رژیم آخوندی از صدر تاذیل هنوز هم در شوک ناشی از قیام دیماه 96 به سرمی برد. این موضوع را به‌وضوح از اظهارات و مطالب آکنده از هراس و وحشت سردمداران، مهره‌ها و رسانه‌های آن می‌توان دریافت. آنها هنوز همان سؤالاتی که روزهای اول مطرح بود را از خودشان و از همدیگر می‌پرسند؛ مثلاً این‌که چطور و چرا مردم یکباره به خیابانها ریختند؟ چرا شعارهای صنفی و اقتصادی در عرض چند ساعت به شعارهای ساختارشکن تبدیل شد؟ محرک و انگیزه‌های مردم بیشتر اقتصادی است یا سیاسی؟ و...
به همین علت است که توصیه‌ها و راهکارهایی که برای مقابله با قیام می‌دهند، کاملاً خام، ابتدایی و کلی است.
در این زمینه یکی از مهره‌های حکومتی به نام یدالله طاهرنژاد ضمن اعتراف به درماندگی دولت روحانی در مقابله با قیام‌کنندگان و حل مشکلات و معضلاتی که منجر به نفرت مردم و خیزش آنها شد، می‌گوید: «دولت تحرک لازم برای پاسخگویی به انتظارات مردم را از خود نشان نداده است.
عوامل شکل‌گیری این اعتراضات متأسفانه واکاوی جدی نشد. ضمن این‌که ممکن است در سال ۱۳۹۷ هم این اعتراضات ادامه پیدا کند. چرا که اقتصاد کشور در سال ۹۷ خیلی روشن‌تر از سال ۹۶ به نظر نمی‌آید». (خبرگزاری ایلنا ۹فروردین۹۷)
شهربانو امانی یکی از مهره‌های وابسته به باند روحانی ضمن اعتراف به شکست سیاست سرکوب و زندان در مقابله با مردم و اعتراضات روزمره آنها، به بی‌اعتمادی مردم نسبت به نظام و سردمداران آن نیز اذعان می‌کند: «نباید اعتمادی که مردم به مسئولان دارند به واسطه‌این رفتارها از بین برود؛ نباید توجه به مردم فقط در زمان انتخابات و بر سر صندوق‌های رأی باقی بماند بلکه باید همواره شاهد پاسخگویی همه نهادها به مردم باشیم و تنها این اتفاق است که می‌تواند اعتماد رفته مردم را بازگرداند. مسئولان باید با همه وظیفه‌های خود در کنار مردم قرار بگیرند و اعتراضات آنها را نه فقط شفاهاً بلکه عملاً به‌رسمیت بشناسند». (سایت اعتماد آنلاین ۹فروردین ۹۷)
سایت تابناک ۹فروردین ۹۶ نیز به حکومت آخوندی توصیه می‌کند تلاش کند شاید بتواند دوباره مردم را راضی کند.
برخلاف بسیاری از سردمداران و مهره‌های رژیم از جمله علی خامنه‌ای که طی این مدت تلاش داشتند وانمود کنند که مطالبات مردم صرفاً مطالبات اقتصادی بوده است، نویسنده تابناک به صراحت اعتراف می‌کند: «غیر از مطالبات اقتصادی، مطالبات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی هم مطرح می‌شود که حالا یک درس عبرتی شد و ان‌شاءالله همه به آن پایبند باشند. ولی واقعیت این است که همیشه اقتصاد پاشنه آشیل دولت‌هاست، فرقی هم نمی‌کند که دولت اصول‌گرا باشد، اصلاح‌طلب. چون نمی‌شود واقعاً جامعه را راضی کرد. مطالبات فرهنگی بود، سیاسی بود، اقتصادی بود».
محمدرضا بادامچی عضو مجلس ارتجاع نیز ضمن اذعان به فتنه و فساد در دستگاههای حکومتی و عدم اعتماد مردم به آنها و به‌خصوص به قضاییه آخوندی این بی‌اعتمادی را درحدی می‌داند که «حقیقتاً این یک نگرانی بزرگ است»
این مهره حکومتی در ادامه می‌گوید: «اعتراضات یک هشدار بزرگ برای مسئولان بود و هست و اگر این افراد را باور نکنیم و دلایل این موضوعات را بررسی نکنیم و در جهت رفع آن قدم برنداریم قطعاً نگرانی‌ها برای کشور بیشتر خواهد شد ما چاره‌ای نداریم جز این‌که با تمام اقشار جامعه در حوزه‌های مختلف به‌گفتگو بنشینیم تا قبل از آن که موضوعی به چالش تبدیل شود». (سایت رویداد۲۴- ۹فروردین ۹۷)
آخوند قدرت‌الله علیخانی از مهره‌های باند مغلوب و از سردمداران چماقداران خمینی در دهه ۶۰ که اکنون پوستین اصلاح طلبی به تن کرده است، بی‌اعتمادی مردم به نظام آخوندی و وزرای دولت روحانی را در حدی می‌داند که به‌اصطلاح گفتگوی ملی حاکمیت با همین مردم نیز نمی‌تواند آب بر آتش خشم آنان بریزد.
علیخانی با کنایه به ساختار تصمیم‌گیری می‌گوید: «دلیل این مسأله نیز این است که تصمیم‌گیریها در جای دیگر صورت می‌گیرد. مسئولان باید از خود سؤال کنند چرا مردمی که انقلاب کردند به‌یک‌باره در برخی از شهرهای کشور به خیابان ریختند؟» (سایت آفتاب نیوز ۹فروردین ۹۷)
البته بسیار روشن است که چرا این مهره‌ها نمی‌توانند جز کلی گویی، خام اندیشی و خیال‌بافی راه‌حلی عملی ارایه دهند. سردرگمی آنها در ارایه راه‌حل واقعی از این واقعیت ناشی می‌شود که رابطه حاکمیت منحوس ولایت فقیه با مردم به بن‌بست کامل رسیده است و هر راه‌حلی هم که از درون آن برای خروج از این بن‌بست ارایه می‌شود خودش در سیکل بسته این بن‌بست است.
اتفاقا قیام دیماه و خیزشهای پس از آن نیز به‌دلیل همین بن‌بست اتفاق افتاد، زیرا اگر مردم می‌دانستند مطالباتشان از طریق راههای معمول برآورده می‌شود، دیگر نیازی به خیزش و قیام نداشتند. آن هم قیامی که شعار اصلی آن سرنگونی و مرگ بر خامنه ای و مرگ بر دیکتاتور بود و به بهای دستگیری و شهادت تعدادی از جوانان انجام شد.
بنابر این خروج نظام و همچنین خروج مردم از بن‌بستی که این حاکمیت برای آنها به‌وجود آورده تنها و تنها با سرنگون شدن آن میسر است.
در زمینه قیام مردم در دیماه خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت گفتند: «این قیام، البته از خشم عمومی علیه غارت‌گری آخوندها متأثر است؛ و از فقر و بیکاری و فاصله طبقاتی انگیزه گرفته است، اما اعتراضی محدود به‌خواست‌های معیشتی نیست؛ بلکه خیزشی است برای آزادی و حاکمیت مردم تا رفاه و عدالت اجتماعی را برقرار کند.
- این قیام عصیان کور و ناگهانی گرسنگان نیست. دیدید که در تظاهرات و اجتماعات در شهرهای ایران، حتی یک مورد حمله به مغازه‌ها یا اموال مردم صورت نگرفت. هدف آنها، مراکز سرکوب و چپاول رژیمی است که به ضرب اعدام و دستگیری و شکنجه بر سر پا مانده است.
- این قیام علیه استبداد مذهبی و فریب و دروغ تحت نام اسلام است. از این نظر، آغازگر بهار حقیقی ملت‌های منطقه برای به‌زیر کشیدن بنیادگرایی و بشارتی برای تمام جهان است.
این قیام حرکتی از روی ناامیدی نیست. به‌عکس از سرشارترین امیدها برای یک تغییر بنیادی در ایران جوشیده است. آری ظلمت ناباوری و تردید به‌پایان خود رسیده است؛ حالا بامداد یقین و ایمان به‌پیروزی است». (مریم رجوی ـ قیام ایران، آغاز دوران پیشروی)
