جهان چه جای ناامنی است و انسانیت و عدالت چه بی‌پناه!
این نخستین تصوری است که پس از خواندن خبر تصویب احتمالیِ لایحه در پارلمان بلژیک برای معامله با ملایان حاکم بر ایران به ذهن متبادر می‌شود. لایحه‌یی که هدفش تحویل دادن مغز تفکر ترور و مرگ به حاکمان تروریست‌پیشهٔ ایران است.
از دیرباز آموخته و تجربه کرده‌ایم که تفاوت عمدهٔ دولتها در جهان، در میزان وفاداری‌شان به قانون و حقوق و احترام به آراء قضاییهٔ مستقل است. این تفاوتها را در گزارشات سالانهٔ سازمان ملل دربارهٔ کارنامهٔ حقوق‌بشر دولتها شاهدیم؛ گزارشی که در آن همواره حاکمان ایران در صدر نقض حقوق‌بشر در جهان قرار دارند. و حالا دولت بلژیک، مخاطب حزب اصلی اپوزیسیون بلژیک[فراکسیون N-VA] واقع شده است که در اعتراض به این لایحه، می‌نویسد: «این لایحه خلاف ارزش‌هایی است که دولت قانونی ما بر اساس آن بنا شده».
این لایحه می‌خواهد مشمول بودن مردم ایران به در امان بودن‌شان از تروریست‌های تکیه داده به حاکمیت ملایان را زیر پا بگذارد تا اعلام کند که سیاست مقدم بر عدالت، قضاییهٔ مستقل و حقوق‌بشر است.
این لایحه می‌خواهد تصویب کند که از این پس گروگان گرفتن افراد و راه‌اندازی جوخه‌های ترور در دنیا به‌سهولت انجام خواهد شد و عاملان سرویس‌های مخفی و تروریست‌های ایرانی می‌توانند با آسودگی خاطر و در امنیت کامل به نزد دولت‌شان ــ که آمر تروریسم بوده ــ بازگردند!
این لایحه می‌خواهد بگوید نتایج تحقیقات دو ساله و برگزاری دادگاه آنتورپ را ــ که حتی در استیناف هم رأی به محکومیت تروریستها داد ــ به سخره می‌گیرد و اصل استقلال قضاییه از دولت را لکه‌دار می‌کند. اصلی که جزو اصول و مبانی قانون اساسی اتحادیهٔ اروپا است.
این لایحه پس از تصویب خود، می‌خواهد به مردم ایران بگوید که دیکتاتوری حاکم بر کشورشان مجاز است در داخل و خارج کشور از تروریسم با حداکثر جنایاتش استفاده کند و کشورهای آزاد و منادی دموکراسی ــ مثل بلژیک ــ مغلوب دیکتهٔ ترور و گروگانگیری می‌شوند!
۴۳سال عمر نظام ملایان، باید به‌اندازهٔ کافی به جهان آموخته باشد که به‌خاطر منافع سیاسی و اقتصادی، چشم بستن به نقض حقوق‌بشر و ماشین تروریسم جهانیِ این رژیم، معنی‌اش جز تسلیم شدن به باجگیریِ خودکامه‌یی نیست که ترور و گروگانگیری، ابزار چانه‌زنی و معامله‌اش در مذاکرات با دولتهای غربی است.
این چانه‌زنی و معامله می‌خواهد در مقابل ناامن کردن جهان و شکست خوردن عدالت، تمکین کند. این فرضیه را هم با این طنز مستهجن تبیین می‌کند که قاتلان و تروریستها بهتر است در کشور خودشان مدت محکومیت‌شان را در لوای رأفت و عطوفت پدرخواندهٔ تروریست‌شان بگذرانند!
بی‌شک در تاریک‌خانهٔ سرمستیِ مماشات با ملایان، پیش‌بینیِ چشم‌انداز چند قدم بعد از این لایحه قابل تصور نیست؛ پیش‌بینیِ چشم‌اندازی که بتواند این آینده را نمایان کند که تصویب این لایحه به‌تفع پدرخواندهٔ تروریسم جهان، یک تهدید بزرگ نه فقط برای بلژیک، که برای کل اتحادیهٔ اروپا خواهد بود.
در روشنایی مقاومت و با پرداخت قیمت، اما، این دشمنی وقیحانه با انسانیت و عدالت را می‌توان و باید شکست داد.
