در روزنامه‌های حکومتی روز چهارشنبه ۹خرداد بحرانهای مهم رژیم به تیترهای فرعی منتقل شده و تیترهای اصلی به مسائل فرعی اختصاص یافته است. روزنامه‌های هر دو باند حاکم تلاش کرده‌اند از نمد دیدار خامنه‌ای با دانشجویان که طی آن مرزسرخهای ولی‌فقیه به چالش کشیده شد، کلاه اقتدار بدوزند. همچنین روزنامه‌های حکومتی به موضوع آزار جنسی دانش‌آموزان یک دبستان در تهران آویخته‌اند و بدون تمرکز روی ریشه اصلی این فجایع که همانا نظام ولایت فقیه است به یقه درانیهای معمول اخلاق آخوندی روی آورده‌اند. روزنامه‌های حکومتی همچنین از روز قبل و امروز مدعی پایان یافتن اعتصاب کامیون‌داران شده‌اند در حالی که این اعتصاب ادامه دارد. خبر نرفتن برخی هنرپیشه‌ها به افطاری روحانی با استقبال روزنامه‌های حکومتی روبه‌رو شده است. روزنامه‌های باند خامنه‌ای و برخی روزنامه‌های همسو با روحانی که منتقد وی شده‌اند این خبر را با آب و تاب انعکاس داده‌اند. اما تخاصم و صف‌بندی بین دو باند حاکم بر سر مسائل اساسی‌تر نظام در تیترهای دیگر روزنامه‌ها دیده می‌شود:
آرمان: لغو سخنرانی روحانی و سیدحسن خمینی در سالگرد امام
ابرار: سؤال از رئیس‌جمهور از دستور کار مجلس خارج شد
افکار: اثر روانی تحریم کمتر از اثر مستقیم اقتصادی آن نیست
افکار: محمد کاظم انبار لویی: تعلیق تعهدات، باید مقدمه‌ای برای مذاکره با اروپایی می شد
اطلاعات: سؤال از رئیس‌جمهور از دستور کار مجلس خارج شد
ایران: برخی رسانه‌ها به دشمن گرا می‌دهند
بهار: طرح سؤال از رئیس‌جمهور مجدداً منتفی شد؛ تیرهای به سنگ خورده تندروها
جوان: دست‌انداز «تضمین» در مسیر برجام
حمایت: جانشین فرمانده سپاه: هیچکس نمی‌تواند توان موشکی را از ایران بگیرد
مکارم شیرازی: مذاکره بر اساس دیکته غرب، امضای استعمار کشور است
سیاست روز: جهانگیری: دشمنان بر روی منابع ارزی کشور هدف گذاری کرده‌اند
سیاست روز: درباره مذاکرات جدید با اروپایی‌ها: هدف را گم نکنیم
شرق: ایران به کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم می‌پیوندد
شرق: واکنش سخنگوی دولت به تخریب دولت در خصوص مذاکرات برجام: مردان مذاکره‌کننده سرداران ما هستند
عصر ایرانیان: طرح سؤال از رئیس‌جمهور دوباره با فشار و لابی گسترده دولتی‌ها از دستور کار پارلمان خارج شد؛ بیگانه با بهارستان! ذوالنوری: نمایندگان مجلس تحت فشار دولت هستند
قانون: یکی از لوایح FATF در کمیسیون امنیت ملی مجلس با شروطی تصویب شد؛ شکست طلسم مبارزه با تروریسم
کیهان: در پایان نشست وزرای خارجه اتحادیه اروپا؛ موگرینی: درباره برنامه موشکی ایران اختلافی با آمریکا نداریم
کیهان: دولت با چراغ زرد چشمک زن
وطن امروز: مجلس پاستوریزه؛ سومین طرح سؤال از رئیس‌جمهور با لابی و تهدید نمایندگان از دستور کار مجلس خارج شد
بحرانهای اقتصادی – اجتماعی هم در تیترهای صفحات اول دیده می‌شود:
اقتصاد ملی: سکه ۲میلیون و ۱۴۰هزار تومان شد
جهان صنعت: یادبود ناصر ملک مطیعی؛ ازدحام جمعیت مراسم را پایان داد
جوان: پرده‌برداری یک مقام مسئول از قربانیان سوء‌استفاده از کارت بازرگانی: زن چادر نشین ۸میلیارد تومان بدهی مالیاتی دارد!
شرق: بازار کاغذ بحرانی است
وطن امروز: افزایش نرخ تورم در آمارهای دولتی
همدلی: حاشیه‌های افزایش قیمت خودرو در روزهای اخیر؛ نگویید لگن، بگویید خودرو
یک روزنامه باند روحانی رو در روی اظهارات چند روز قبل ولی‌فقیه که به دولت توصیه کرده بود در سیاست‌هایش به سمت روسیه و چین برگردد خبر از اقدامات روسیه علیه رژیم داده و اظهارات خامنه‌ای را بدون ذکر اسم به چالش کشیده است:
اعتماد: تهران مخاطب اصلی مسکو
داود هرمیداس باوند
اظهارات اخیر مقامهای روسی در مورد لزوم خروج نیروهای خارجی، به جز ارتش سوریه از خاک این کشور، طی هفته‌های گذشته بازتاب زیادی در رسانه‌ها داشته است.
مقامهای روسی که طی ٣سال اخیر در جبهه‌ای کنار دمشق و ایران مبارزه کرده بودند، حالا به شکل مشخص اظهارات خود را به‌صورتی بیان می‌کنند که نشان می‌دهد مخاطب آنها، تهران است. زمانی که سرگیی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، روز دوشنبه اشاره می‌کند که فقط نیروهای ارتش جمهوری عربی سوریه حق دارند در نزدیکی سرزمینهای اشغالی فلسطین حضور داشته باشند، عملاً غیرمستقیم به حضور ایران و نیروهای متحد ایران در نزدیکی اسراییل اشاره می‌کند، چرا که در آن منطقه خاص، اسراییلی‌ها به‌صورت مشخص اصرار دارند که با حضور نیروهای ایرانی دچار مشکل هستند و به‌نظر می‌رسد اظهارنظر وزیر خارجه روسیه، تأمین نظر تل‌آویو باشد... روسیه با تأمین نظر اسراییل، در حال مساعد کردن شرایط برای مذاکره با غرب در مورد سرنوشت بحران سوریه است. ظن غالب این است که زمانی که مسکو با واشینگتن و متحدانش در مورد آینده سوریه به توافقی دست پیدا کند، ایران را به حاشیه می‌راند و هم‌سنگری با ایران در دفاع از دولت بشار اسد را به فراموشی می‌سپارد. هدف نهایی روسیه دستیابی به یک توافق با آمریکا است، در شرایطی که تل‌آویو ادعا می‌کند از جانب ایران در سوریه احساس خطر می‌کند و درعین‌حال آمریکا و غرب، پیوسته از نفوذ منطقه‌یی ایران اظهار نگرانی می‌کنند، روسیه می‌تواند کارت حذف تهران از معادلات سوریه را به‌عنوان یک امتیاز برای رسیدن به توافق با غرب، بازی کند... بیشتر به‌نظر می‌رسد که مسکو مستقل از نظر تهران، تصمیم خود را برای بازی‌کردن کارت حذف ایران به ازای توافق در سوریه، گرفته باشد. به‌نظر می‌رسد که بار دیگر گروهی در تهران، که تصور می‌کنند امکان اتحاد استراتژیک با مسکو وجود دارد، بار دیگر با اشتباه خود مواجه شوند. روسیه در شرایط کنونی امیدوار است که بتواند برای تأمین منافع ملی خودش، با غرب به یک تعامل سازنده برسد و در این مسیر از قربانی کردن تهران ابایی ندارد. ذی مدخل شدن روسیه در بحران سوریه، نه با انگیزه حمایت از آرمانهای مقاومت یا اهداف جمهوری اسلامی ایران، بلکه به‌عنوان سکویی برای بده بستان با غرب و ایجاد توازن قوا با غرب روی داد. امروز، بعد از گذشت ٣سال از دخالت روسیه در بحران سوریه، غرب پذیرفته است که روسیه نقش محوری در آینده سوریه داشته‌باشد و این موضوع برای سوریه به‌عنوان نقطه عزیمت گفت و گوها و بده بستان با غرب محسوب می‌شود؛ اما این پذیرش در مورد نفوذ و حضور ایران از سوی غرب وجود ندارد. موضوع این است که حضور یا غیاب ایران در خاک سوریه، برای مسکو مسأله محوری محسوب نمی‌شود.
طی ماه‌های گذشته دیدیم که در حملات نیروهای اسراییلی به پایگاههای ادعایی وابسته به ایران در سوریه، هماهنگی میان مسکو و تل‌آویو صورت گرفته بود و روسیه هم آزادی عمل اسراییل را در سوریه محدود نکرده بود. البته چنین مسائلی به‌معنای لزوم موضعگیری خصمانه تهران در برابر مسکو نیست، بلکه قطعاً همان‌گونه که روسیه می‌تواند از ایران برای کسب منافع ملی استفاده کند، ایران هم می‌تواند از روسیه همین استفاده را ببرد. اما تصور ایجاد یک اتحاد استراتژیک با روسیه یا بدتر از آن دنباله‌روی یا اتکا به مسکو، تصوری خام و اشتباهی بزرگ است.
امروز روسیه احساس می‌کند که باید با یک اتحاد غربی به رهبری آمریکا و همکاری عربستان سعودی و اسراییل در مورد آینده سوریه رایزنی کند. در چنین جبهه‌ای، که همه طرف‌های مقابل به‌شدت با حضور ایران در سوریه مخالف هستند، ولی برای استمرار نفوذ روسیه بر دمشق حاضر به مذاکره. قطعاً آمریکایی‌ها اگر بخواهند با مسکو در مورد آینده سوریه مذاکره کنند، پیش‌شرط چنین مذاکراتی را حذف ایران عنوان خواهند کرد. استدلال ایران در مورد این‌که به دعوت دولت مرکزی سوریه به خاک این کشور رفته است، در شرایطی که دولت بشار اسد به‌شدت در موضع ضعف قرار دارد و زیر دین و سلطه کرملین است، کمتر کارایی دارد. بشار اسد در جایگاهی نیست که اگر کرملین او را مجبور به صدور فرمان خروج نیروهای ایرانی کند، مقاومتی نشان دهد.
تک و پاتک حول برجام و مذاکره با اروپا در روزنامه‌های هر دو باند دیده می‌شود. در این تک و پاتک ها بن‌بست و استیصال نظام برجسته شده است:
آرمان: کجا دانند حال ما سبک‌باران ساحل‌ها
سخنگوی دولت در واکنش به تخریب دولت و تیم مذاکره‌کننده هسته‌یی به بهانه خروج آمریکا از برجام گفت: در حال حاضر در ضربه زدن به دولت به‌معنای ضربه به قوه مجریه محسوب نمی‌شود...اکنون روزنامه‌ای که مدعی انقلابی گری است امروز حرف‌های ترامپ درباره اقتصاد ایران را برجسته می‌کند و به آنها گرا می‌دهد. نوبخت در تشریح شرایط دولت با اشاره به یکی از اشعار حافظ گفت: شب تاریک و بیم موج وگردابی چنین حائل / کجا دانند حال ما سبک‌باران ساحل‌ها.
کیهان: کاش دولت محترم که«مذاکره» را یکی از مؤثرترین راه‌کارها برای حل مشکلات می‌داند - و البته در مواردی نیز چنین است- زمینه‌ای هم برای مذاکره با منتقدان داخلی فراهم می‌کرد. ضرورت انجام این مذاکره از آنجاست که در این‌سو، تاکنون بسیاری از پیش‌بینی‌های دلسوزانه منتقدان تحقق یافته و در سوی دیگر، وعده‌های دولت محترم و اهدافی که برای اقدامات و برنامه‌های خود اعلام کرده بود نه فقط تحقق نیافته بلکه در مواردی نتیجه معکوس هم داشته است... رئیس‌جمهور که پیش از این و در جریان تبلیغات انتخاباتی خویش معتقد بودند فقط ۳۰درصد مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم‌هاست و ۷۰درصد بقیه از سوء مدیریت ریشه می‌گیرد، از نخستین روزهای پس از نشستن بر کرسی ریاست جمهوری، تمامی مشکلات و ناهنجاریهای پیش‌روی را به تحریم‌ها نسبت دادند و تنها راه خروج از آن -و یا مؤثرترین راه- را در مذاکرات هسته‌یی دیدند. تا آنجا که حتی آب خوردن مردم را هم به توافق هسته‌یی با کشورهای گروه ۱+۵گره زدند!... اما، امروز و در حالی که برای هیچکس تردیدی باقی نمانده که دولت محترم در جریان مذاکرات هسته‌یی به بیراهه رفته و در پی آب راهی سراب شده است، کمترین انتظار آن است که از مسیر طی شده بازگردد و خطای گذشته را با خطای دیگری درهم نیامی‌زد! و به‌عنوان اولین گام، باز هم-به خطا- حل مشکلات را به برجام گره نزند. آیا این خواسته را می‌توان انتظاری بی‌جا تلقی کرد؟! و آیا هنوز هم می‌توان به طعنه و ملامت خطاب به منتقدان گفت: «کاسبان تحریم! ناراحتید که تحریم‌ها رفت؟ تحریم‌ها دیگر بر نمی‌گردد. شما می‌خواهید مذاکره کنید؟ شما زبان مذاکره با دنیا را بلد نیستید»! و البته منتقدان نمی‌پرسند، شما که بلد بو دید چه کردید؟! ولی انتظار دارند راه طی شده و خسارت‌بار قبلی را این‌بار به جای آمریکا با اروپا ادامه ندهید. همین دیروز خانم موگرینی برای چندمین بار تکرار کرد که اروپا درباره توان موشکی ایران و حضورش در منطقه، با آمریکا اختلاف‌نظری ندارد! انتظار دارید از این واضح‌تر بگویند که از اروپا هم آبی گرم نمی‌شود؟!
این روزها، مشکلاتی نظیر بیکاری، گرانی، تورم، تعطیلی تعداد قابل توجهی از کارخانه‌ها و مراکز تولید، فساد اقتصادی، بی‌بند و باری فرهنگی، رکود کسب و کار و... عرصه را بر بسیاری از مردم و مخصوصاً اقشار محروم و مستضعف که صاحبان و ولی‌نعمت‌های انقلاب هستند تنگ کرده است
میزان نقدینگی به‌مبلغ فوق نجومی یک تریلیون و چهارصد و هشتاد هزار میلیارد تومان رسیده است و در همان حال کارخانه‌ها و مراکز تولید بسیاری به‌علت فقدان نقدینگی تعطیل شده و انبوهی از کارگران و کارکنان این مراکز به خیل بیکاران افزوده شده‌اند. دولت اما به جای چاره‌اندیشی و هدایت نقدینگی به تولید، سرگرم ارائه آمارهایی است که با واقعیتها فاصله‌یی بعضاً پر نشدنی دارند!
