منابع جهانی می‌گویند روزانه یک میلیون بشکه نفت از ایران به‌صورت قاچاق صادر می‌گردد.
رسانه‌های حکومتی آن را به ۲۰۰هزار بشکه در روز یا کمی بیشتر تقلیل می‌دهند و آن را کار قاچاقچیان خرده‌پا می‌نامند که با شلنگ و لنج و قاطر اقدام به این‌کار می‌کنند.
تاملی در میزان نفت قاچاق شده و مکانیسم‌های لازم برای این کار انگشت اتهام را به سوی نظام به‌ویژه سپاه فاسد و تروریست پاسداران برمی‌گرداند. واقعیت چیست؟
آیا این قبیل شلنگ‌ها توان صادر کردن روزانه چندصدهزار بشکه نفت دارند؟
روزانه حدود حداقل یک میلیون بشکه نفت از ایران به خارج کشور قاچاق می‌شود.
این یک میلیون بشکه عددی است که توسط مجامع جهانی در مبادی تولید و فروش قابل ردگیری و محاسبه است.
در کنار این میزان نفت قاچاق، میزان نامشخصی نفت نیز از ایران به کشورهای همجوار قاچاق می‌گردد که توسط نهادهای مسئول جهانی قابل ردگیری نیست.
البته میزان نفت قاچاق شده آن‌چنان نجومی است که قابل پنهان کردن با هیچ پرده ساطری نیست و هیچ دولت و مرزبانی نابینایی هم نمی‌تواند آن را نادیده بگیرد!
چنین حجمی از نفت قاچاق را نمی‌توان با «بادیه و دبه» و حتی تانکرهای ۱۸چرخ از مبادی معمولی فروش (پمپ‌های بنزین) خرید و نمی‌توان در آن‌سوی مرز هم به پمپ‌بنزین‌ها فروخت و برگشت!
برای قبول کردن چنین فرضیه‌ای که آخوندها پیوسته به آن دامن می‌زنند، نیاز به حماقتی فراتر از بلاهت آخوندها و پاسدارانشان نیاز است که البته «می یافت نشود»!
پس داستان چیست؟
اکنون باید پرسید این‌همه نفت خام و غیرخام و بنزین و گازوییل و دیگر انواع مواد سوختی و حامل‌های انرژی توسط:
چه کسان یا نهادهایی؟
از کجا؟
به کجا؟
چگونه و با استفاده از چه حریم امنی نقل و انتقال می‌شوند؟
و مهم‌تر از همه این‌که پول حاصل از این قاچاق میلیاردی به جیب چه کسانی روانه می‌گردد؟
و با توجه به ممنوعیت معاملات دلاری با رژیم و برای این‌که رد چنین معامله‌یی باقی نماند، صندوق یا گونی‌های انباشته از دلارهایی که مابازای سوخت قاچاق شده دریافت می‌گردد، توسط کدام نهاد دریافت و جابه‌جا می‌شود؟
و البته آخرین سؤال: این پول کجا هزینه می‌گردد؟
این نوشته تنها تلاش می‌کند سر بحث را باز کند، یافتن پاسخ مورد به مورد این سؤال‌ها را باید امیدوار بود که جوانان پرشور، پژوهشگران میهن‌دوست و هموطنان آزاده و با شرفی که در گوشه و کنار این میهن به دیدبانی این نظام جنایتکار مشغول هستند، دریافته و منتشر کنند.
نگاهی از نزدیک به مساله
با بالا گرفتن بحث تحریم‌ها این روزها بحث قاچاق نفت دوباره به یکی از مباحث پرطرفدار رسانه‌ها تبدیل شده است.
بسیاری رسانه‌ها با انتشار اعداد و ارقام متفاوتی میزان نفت قاچاق شده یا حتی بهای آن را اعلام می‌کنند.
برخی دیگر با ذکر چند خبر درباره «سوخت‌بران» و مرز‌نشینان، خوانندگان خود را به‌دنبال یافتن «قاچاقچیان» سوخت، تا دورترین و صعب‌العبورترین معابر خطرناک مرزی می‌برند.
و برخی دیگر اطلاعات مربوط به قاچاق سوخت با لنج و لوله‌کشی دریایی را با خوانندگانشان به اشتراک می‌گذارند!
اما با تمام این ذکاوتها و ریز‌بینی‌ها هنگامی که به بحث درآمد نهایی حاصل از قاچاق سوخت در ایران می‌رسیم با اعدادی مواجه می‌شویم که دود از کله شنونده بلند می‌کند و در انتهای مطلب تازه به نقطه شروع پژوهشمان می‌رسیم که: راستی مگر می‌شود این‌همه سوخت را با قاطر و موتور و لنج و شیلنگ! قاچاق کرد؟
حجم سوختی که قاچاق می‌شود چقدر است؟
روز ۲۱ تیر ۱۳۹۳ سایت رادیو فارسی فرانسه در مقاله مفصلی اعلام کرد ایران ۳۷ میلیارد دلار قاچاق سوخت داشته است! تفاوت آمار اعلام شده و آمار کشف شده تولید نفت ایران بنا بر آنچه که بولتن اوپک منتشر کرد بیش از یک میلیون بشکه در روز بود که درآمد سالانه حاصل از آن همان ۳۷میلیارد دلار است که فیوز همه را پراند!
همین رسانه فرانسوی روز ۱۰ مهر ۱۳۹۷ از قاچاق روزانه ۲۰ تا ۴۰ میلیون لیتر بنزین توسط ایران خبر داد و نوشت: «ساده‌اندیشی است اگر تصور کنیم این حجم بنزین با گالنهای ۲۰ یا ۵۰ لیتری آن هم با خودروهای سبک از کشور خارج می‌شود. این میزان قاچاق حتماً سازماندهی دارد. اختلاف شدید قیمت بنزین در ایران با کشورهای همسایه...روزانه میلیون‌ها دلار به جیب قاچاقچیان بنزین سرازیر می‌کند.
اختلاف قیمت بنزین چقدر است؟
سایت حکومتی دارایان ۲۴ شهریور ۹۷ نوشت: «در حال حاضر قیمت بنزین در پاکستان ۱۰۸.۴۵ روپیه و قیمت هر روپیه پاکستان در ایران ۱۱۰ تومان است؛ بنابراین قیمت هر لیتر بنزین را اگر با تومان معادل کنید به عدد ۱۱ هزار و ۹۲۹ تومان می‌رسید و این به‌معنی آن است که اگر شخصی یک لیتر بنزین را به قیمت هزار تومان خریداری کند می‌تواند آن را به حدود ۱۱برابر این قیمت در خارج از ایران در پاکستان به فروش برساند»
به گواهی رسانه‌های خارجی و داخلی قیمت بنزین بر مبنای دلار ١۵ هزار تومانی در ترکیه ١۷ هزار و ١۰۰ تومان، در عراق ١۰ هزار و۲۰۰ تومان، درافغانستان ١۰ هزار و ۹۵ تومان و در پاکستان ١١ هزار و ۲۵۰ تومان است.
به‌نوشته سایت رادیو فرانسه قاچاق هر لیتر بنزین هزار تومانی از ایران به این کشورها یک رانت ۹ تا ١۶ هزار تومانی در هر لیتر بنزین برای قاچاقچیان به ارمغان می‌آورد. با توجه به برآورد قاچاق روزانه بین ۲۰ تا۴۰ میلیون لیتر بنزین از ایران به‌سادگی می‌توان نتیجه گرفت که این قاچاق روزانه به‌طور متوسط ۴۰۰ میلیارد تومان و با احتساب دلار ١۵ هزار تومانی روزانه ۲۷ میلیون دلار به جیب قاچاقچیان سرازیر می‌کند یعنی سالی نزدیک به ۱۰ میلیارد دلار! (دقیقا ۹ میلیارد و ۸۵۵ میلیون دلار).
وسیله قاچاق نفت چیست؟
اکنون و با اشراف پیدا کردن به میزان نفتی که روزانه قاچاق می‌شود، باید حداقل ۲۰۰۰ تانکر نفت کشی گشت که هر کدام روزانه حداکثر ۱۸ هزار لیتر بنزین از مرزهای شرقی و غربی کشور قاچاق می‌کنند. در نظر داشته باشید که اگر تمامی نفتکش‌ها را ۱۸ هزار لیتری فرض کنیم که حداکثر ظرفیت تانکرهای نفتکش موجود می‌باشد.
سایت حکومتی «میز نفت» به نقل از خبرگزاری پاسداران موسوم به فارس روز ۱۴ اسفند ۹۵ گزارش داد: «تاجران سوخت می‌گویند که روزانه ۱۰۰ تا ۱۳۰ تانکر که هر کدام قابلیت ۲۵ تا ۴۰ هزار لیتر دارند، گازوییل قاچاق به بلوچستان پاکستان حمل می‌کنند.... در سواحل پاکستان، بیش از ۹۰ پمپ بنزین شناور به‌صورت غیرقانونی مشغول فعالیت می‌باشند که اغلب آنها محل فروش بنزین قاچاق شده هستند….. گزارشها نشان می‌دهد ۵۰ تا ۶۰ درصد سوخت مورد نیاز شهر کراچی از طریق نفت قاچاق تأمین می‌شود. گفته می‌شود که شرکت‌های کشتیرانی خارجی و پمپ بنزینهای داخلی از مشتریان ثابت گازوییل قاچاق ایران هستند».
۳۶۰۰جایگاه سوخت مایع در کل کشور وجود دارد
تعداد پمپ‌بنزین‌ها و جایگاههای فروش مواد نفتی ایران
اگر به پرتال شرکت نفت یا سایر منابع معتبر و رسمی مراجعه کنید متوجه می‌شوید که در سرتا سر کشور حدود ۶هزار جایگاه فروش مواد سوختی و نفت و گاز وجود دارد که تنها ۳۶۰۰جایگاه دایر برای عرضه مو داد نفتی و سوختی (بجز گاز) وجود دارد. برخی منابع قدیمی‌تر تعداد کل جایگاهها را تا ۷هزار هم ثبت کرده‌اند اما موج ورشکستگی باعث شده که تعداد جایگاههای فروش مواد سوختی در سال‌های اخیر افزایش جدی نداشته باشد.
نقطه‌ای در مرز پاکستان و ایران که ترمینال نفت قاچاق است!
روش‌های متنوع قاچاق سوخت
موتور‌سیکلت؟ قاطر؟ شتر؟ وانت؟ گالن و سوخت‌بر؟ تانکر؟ لنج؟ خط لوله؟ این‌همه سوخت به چه ترتیبی از کشور قاچاق می‌شود؟
پیگیریهای روزنامه همشهری ۲۶ شهریور ۹۷ نشان می‌دهد ارقام قاچاق سوخت از داخل به خارج مرزها در طول ماه‌های گذشته، یعنی درست پس از صعود قیمت دلار و سرکوب قیمت بنزین در داخل، مرزهای تخیل را درنوردیده است. طبق آمارهایی که در اختیار همشهری قرار گرفته، روزانه بین ۲۰ تا ۳۵ میلیون لیتر بنزین و ۱۵ تا ۲۰ میلیون لیتر گازوییل به شکلی سازمان‌یافته از مرزهای آبی و خاکی ایران به‌صورت غیرقانونی خارج می‌شود.... شاهدان عینی می‌گویند بخش بزرگی از سوخت قاچاق‌شده در مرزهای شرقی به وسیله شلنگ‌هایی که بعضاً طول آنها به ۲۰کیلومتر هم می‌رسد، از این سوی مرز با پمپاژ به پاکستان منتقل می‌شود. ظاهراً در محدوده جنوب کشور هم شلنگ‌ها و لوله‌های قرار گرفته زیر سطح آب، وسیله‌ای پرکاربرد در قاچاق سوخت به‌حساب می‌آیند. شاهدان عینی به همشهری گفته‌اند در مناطقی از استان هرمزگان به‌ویژه در محدوده بندرعباس و میناب که امکان انتقال سوخت راحت‌تر است،قاچاقچیان گاه با تعبیه مخازن بزرگ زیرزمینی و از طریق شلنگ و لوله با کمک دستگاههای پمپاژ، سوخت را به لنج‌های مستقر در وسط دریا منتقل می‌کنند و در گام بعدی لنج‌ها سوخت را به شناورهای بزرگی که در وسط دریا پهلو گرفته‌اند، منتقل می‌کنند. مقصد بخش بزرگی از این محموله‌های سوخت کشورهای حاشیه جنوبی خلیج‌فارس است.
آیا باید این حرف‌ها را باور کنیم؟!
با وجود این، کارشناسان آگاه به مسائل حوزه سوخت معتقدند با وجود آن که حجم قابل توجهی از سوخت قاچاق شده از این طریق به آن‌سوی مرزها می‌رود، اما نمی‌توان باور کرد که این میزان سوخت را تعدادی قاچاقچی خرده‌پا به‌صورتی ابتدایی به خارجی‌ها می‌فروشند. آنها می‌گویند حتماً شبکه گسترده‌یی در پس پرده، هدایت این ماجرا را در دست دارد.... به‌گفته معاون پیشین پیشگیری ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز، در منطقه وسیعی از مرز پاکستان قاچاق سوخت روزانه با کمک ۱۰هزار خودروی حمل فرآورده‌های نفتی انجام می‌شود. در مناطق جنوبی هم جدا از شناورهای صیادی، ۷ هزار و ۵۰۰ لنج با ظرفیت ۵۰ تا ۵۰۰ تن داریم که یکی از منابع درآمدی این لنج‌ها، قاچاق فرآورده‌های نفتی است.
تفاوت بهای گازوییل در ایران با کشورهای همسایه
سود قاچاق نفت چقدر است؟
به‌نوشته سایت حکومتی اقتصاد آنلاین مورخ جمعه ۱۳ اردیبهشت ۹۸ سود سالانه این تجارت پاسداران ۴۴ هزار میلیارد تومان است!
اگر مبنای سنجش را همان درآمد ۳۷ میلیارد دلاری بگیریم، درآمد واقعی از صادرات نفت قاچاق از قرار دلاری ۱۵ هزار تومان ۵۵۵ هزار میلیارد تومان است!
و اگر مبنای سنجش را با همان ۳۷ میلیارد دلار از قرار دلاری ۴ هزار تومان بگیریم باز هم درآمد حاصل از قاچاق نفت می‌شود ۱۴۸ هزار میلیارد تومان!
چندلیتر سوخت قاچاق می‌شود؟
برگردیم به آغاز این نوشته و آماری که بولتن اوپک از میزان نفت قاچاق رژیم منتشر کرده بود یعنی بیش از یک میلیون بشکه در روز قاچاق می‌شود.
آیا واقعاً جابه‌جایی روزانه یک میلیون تن سوخت کاری است که از دست چند قاچاقچی جزء و تعداد «سوخت‌بر» فقیر و با استفاده از موتور سیکلت و قاطر بر می‌آید یا به خط لوله و امکانات کلان مشابه نیاز است؟
بیایید خودمان حساب کنیم!
اکنون حساب کنید اگر تمامی جایگاههای فروش مواد سوختی کشور دست‌اندرکار توزیع سوخت قاچاق باشند (یعنی تمامی ۳۶۰۰ جایگاه سوخت مایع کشور از قلب کویر لوت گرفته تا شهرهای مرزی) و روزانه تمامی ۲ هزار تانکر ۱۸ هزار لیتری نیز بین این جایگاهها تقسیم شوند که بدون ازدحام در چند جایگاه مشخص از تمامی جایگاهها سوخت دریافت کرده و به کشورهای همجوار قاچاق کنند، هر جایگاه باید روزانه دو تانکر ۱۸ هزار لیتری را تغذیه کند و این امری غیرممکن است چرا که در این صورت فرصتی برای فروش سوخت به خودروهای شهروندان باقی نمی‌ماند! و ما پیوسته باید روزانه با این تانکرهای غول‌پیکر در پمپ‌بنزینهای محله خودمان ساعتها درگیر باشیم، امری که واقعی نیست و کسی هم تاکنون چنین موردی را گزارش نکرده و در شبکه‌های اجتماعی هم خبری از چنین پدیده‌یی نیست.
پس باید دنبال حقیقت ماجرا در جای دیگری، جستجو را ادامه داد، جایی‌که بتواند به‌راحتی روزانه دو سه هزار دستگاه نفتکش را بارگیری کرده و به کشورهای همسایه بفرستد. جایی و امکانی که انبار بزرگ مواد نفتی است و می‌تواند مستمراًً نفت تولید و توزیع کند.
امکانات ویژه برای توزیع و صادرات سوخت قاچاق
تنها اماکنی که چنین توانایی‌هایی دارند پالایشگاهها هستند. تنها پالایشگاههای نفتی کشور می‌توانند روزانه چندصدهزار بشکه نفت خام و فرآورده‌های آن را تولید و توزیع کنند.
آمار تقریبی پالایشگاههای کشور ذیلا آمده است:
البته چند پالایشگاه و شرکت نفتی دیگر نیز وجود دارند که اسامی آنها در این فهرست نیست مانند شرکت نفت و گاز رضوی که متعلق به آستان‌قدس (باند خامنه‌ای و حلقه مزدوران خراسانی وی) می‌باشد. همچنانکه برخی پالایشگاهها مانند پارس که اسمش در این جدول قرار دارد شامل چند پالایشگاه در فاز‌های مختلف است و یک مجموعه پالایشگاهی محسوب می‌گردد که تحت نام پالایشگاه خاتم نیز شناخته می‌شوند.
تنها این پالایشگاهها توان تولید و توزیع روزانه چندصدهزار بشکه نفت و فرآورده‌های نفتی را دارا می‌باشند. یکی از مبادی تولید و بارگیری نفت قاچاق برخی از همین پالایشگاهها هستند بدون این‌که حتی پرسنل شریف و زحمتکش آنها از این ماجرا اندک خبری داشته باشند.
آمار و ظرفیت پالایشگاههای کشور در سال۹۴
خطوط لوله انتقال نفت سوآپ برخی همسایگان
یکی دیگر از مبادی توزیع نفت قاچاق، مجموعه خطوط لوله‌ای می‌باشند که پیش از این و برای تعویض نفت وارداتی کشورهای همسایه با نفت صادراتی ایران در بنادر جنوبی کشور می‌باشند.
توضیح این‌که در سال‌های اخیر چند رشته خطوط لوله انتقال نفت بین ایران و برخی کشورهای همسایه که به دریای آزاد دسترسی ندارند، ایجاد شده است تا آنها نفت خود را به ایران صادر کنند و ایران متقابلاً به همان میزان نفت در پایانه‌های خلیج‌فارس به طرف‌حساب‌های آنها واگذار کند. خطوط لوله مزبور که نفت سوآپ کشورهای عمدتاً آسیای میانه را جابه‌جا می‌کردند در شرایط تحریم کنونی می‌توانند در یک ریل برعکس، نفت صادراتی آخوندها را دریافت کرده و به فروش یا مصرف برسانند و بهای آن را نیز به‌صورت نقدی و مستقیم (نه بانکی) به رژیم پرداخت کنند. طبعاً کشورهایی که وارد چنین تعاملی با رژیم می‌شوند به دور از دید نهادهای ناظر تحریم آخوندها این کار را می‌کنند. البته این‌که کدام کشورها وارد چنین معاملاتی با رژیم شده‌اند مشخص نیست. اما تنها به‌عنوان یادآوری می‌توان اضافه کرد که ظرفیت خطوط لوله انتقال نفت برخی کشورهای همسایه به این شرح است:
۳۰ تا ۴۰ هزار بشکه نفت قزاقستان.
۸۰ هزار بشکه نفت روسیه.
۱۰ تا ۲۰ هزار بشکه نفت ترکمنستان.
۲۵۰ هزار بشکه نفت عراق.
این آمار از روزنامه حکومتی شرق ۱۲ اردیبهشت ۸۳ و فصلنامه مطالعات آسیای مرکزی و قفقاز شماره ۲۰ (بهار ۷۷) و سخنرانی محمد سوری معاونت وقت وزیر نفت رژیم در تیرماه سال ۷۸ استخراج شده‌اند.
نتیجه‌گیری
با توجه به نکات فوق می‌توان نتیجه گرفت که:
صادرات روزانه حداقل یک میلیون بشکه نفت به‌صورت قاچاق از ایران به کشورهای همسایه، کاری نیست که از عهده چندصد نفر سوخت بر یا حتی چندصد تانکر نفتکش و راننده‌های آنها ساخته باشد.
همان‌طور که نمی‌توان پذیرفت قاچاق چنین حجمی از نفت را بتوان با شلنگ و لنج و مانند آنها انجام داد!
اکنون راه‌های دریایی نیز کم و بیش به روی آخوندها و پاسدارانشان بسته شده است در نتیجه:
پذیرفتنی‌تر و منطقی‌تر آن است که به‌دنبال مبادی ورودی و خروجی کلانی گشت که توانایی تولید و توزیع چنین حجمی از نفت و فرآورده‌های نفتی را دارا باشند، فرضا چیزی مانند پالایشگاههای سپاه پاسداران که از دیدرس عمومی خارج هستند!
همچنانکه پذیرفتنی‌تر و منطقی‌تر است که به خطوط لوله انتقال نفتی متوجه شد که پیش از این برای نفت سوآپ برخی همسایگان دایر شده و اینک با مسدود شدن خروجی نفت ایران، یا باید متروکه شوند یا در مسیر معکوس نفت صادراتی آخوندها را به کشورهای «سابقا مبدأء» صادر کنند! و با گونی! پولش را برگردانند.
طبعا این مکانیسم مشکلات و تضادهایی هم دارد که خارج از حوصله و ظرفیت این نوشته است اما به هر حال چنین امکاناتی را باید در نظر گرفت و روی آنها دقت کرد تا مورد استفاده دشمن قرار نگیرد چرا که آخوندها اینک در وضعیتی هستند که اگر بتوانند با «قطره‌چکان» هم نفت قاچاق می‌کنند، خط لوله که جای خود دارد!
همان‌طور که چندان معقول به‌نظر نمی‌رسد روزانه قطار قطار شتر و مال و موتوری و وانت(به گفته مقامات حکومتی روزی ۱۰ هزار خودرو از مرز بلوچستان؟!) از مرزهایی سوخت قاچاق کنند که یا مانند مرزهای شرقی دیوار کشی شده‌اند یا مانند مرزهای غربی و شمالی مین‌گذاری شده‌اند یا با سیم خاردار و نگهبان ۲۴ ساعته محافظت می‌شوند اما هیچ پاسداری آنهمه تردد ثابت روزانه را نمی‌بیند!
بی‌تردید در امر قاچاق هنگفت نفت و مواد سوختی مانند هر قاچاق و فسق و جنایت دیگری اینجا نیز باید مقدمتاً به حاکمیتی شک کرد که در بدترین شرایط سیاسی تاریخ حیات خود به دام سیاست‌های ضدمردمی و ماجراجویانه خویش گرفتار شده و برای گریز، از هیچ سوراخی مفت نمی‌گذرد، همان‌گونه که مردم نیز از او به هیچ قیمتی نخواهند گذشت.
