اولویت مردم، اولویت حاکمیت
این روزها بسیج سیاسی و دیپلماتیک رژیم آخوندی برای رفع تحریم، دستور کار و سیاستی مرجح بر هر بحران دیگری شده است. مردم ایران گرفتار اپیدمی مرگبار کرونا، تهاجم مرگبار سیل و ماندن ناگزیر در خانه‌هایشان هستند، اما حاکمیت ولایت فقیه و دولت متبوعش دست‌اندرکار نجات خودشان و بیرون آمدن از زیر ضرب تحریم بین‌المللی‌اند.
چنین وضعیتی در حالی است که هر دولتی اعتبار خود را در کیفیت مبارزه با کرونا و تعیین اولویت‌هایش در این شرایط نشان می‌دهد. اولویت نظام آخوندها نه جنگ تمام‌عیار برای متوقف کردن اپیدمی کرونا که بسیج و تشکیل کمپین برای رفع تحریم است:
روحانی در جلسهٔ ۷فروردین هیأت دولت گفت: «وزارت‌خارجه تلاشی را شروع کرده تا شورای امنیت مصوبه‌یی را تصویب کند که در شرایط کرونا همهٔ تحریم‌ها کنار زده شود».
بعیدی‌نژاد سفیر رژیم در انگلستان کمپینی برای امضاگیری راه انداخته تا به آمریکا فشار وارد شود که تحریم را لغو کند.
لابی‌های مطبوعاتی رژیم در آمریکا و اروپا دست به انتشار مقاله می‌زنند تا بلکه تحریم را از سر رژیم آخوندی بردارند.
از طرفی هم روزنامهٔ وال استریت نوشته است: «آمریکا با تحریم‌های جدید علیه ۱۵شخصیت حقیقی و ۵نهاد و شخصیت حقوقی، به این فشارها جواب داد».
رکاب زدن جنایت با پدال کرونا
سیاست پروپاگاندایی که این بسیج و کمپین را موجه جلوه می‌دهد، سوء‌استفاده از خود کرونا است. همهٔ تلاش رژیم این است که تشدید بحران کرونا را ناشی از ادامهٔ تحریم جا بیاندازد. در حالی که آمریکا با صراحت اعلام کرده است تحریم شامل مواد دارویی و غذایی و مایحتاج زندگی نمی‌شود.
اولین نتیجه‌یی که از دستور کار رژیم برای به وسط کشیدن تحریم حاصل می‌شود این است که کرونا را وارد معاملهٔ سیاسی و زد و بند با دیگران کرده است. مشروط کردن کرونازدایی در ایران به رفع تحریم، جنایتی مضاف بر پنهان‌کاری اولیهٔ آن و رواج ویروس در سراسر ایران است تا مسئولیت را از شانهٔ رژیم ولایت فقیه بردارد. نخستین دلیل قاطع این امر این است که هدف از تحریم، جلوگیری از توسعه‌طلبی منطقه‌ای، تسلیحاتی، تروریستی و هسته‌یی نظام آخوندی بوده است. هدفی که اصلاً متوجه مردم ایران و منافع ملی ایران نبوده و نیست. مخاطب تحریم به‌طور مطلق تمامیت نظام آخوندی و نیروهای نیابتی تغذیه‌شونده از این نظام بوده است. تحریمی که خواست اکثریت قاطع مردم ایران برای مهار کردن این نظام اهریمنی بوده و ادامهٔ آن نیز خواست مردم است.
کالبدشکافی کرونا در شعاع تحریم
باید به این پرسش پاسخ داد که رژیم آخوندی از بسیج رفع تحریم با پوش رفع کرونا دنبال چیست؟ اولین لایه و سطح ادعای رژیم، عنوان کردن مشکل مالی برای مبارزه با کرونا است. اگر واقعاً هدف رژیم رفع مشکل مالی است، پس واقعیت‌های زیر چیستند که مردم ایران هرگز پاسخ آنها را از این رژیم نگرفته و نمی‌گیرند؟
ـ آیا برای چندین امپراتوری مالی در رژیم آخوندی مشکلی وجود دارد؟
ـ آیا در شرایط تحریم، یک ریال از بودجهٔ سپاه پاسداران و بسیج و قرارگاههای تأمین نیروهای نیابتی رژیم در کشورهای دیگر کم شد؟
ـ آیا در شرایط تحریم ـ و همین الآن کرونا ـ رژیم آخوندی از سوریه و عراق و لبنان و یمن خارج شد و بودجه‌های میلیاردی و بیلیاردی اختصاص داده شده به این تجاوزکاریها را قطع کرد و به سفره و زندگی مردم ایران بخشید؟
ـ آیا در شرایط تحریم ـ و همین الآن کرونا ـ رژیم آخوندی دست از دستگیری هزار هزار جوانان ایران و پر کردن زندانها برداشت و یک ریال از هزینهٔ زندان‌سازی و زندان‌گردانی و سرکوب کم کرد و به کارآفرینی و رفع فقر میلیونی از ایران اختصاص داد؟
ـ آیا در شرایط تحریم ـ و همین الآن کرونا ـ یک تومان از هزینه‌های میلیاردی حوزه‌های به‌اصطلاح علمیه کم شد و به کودکان کار و کودکان خیابانی اختصاص داده شد؟
ـ مگر خامنه‌ای بارها مدعی نشد که تحریم به نفع کشور شده است و استعدادها را شکوفا می‌کند؟
ـ مگر خامنه‌ای روز ۱۶اسفند ۹۸ـ روز درختکاری ـ اعلام نکرد که «این ویروس چیز چندان مهمی هم نیست. زیاد آن را بزرگ نکنید»؟
ـ مگر روحانی تا قبل از بروز کرونا بارها «ملت ایران» را اسم مستعار دولت نمی‌گذاشت و مدعی نبود که «ملت ایران از پس تحریم برآمده و برمی‌آید»؟
ـ مگر وزیر بهداشت روحانی رسماً اعلام نکرد که در ۱۲بهمن ۹۸از سپاه پاسداران خواستیم که پرواز به چین را قطع کند، ولی موافقت نشد؟ پس چرا روحانی شیاد که همهٔ این‌ها را می‌دانست، گفت روز ۲۹بهمن فهمیدیم کرونا وارد ایران شده است؟ با این حال پرسش این است که پس چرا باز هم آگاهانه عده‌یی را دور صندوق نمایش انتخابات در ۲اسفند جمع و ویروس را در همه‌جا پخش کردند؟ آثاری که این تصمیم و سیاست خائنانه علیه مردم ایران ایجاد کرده به‌دلیل تحریم بوده است؟
ـ مگر همین روزها روحانی مدعی نیست که در مبارزه با کرونا از تمام دنیا جلوتر هستند و هزارها تخت بیمارستانی خالی و آماده دارند؟ چرا در این باد به‌غبغب انداختنهای میان‌تهی، مشکل تحریم اعلام نمی‌شود و اوضاع به‌سامان است و ایران آخوندی مهد غلبه بر کرونا است؟
ـ مگر میلیاردها دلار پولی را که باراک اوباما به نظام آخوندی هدیه کرد، خرج سپاه پاسداران و سوریه نشد؟
ـ مگر طبق آخرین گزارش نشریهٔ وال استریت از قول رئیس ستاد روحانی، در همین شرایط کرونا «بیش از یک میلیارد دلار که به واردات دارو اختصاص داده شده بود، ناپدید نشده است»؟
چراغی بر بحران تحریم در انبان نظام!
پس با وجود این همه واقعیت‌های ملموس، مسجل، مستند، عینی و نقد، مشکل مبارزه با کرونا در ایران آخوندزده در چیست؟ در تحریم؟
واقعیت را ضرب‌المثل ایرانی پاسخ داده است که «سگ داند و پینه‌دوز که در انبان چیست»! در انبان نظام آخوندی «اوجب واجبات حفظ نظام» است به قیمت پنهان کردن واقعیت کرونا تا هر روزی که به‌ناگزیر مرگ‌های ناشی از کرونا در قم، وجود ویروس را علنی کنند و مردم ایران در یک غافلگیری و آچمز بمانند و کار به وضعیت جانکاه امروز بکشد!
واقعیت این است که آنچه هرگز برای نظام آخوندی مشکل و صورت مسألهٔ مبرم برای کرونازدایی نیست، تومان و دلار است. مردم ایران قبل از تحریم نظام آخوندی هم گرفتار بسا ویروس‌های اقتصادی و معیشتی و اجتماعی بوده‌اند که بانکها و مؤسسات چپاولگر حکومتی هرگز به دادشان نرسیده و از قضا بیشتر و بیشتر در خدمتگزاری به نظام، اقشار گوناگون را چاپیده‌اند.
واقعیتی بسا بزرگ‌تر از هر تاکتیک و قمار
واقعیت مهم سیاسی این است که نظام آخوندی از آغاز تا به امروز، هرگز بدون پشتوانه‌ٔ سیاست مماشات و استمالت بین‌المللی روزگار نگذرانده است. این نظام بدون سیاست مماشات ـ به‌خصوص در شرایط تحریم و بحرانهای گریبانگیر اجتماعی و سیاسی‌اش ـ چرخه‌اش به سامان نمی‌شود. از طرفی تحریم بین‌المللی این رژیم همواره در خدمت مردم و قیام‌هایشان بوده و خواهد بود. این قیام در تقدیر، در شرایط کرونازدگی جامعه ایران، تهدیدی به‌مراتب بزرگ‌تر از نمونه‌های پیشین را رقم خواهد زد. لذا نظام قصد دارد کرونا را هم تاکتیکی در خدمت بازگرداندن مماشات و استمالت به‌کار گیرد.
واقعیت بزرگ‌تر از هر تاکتیک و قماری که نظام آخوندی پیشه می‌کند، این است که شرایط ایران بعد از قیامهای آبان و دی ۹۸و رو شدن سیاست ۴۱ساله پروپاگاندی، به‌طور خاص در حین کرونا و پساکرونا دیگر به قبل برنمی‌گردد. لذا با بازگشت احتمالیِ سیاست مماشات و استمالت هم، به شرایط مشابه قبل از تحریم بازنخواهد گشت. این واقعیت را هراس و وحشت ناشی از مختصات انفجاری جامعه ایران و تمنای رفع تحریم اثبات کرده است.
