود بیمارستانهای پیشرفته با آخرین امکانات و تجهیزات مخصوص برای سردمداران رژیم که استفاده عمومی از آنها امکان ندارد، در سایر بیمارستانها هم همیشه بهترین امکانات و اماکن متعلق به طبقات بالا و مرفه جامعه و نزدیک به طیف حاکمیت است. به این واقعیت نماینده مجلس ارتجاع از اصفهان اعتراف کرده و می‌گوید: «متأسفانه اشرافی‌گری به بیمارستانها نیز کشیده شده است، ننه جان مقامی به بیمارستان می‌رود و همه دکترها دور او جمع می‌شوند، اما فرد دیگری که می‌آید کسی به کار او کاری ندارد. در این شرایط برای مسئول در بیمارستانها پاویون ایجاد می‌کنند».(فارس ۲۰خرداد ۹۸)
آری، در حاکمیت ولایت فقیه که همه ثروتها و امکانات مملکت در دست آخوندها و طبقه حاکم قرار دارد، بهداشت و درمان هم در اختیار عوامل رژیم است و بقیه مردم ایران سهمی از آن ندارند. به زبان دیگر جان بقیه مردم برای این استبداد سیاه ارزشی ندارد. این حاکمیت اشغالگر و ضدایرانی با بی‌توجهی به سلامت انسان‌ها که بالاترین کرامت خدادادی است، مردم ما را از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم کرده و از روز اول جز برای به باد دادن سرمایه‌ها و نفوس ایران‌زمین بر اریکهٔ قدرت نخزیدهٔ است. به همین دلیل است که سرنگونی آن را هر ایرانی آزاده و شرافتمند وظیفه مقدم خود می‌داند.
