این روزها سؤالی که در بین همه مردم به‌خصوص زنان و جوانان آزادیخواه، مستمراً مطرح و تکرار می‌شود شروع مجدد اعتراضات است. سران و دستگاههای مختلف نظام، تمام تلاششان این است که به هر نحو شده نگذارند اعتراضات مجدداً شعله‌ور شود. اعدامهای روزمره و با تعداد زیاد، دستگیریهای انبوه و خودسرانه، گسیل داشتن یگان ویژه و نیروی انتظامی به هر کجا که اعتراضی هست و برجسته‌کردن رضا پهلوی و رهنمود خشونت‌پرهیزی او... نمونه‌هایی از اقدامات نظام برای جلوگیری از آغاز مجدد اعتراضات است. اما آیا نظام می‌تواند از گُرگرفتن دوباره اعتراضات جلوگیری‌کند؟ پاسخ ساده این است که مطلقاً نخواهد توانست؛ چرا که تمام مسائل و معضلاتی که در جامعه وجود داشته و سرمنشأ بروز خیزش مردم بوده، کماکان با شدت خیلی بیشتری ادامه دارد. با نگاهی به اظهارات مسئولان و کارشناسان نظام که از نزدیک و به‌طور ملموس با فضای جامعه در ارتباطند می‌توان خیلی بهتر به پاسخ به این سؤال رسید.
پزشکیان عضو مجلس روز ۷خرداد۱۴۰۲ در جلسه مجلس گفت: «مردم صدای‌شان بلند است ما در مجلس باید این صدا رو بشنویم نه این‌که اگر کسی صدا بلند کرد بیاییم به جای این‌که این آلارم را، این زنگ خطر را که مردم دارند اعلام می‌کنند بگیم آقا شما حق ندارید بریزید بیرون فعالیت علیه نمی‌دانم امنیت ملی، بگیریم یک عده را زندان بکنیم و مشکل برایشان ایجاد کنیم زنگ خطر مردم برای این‌که نمی‌توانند زندگی کنند رو باید ما بشنویم، به نفس نفس افتادند مردم»
عضو دیگر مجلس به‌نام رحیمی جهان‌آبادی در همین جلسه گفت: «صدای ملت امروز از روزی که من و شما نماینده شدیم بالاتر، بیشتر و زجر و درد آنها بیشتر شده است هیچ تناسبی بین درآمد و هزینه‌های مردم وجود ندارد و هیچ راهی برای این شرایط ناگوار برای مردم عزیز باقی نمانده است»
اشرف بروجردی معاون وزیر در دوران ریاست‌جمهوری محمد خاتمی در گفتگو با سایت دیدار نیوز روز ۸ خرداد۱۴۰۲ گفت:
متأسفانه کسانی که تصمیم‌گیر هستند فکر می‌کنند چون قدرت دست‌شان هست چون این باتون تو دست‌شان هست چون این سلاح توی دست‌شان هست پس می‌توانند هر جور دلشان خواست عمل بکنند لذا شما می‌بینید برخورد می‌شه چشم‌ها نابینا می‌شه زده می‌شند کشته می‌شوند، خب اینا هم تحریک‌کننده است. جامعه رو بدتر به سمتی می‌برد که در واقع بروند به‌سمت حالا نمی‌خواهم بگم براندازی... این‌طور نیست که شما فکر می‌کنید. الآن شما آرامش رو می‌بینید زیرِ این آرامش هیچ خبری نیست، نه، آتیش زیر خاکستر است و مطمئن باشید که اینها با یک جرقه ممکن است دوباره شکل دیگه‌ای به خودش بگیره».
پیش از این محمد مهاجری از جریان اصول‌گرا و عباس عبدی از جریان اصلاح‌طلب در ۶فروردین۱۴۰۲ در میزگردی که توسط سایت اقتصادنیوز منعکس شده، در همین رابطه صحبت کردند. عبدی گفت: «ریشه‌های اعتراضات کماکان وجود دارد و به نظر من تشدید هم شده است. یعنی عواملی که باعث این بحران شده تشدید شده است. امروز آن عوامل با شدت بیشتری وجود دارد. حالا این‌که کی دوباره بروز پیدا کند و شکل دیگری را از خود نشان دهد می‌شود باز درباره‌اش صحبت کرد و منتظر وقوعش هم بود».
مهاجری هم گفت: «جامعه ما روی گسل است... این‌که یک ماه دیگر، دو ماه دیگر یا شش ماه دیگر با چه وسعتی زلزله بیاید معلوم نیست. قابل پیش‌بینی نیست؛ اما هم‌چنان می‌شود پیش‌بینی کرد که این گسل فعال است... . سرکوب که نمی‌تواند همیشگی باشد»
و حسین راغفر کارشناس اقتصادی در اول‌خرداد۱۴۰۲ گفت: «مردم از افزایش بی‌سابقه قیمتها عصیان‌زده هستند. مسئولان هم سرگرم مسائل شخصی خودشان و چسبیدن به این میز و صندلی‌ها هستند و فراموش کرده‌اند که چه خطر بزرگی در کمین جامعه است. به نظر من هر لحظه‌ای امکان وقوع پدیده‌هایی مانند اعتراضات و ناآرامی‌های غیرقابل پیش‌بینی وجود دارد» (بهارنیوز).
هشدارهایی از این دست توسط مقامات و کارشناسان نظام، این روزها بسیار است که همگی همین مضمون را دارند یعنی به‌قول معروف نشان می‌دهد که «دیر و زود دارد ولی سوخت و سوز ندارد». اما نکته‌یی که توجه به آن بسیار مهم است این است که اعتراضات، هر بار از اعتراضات قبلی رادیکال‌تر شده است چون نظام برای مهار آن به سرکوب و خشونت بیشتر متوسل شده و بدین‌وسیله به مردم و جوانان، روش قهرآمیز را تحمیل کرده است. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که قیام و اعتراضات بعدی که بدون شک در چشم‌انداز است و نمونه‌یی از آن را در شهر آبدانان در شب ۱۱خرداد۱۴۰۲ مشاهده نمودیم، برای حکومت بسیار خطرناک خواهد بود.
م. امید
مسئولیت محتوای مطالب وارده برعهده نویسنده است
