با فرا رسیدن چهلمین روز از شهادت شهدای قهرمان قیام آبانماه، آثار و عواقب ضربه شکننده آن بر پیکره حاکمیت ولایت فقیه بیش‌از‌پیش بارز شده است، به‌گونه‌ای که روزنامه‌ها و مهره‌های حکومتی این روزها در اغلب مقالات و اظهارنظرهایشان وحشت خود را از این واقعیت ابراز می‌دارند.
روزنامه جوان نگران استمرار خروش و خیزشی دوباره از جانب مردم به جان آمده تحت عنوان«فتنه» است، و به سردمداران حاکمیت توصیه کرد«مراقب بازگشت فتنه باشیم».
روزنامه سپاه با اشاره به قیام سال ۸۸ و به‌زعم نویسنده «فتنه ۸۸»، با اشاره به گسل‌های بین مردم و نظام اذعان می‌کند که این گسلها «نشانی دقیقی از محل مناسب برای فتنه‌انگیزیهای آتی» برای دشمن بود و «وجود گسل‌های گوناگون اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی در جامعه فضایی را برای ایجاد تقابل‌های تصنعی و هدایت و اجرای پروژه شکاف ملی فراهم می‌آورد».(جوان ۴دی ۹۸)
کیهان خامنه‌ای هم نگران ضربات دشمن است که «از هیچ ضربتی دریغ نمی‌ورزد. شبیخون اخیر دشمن، سندی بر این مدعاست».(کیهان ۴دی ۹۸)
اعلام نکردن آمار شهدا توسط رژیم نیز تبدیل به یک بحران درونی آن شده است، در این رابطه روزنامه جهان صنعت به نقل از محمدعلی وکیلی، عضو هیأت‌رئیسه مجلس ارتجاع، نوشت: «باید اذعان داشت که این آمار چیزی نیست که بشود پنهان، کتمان یا نفی کرد. موضوع مسأله عادی نیست که قابل انکار کردن باشد. مسأله آسیب به قشری از مردم بی‌گناه و معترضان به‌وسیله تصمیمات نظام است».(جهان صنعت ۴دی ۹۸)
روزنامه ایران هم به نقل از جعفرزاده‌ایمن آبادی، عضو مجلس آخوندی، نوشت: «شفاف نکردن آمار و اطلاعات باعث می‌شود که رسانههای خارجی هر طوری که دل‌شان میخواهد، داستان‌پردازی کنند و این داستانپردازیها هم به ضرر نظام، است... ما در جلسات خودمان این اطلاعات و آمار را گرفتهایم، اما مجاز به اعلام آن نیستیم. اعلام باید از طریق مراجع رسمی باشد» (ایران ۴دی ۹۸)
این واکنش‌ها و نگرانی‌ها بالاترین گواه بر این است که قیام از یک نقطه عطف گذشته و دیگر به شرایط قبل از آبانماه برنمی‌گردد.
پیش از این عباس عبدی، یکی از عناصر باند مغلوب، به بی‌بازگشت بودن شرایط و گذشتن مقابله مردم با رژیم از یک نقطه عطف، با اشاره به دگرگونی‌های بزرگی که در صحنه سیاسی اجتماعی ایران پیش آمده اشاره کرد و گفت: «این اتفاقات یک نقطه تحول کیفی است و از این به بعد دیگر نمی‌توانیم آرایش نیروها، مسائل و روابط‌شان را در چارچوب گذشته تحلیل کنیم. لذا اتفاق بسیار بسیار مهمی رخ داده که قابل مقایسه با اتفاقات سال‌های ۹۶و ۸۸ نیست!».(خبرگزاری تسنیم ۶آذر ۹۸)
مراکز کارشناسی حکومتی هم با تشکیل جلسات متعددی به شناسایی علل قیام در آبانماه و چاره‌جویی برای جلوگیری از ادامه آن پرداخته‌اند، تا جایی که روزنامه جوان وابسته به سپاه پاسداران از بررسی برخی از مطالب این جلسات ابراز نگرانی کرد و از جمله نوشت: «در این‌که نارضایتی اجتماعی و ناکارآمدی دستگاههای اجرایی که مرکز بررسی استراتژیک ریاست‌جمهوری اتفاقاً در شناسایی و ریشه‌یابی زمینه‌ها و یافتن راهی برای حل آن نقش اساسی داشته و البته تاکنون کاری هم انجام نداده است، در وقوع این حوادث مؤثر هستند، تردیدی نیست. اما تحلیل‌های یک جانبه در زمینه چرایی شکل‌گیری این حادثه که در پی اجرای ضعیف مصوبه مدیریت سوخت، به‌وقوع پیوست، نه تنها گره‌گشا نیست، بلکه حتی توهین به معترضانی است که اعتراض آنها توسط آشوبگران و اغتشاشگرانی مصادره می‌شود که با راهبندانها، تخریبها، آتش زدنها و مقابله مسلحانه با نیروهای انتظامی و امنیتی سعی در ارائه چهره‌ای متفاوت از مردم ایران داشته و به زعم خود با القای قرار گرفتن نظام در مرحله سقوط، سلب امنیت مردم را هدف قرار داده و برای افزایش فشار‌های دشمنان، مستند سازی می‌کنند».(جوان ۱ دی ۹۸)
آخوند منتظری، دادستان کل رژیم، هم تلویحا به بی‌راه‌حلی برای مواجهه با ادامه خروش خشم مردم گفت: «دشمنان برای اغتشاشات روی ۸شهر و استان سرمایه‌گذاری کرده بودند. وی با تأکید بر این‌که پیروزی بر دشمن نیازمند تدبیر حکیمانه است، گفت: با حرف و شعار کاری از پیش نمی‌رود، باید تدبیر شود».(روزنامه وطن امروز ۱ دی ۹۸))
وحشت از شعله‌ور شدن قهر مردم در برگزاری مراسم چهلمین روز شهدا هم سراپای حاکمیت را فراگرفته است، طوری که خانواده‌های آنها را از برگزاری مراسم چهلم منع کرده است.
این قیام چنان لرزه‌ای بر ارکان رژیم انداخت که تمامیت نظام آخوندی را از تعادل قبلی خارج کرد. این همه مردم مردم کردن و اشک تمساح برای آنها ریختن و شانه خالی کردن از پذیرش جنایات انجام شده، ریشه در همین ترس و بی‌تعادلی ناشی از آن دارد.
اسماعیل دوستی، عضو پیشین مجلس آخوندی، روز ۲دی گفت: «مردم واقعاً نسبت به مدیران جامعه بدبین شده‌اند. این بدبینی را به جای این‌که رفع کنیم و آن را حل کنیم، مسئولان در راستای بدتر شدن آن گام برداشته‌اند. این مسأله در موضوع گران شدن بنزین مشخصاً به‌وقوع پیوست. در همین بحران هر کدام از مسئولان سعی می‌کردند تا توپ را به زمین دیگری بیندازند. و طرف دیگر را مقصر این امر نشان دهند و عملاً از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کردند. مجلس توپ را به زمین دولت انداخت، دولت عملاً گفت بی‌خبر بوده است و تقصیر را به گردن دیگری انداخت. این نحوه پاسخگویی خود یک خسران بزرگ برای ما به‌وجود آورد».(روزنامه آرمان ۲دی ۹۸)
سعید معیدفر، یک کارشناس حکومتی روز دوم دی بر بحران بی‌راه‌حلی و بن بن‌بست و هم‌چنین نفرت مردم از نظام اذعان کرد و گفت: «مسئولان نتوانسته‌اند اعتماد مردم را در حد انتظار جلب کنند. زمانی می‌توان به سراغ حل یک مسأله رفت که زمان باقی مانده باشد، اکنون فقط یک معجزه می‌تواند مشکلات را حل کند. به قدری شرایط غیرشفاف است که هیچ‌کس نمی‌تواند راه‌حل صحیحی ارائه کند و یا ادعای آگاهی از آن را داشته باشد». (روزنامه آرمان ۲دی ۹۸)
در مقابل این جبهه متشتت و درهم ریخته رژیم، جبهه متحد مردم، کانون‌های شورشی و مقاومت قرار دارد که ایستادگی و فداکاریشان چشمان همه جهانیان را خیره کرده است.
جبهه‌ای ایستاده که در قیام آبانماه ۹۸ بی‌باک و شورشی در برابر نیروهای سرکوب سینه سپر کردند، و در فدا و قیمت دادن برای آزادی سنگ‌تمام گذاشتند. همه وحشت رژیم هم ریشه در این واقعیت دارد.
