رژیم مفلوک آخوندی که مدتی است از چپ و راست (از کشته شدن قاسم سلیمانی تا ساقط کردن هواپیمای اوکراینی...) ضربه‌های پی‌درپی دریافت می‌کرد، تمام سعی خود را انجام داد که دست‌کم در نمایش سالگرد ۲۲بهمن و قبضه کردن قدرت مطلقه از سال ۵۷، برای خود آبرویی خریده و به‌قول معروف برگ جدیدی از اقتدار نظام رو کند.
به همین دلیل سالگرد انقلاب ضدسلطنتی را فرصت خوبی برای انجام یک نمایش مقتدرانه موشکی دید و اعلام کرد که به همین مناسبت قصد دارد ماهواره‌یی را در مدار زمین قرار دهد.
پرو پاگاندای حکومتی دست به‌کار شد و تبلیغات مکفی صورت گرفت. همه‌چیز آماده بود تا با انجام موفقیت‌آمیز این پرتاب، خامنه‌ای و بقیه سران رژیم به صحنه آمده و بر روی اقتدار موشکی رژیم در روز ۲۲بهمن رجزخوانی کنند، اما سناریوی نمایش آن‌گونه که نوشته شده بود پیش نرفت و پروژهٔ پرتاب ماهواره‌بر که از طریق تلویزیون به‌طور مستقیم هم پخش می‌شد شکست خورد و به‌رغم ادعای رژیم که قطعات موشک در اقیانوس هند غرق شد، این قطعات سر از بیابانهای اطراف شهر زاهدان در آورد.
شکست پروژه آن‌قدر واضح و مشخص بود که جای هیچ‌گونه کتمان نداشت اما با این‌حال دستگاه معکوس‌سازی آخوندی، بیکار ننشست و روایت جدیدی از داستان به عمل آورد که خود به قسمت مضحک بودن این قضیه اضافه می‌کند.
احمد حسینی، سخنگوی گروه فضایی وزارت دفاع رژیم آخوندی گفت: «در مأموریت پرتاب ماهواره ظفر توسط ماهواره‌بر سیمرغ همه فرآیندهای پرتاب فضایی...به‌طور کامل به انجام رسید، فرایند پرتاب و استارت موتورهای مرحله۱ ماهواره‌بر و جدایش مراحل و استارت موتور مرحله۲ به‌درستی انجام شد و در انتهای مسیر، ماهواره‌بر به‌سرعت مورد نیاز جهت تزریق ماهواره در مدار مورد نظر نرسید.»
یعنی تنها یک اشکال کوچک در این بین وجود داشته است که البته در سری بعد رفع خواهد شد. از سویی دیگر جهرمی وزیر ارتباطات که می‌خواست از این نمد برای خود کلاهی بدوزد و خود از متصدیان این پروژه بود خیلی ساده و این‌که انگار اتفاقی نیفتاده است سریعاً موضوع را دور زده و گفت: که در خرداد سال آینده جمهوری اسلامی ایران اقدام به پرتاب ماهواره جدیدی به نام "ظفر ۲" خواهد کرد.
اصرار بر پرتاب موشک به فضا به چه دلیل است؟
گذاشتن ماهواره در مدار زمین اکنون خود به یک تجارت جهانی تبدیل شده است و بسیاری از کشورها که توان فنّاوری بالایی دارند با گرفتن میزانی پول این کار را برای مشتریان خود از کشورهای مختلف انجام می‌دهند و قیمت این کار برای متقاضیان بسیار کمتر از این است که خودشان دست به‌کار شوند و بخواهند فنّاوری ساخت و پرتاب موشک به مدار زمین را به دست بیاورند. البته این‌که یک کشور به یک چنین فناوری دست پیدا کند بسیار خوب است اما کشوری مانند ایران که به‌دلیل سیاست‌های غلط نظام آخوندی در بحران اقتصادی به‌سر می‌برد و بیش از ۸۰درصد مردم آن بر روی خط فقر و یا در زیر آن زندگی می‌کنند چه نیازی به وارد شدن در چنین پروژه‌های سنگین اقتصادی دارد؟
دولتی که توان ارائه یک لایحه بودجه بدون کسری وحشتناک آن را ندارد و برای رفع آن متوسل به شوک‌درمانی می‌شود و در یک‌شب قیمت بنزین را ۳برابر می‌کند، چرا باید برای گذاشتن یک ماهواره در مدار زمین، این‌چنین تن به ولخرجی‌های شگفت‌انگیزی بدهد؟ نیت واقعی رژیم از این اقدام برای چیست؟
واکنش‌های منفی بین‌المللی
بعد از تلاش شکست‌خورده قرار دادن ماهواره در مدار زمین، وزارت‌خارجه فرانسه روز دوشنبه ۲۱بهمن با انتشار بیانیه‌یی تصریح کرد «اقدام ایران در پرتاب ماهواره که از فناوری موشکهای بالستیک بین‌قاره‌ای استفاده شده است را محکوم می‌کند.» در این بیانیه هم‌چنین آمده است. «برنامه موشکی بالستیک ایران ثبات منطقه را به خطر می‌اندازد و روی امنیت اروپا تأثیر می‌گذارد.»
شورای امنیت سازمان ملل متحد در قطعنامه ۲۲۳۱ که در سال ۲۰۱۵ در حمایت از توافق اتمی تصویب کرد، از ایران خواست «از هر گونه فعالیت مربوط به توسعه موشکهای بالستیک که با قابلیت حمل سلاح هسته‌یی طراحی‌شده، خودداری کند.»
مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا هم طی یک بیانیه گفت: «هر پرتابی چه موفقیت‌آمیز و چه ناکام، به ایران اجازه می‌دهد که تجربه و فناوری حاصل از آن را در برنامه موشکی خود استفاده کند و این کار را در تحت پوشش برنامه فضایی صلح‌آمیز جلوه دهد و به پیش ببرد... ما به گسترش سیاست فشار حداکثری خود ادامه خواهیم داد تا حکومت (رژیم ایران) را وادار به تغییر رفتار کنیم.»
هر چند که رژیم هم‌چنان در این بوق می‌دمد که تمامی تلاش‌هایش برای پرتاب موشک ماهواره‌بر بر اهداف صلح‌آمیز استوار است اما این کسی را فریب نمی‌دهد. در زمانی که اقتصاد ایران در معرض فروپاشی قرار گرفته است اختصاص دادن میلیاردها دلار صرف برنامه نظامی، اهدافی بسا فراتر از جاه‌طلبیهای نظامی را دنبال می‌کند.
نتایج یک تحقیق پنتاگون می‌گوید ایران در سال ۲۰۱۷ نزدیک به ۲۰میلیارد و ۷۰۰میلیون دلار برای برنامه نظامی‌اش هزینه کرده است. بر اساس این تحقیق، تحریم‌های چند ده ساله تاثیری بر توسعه برنامه موشکی ایران نداشته است.» (دویچه وله- ۲۰بهمن ۹۸)
رژیم که سابقه خوبی در پنهان‌کاریهای صنایع نظامی استراتژیکی مانند ساخت کلاهک هسته‌یی و یا ارتقای موشکهای بالستیک و تحقیقات در رابطه با درست کردن بمب اتم ندارد، هم‌چنان در زیر ذره‌بین آژانس‌های بین‌المللی قرار دارد اما این دلیل نمی‌شود که او به مخفی‌کاریهایش در این زمینه‌ها را ادامه ندهد.
جیمز ریچ، سناتور جمهوریخواه و رئیس کمیته روابط خارجی سنای آمریکا، به واشنگتن فری بیکن گفته است که او از گزارشهای جدید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که می‌گوید احتمالاً سایت‌های هسته‌یی اعلام‌نشده در ایران وجود دارد و آن سایتها در ایران هم‌چنان فعال هستند، نگران شده است. (واشنگتن فری بیکن-۲۲بهمن ۹۸)
این سناتور در ادامه مصاحبه خودش ضمن مورد انتقاد قرار دادن رویکرد اروپاییان در قبال ایران گفت: «متحدان اروپایی در راه بازگشت فوری تحریم‌ها علیه ایران ایستاده‌اند، آنها می‌دانند که بازگشت فوری تحریم‌ها علیه (رژیم ایران) ضرورت دارد.» (همان منبع)
خیز برداشتن برای پرتاب موشکهای بعدی
آن چیز که مشخص است رژیم موشک‌پران به‌هیچ‌وجه قصد ندارد که از اهداف استراتژیک خود برای تبدیل‌شدن به یک کشور دارنده بمب اتمی همراه با فناوری بسیار بالای موشکی دست بردارد چرا که دستیابی به این هدف استراتژیک، آینده و بقای نظام او را تضمین می‌کند. وارد شدن در کلوپ دارندگان بمب اتم از بزرگ‌ترین آرزوهای خامنه‌ای است که حاضر است هر قیمتی را بابت آن بدهد.
آخرین نمونه آن موضع‌گیری امیر حاتمی وزیر دفاع رژیم آخوندی است که هر چند در هراس از اعمال تحریم‌های بیشتر به‌دلیل آزمایش‌های موشکی اعلام می‌کند که موشک با کلاهک هسته‌یی در ایران وجود ندارد اما به همان دلیل نیاز استراتژیکی می‌گوید: «ظفر ۲ با ماهواره‌بر سیمرغ پرتاب می‌شود.» یعنی علی‌رغم هر هزینه‌ای هم که این پروژه‌های جاه‌طلبانه نظامی داشته باشد، دیکتاتوری آخوندی از کیسه مردم ایران حاضر به پرداخت قیمت آن است.
بدیهی است تا هنگامی که رژیم آخوندی از ثروتهای ملی ایران ارتزاق می‌کند، برای حفظ حاکمیت ننگینش از سودای اتمی و موشکی دست برنخواهد داشت. این تراژدی زمانی به نقطه پایان خود می‌رسد که تمامی بازوان این اختاپوس از ثروت و دارایی‌های مردم ایران قطع شود. تنها در این صورت است که مهر پایانی بر حرص و ولع سیری‌ناپذیر خامنه‌ای برای دستیابی به سلاحهای کشتار جمعی نهاده خواهد شد.
