بیش از ۸ماه از زلزله دلخراش استان کرمانشاه و شهرها و روستاهای غرب این استان گذشت. زلزله ۷/۳ریشتری ساعت ۹ شب ۲۱آبان ۱۳۹۷ بهوقوع پیوست. در این مقاله میخواهیم ببینیم بعد از این ۸ماه چه تفاوتی در زندگی مردم زلزلهزده بهوجود آمده و وضعیت آنجا الآن به چه صورت هست؟
پیشلرزه قیام دیماه
در همان روزهای اولیه زلزله، برای همه مردم روشن بود که از این رژیم آبی برای مردم زلزلهزده گرم نمیشود. به همین خاطر شاهد یک خیزش عظیم اجتماعی برای رساندن کمک به مردم زلزلهزده بودیم که میشود گفت این خیزش، از پیشلرزههای قیام دیماه بود.
سرکوب مردم و دزدی و غارت توسط ایادی رژیم
در همان روزهای اولیه پس از زلزله، نیروهای سرکوبگر رژیم شامل سپاه، بسیج و اطلاعات و انتظامی بهسرعت به منطقه آمدند تا جلوی اعتراضات مردمی علیه خرابکاریهای رژیم که منجر به گسترش دامنه خسارات و تلفات در منطقه زلزلهزده شده بود را بگیرند. مسکن مهر هم که قرار بود ضدزلزله باشد، همه دیدند که چگونه فرو ریخت. بقیه جاها هم که دیگر اصلاً جای خود دارد. بنابراین یک جنگ و یک رویارویی بین مردمی که میخواستند مستقلا کمک کنند با این نیروهای سرکوبگر بهوجود آمد. در همان ۸ماه پیش افشاگریهای بزرگی از دزدیهای همین نیروهای سرکوبگر صورت گرفت که در فضای مجازی فیلمهای آن را منتشر کردند. همینها باعث شد تا نیروهای سرکوبگر با دستگیریهای بسیاری از مردم کمککننده، فضا را برای کمک مردمی ببندند و حتی تعدادی از مردم به همین دلیل توسط نیروهای سرکوبگر رژیم بهشهادت رسیدند.
مشکلات مردم در ۴محور عمده
۱. نداشتن ایمنی
صدها پسلرزه دیگر در این مدت ۸ماه در همان منطقه بهوقوع پیوسته است که آخرین و بزرگترین آن ۳۱تیرماه ۹۷ با قدرت ۵/۹ریشتر بود. بر اثر این زلزله نزدیک به ۱۵۰نفر از مردم در شهرهای ثلاث باباجانی و جوانرود و... مصدوم و مجروح شدند و دهها باب منزل مسکونی نیز آسیب جدی دید. همین امروز بیش از ۳۲پسلرزه دیگر در همین منطقه رخ داده است. اطلاعات منتشرشده و شاهدان گفتهاند که تاکنون مقامات و کارگزاران رژیم آخوندی هیچ عکسالعملی نداشته و بهدلیل نبود آمبولانس، مردم با اتومبیلهایشان افراد زخمی را به بیمارستان منتقل میکنند. مردم به همین دلیل احساس امنیت نمیکنند. یعنی یک مشکل جدی مردم نداشتن احساس امنیت است و همچنان در استرس هستند.
۲. وضعیت وخامتبار هموطنان زلزلهزده، آن روی سکه چپاول و غارتگری آخوندها
ویرانی و تلفات حادثه زلزله از یک طرف و فساد و چپاول ارگانهای حکومتی از طرف دیگر به جان هموطنان زلزلهزده ما در استان کرمانشاه افتاده است. در حالیکه سرکردگان رژیم آخوندی به چپاول و اختلاس مشغولند، هموطنان زلزلهزده در سرپل ذهاب که پس از ۸ماه همچنان در کانکس و چادر میگذرانند، از گرمای شدید هوا و عوارض آن بهشدت رنج میبرند.
یک عضو مجلس آخوندی از قصرشیرین پس از ۸ماه اعتراف میکند که بنیاد مسکن پول زیادی میگیرد ولی کاری نمیکند. که معنای آن چیزی جز بالاکشیدن پولهای این هموطنان زلزلهزده نیست. این فقط مختص بانک مسکن نیست. سپاه پاسداران ولایت فقیه و سرکردگانش و ماجرای کانکسهای قلابی هم که باد آنها را واژگون میکرد، نمود دیگری از همین ماجراست. بسیاری از مسئولان وعده داده بودند که در مدت زمان کوتاهی منطقه را بازسازی میکنند تا مردم به خانههای خود بازگردند، اما بهگفته بسیاری از مردم این منطقه، حتی آواربرداری منازل تخریبشده تاکنون شروع نشده است. یک هموطن میگوید: «خانه ما در زلزله بهصورت کامل تخریب شد و اکنون نیز در نوبت آواربرداری هستیم». یکی از مردم مناطق زلزلهزده میگوید: «بسیاری از مردم کماکان در چادر زندگی میکنند و شرایط بسیار سختی را دارند تحمل میکنند».
چند ماه بعد از زلزله کرمانشاه مردم در باران و گرما در چادر یا کانکس زندگی میکنند
گسترش بیماریهای عفونی و نا مناسب بودن آب آشامیدنی
۳. رسانههای رژیم با اشاره به قطعی آب و برق و گرمازدگی و نامناسب بودن آب آشامیدنی نوشتند:
«هجوم حشرات، کاهش سطح بهداشت، به خطر افتادن سلامتی کودکان، کمبود امکانات سرمایشی، عدمرسیدگی مناسب و بهموقع به وضعیت زبالهها و فاضلاب شهری و سختتر شدن زندگی در خانههای نیمهویران و کانکسها،بخشی از معضلاتی است که زندگی این روزهای مردم سرپل ذهاب را دشوارتر از قبل کرده است».
فرهاد تجری، نماینده مجلس رژیم از سرپلذهاب، میگوید: «بیماریهای واگیر هنوز زلزلهزدهها را تهدید میکند. با توجه به شرایط گرمسیری، وضعیت فاضلابها، سرویسهای بهداشتی، حمامهای عمومی، آبهای رها شده و نبود برخی امکانات خطر شیوع برخی بیماریهای واگیر همچون وبا و سالک در این مناطق وجود دارد. فاضلابها و پسابهای رهاشده هستند، بیماریهای عفونی در حال گسترش است، وضعیت نامناسب بهداشتی، گسترش بیماری و وجود حشراتی مانند مار و عقرب گوشهیی از مشکلاتی است که مردم این منطقه با آن مواجه هستند. سرویسهای بهداشتی(حمام و دستشویی) کم است و معمولاً هر ۱۰خانوار از یک سرویس بهداشتی استفاده میکنند و همین موضوع باعث گسترش بیماریهای عفونی در منطقه شده است. آمدن تابستان و گرمشدن هوا نیز مزید بر علت شده و زندگی مردم را با سختیهای روزافزونی مواجه کرده است».
۴. فقر و بیکاری
در اینجا میخواهیم به سخنان یکی از زلزلهزدگان به نام پیام اشاره کنیم که در مصاحبه با یکی از رسانههای رژیم میگوید که با مدرک لیسانس، در ساختمانهای نیمهکاره کارگری میکند و دختر ٢٥روزهاش را درون یک کانکس بزرگ میکند. او میگوید: «روزی ۴٠ یا ۵٠هزار تومان درآمدم است. ۸ماه است که در کانکس زندگی میکنیم. هر پدری باید از بهدنیا آمدن دخترش خوشحال باشد، ولی من از آن روز تا الآن ناراحتم... اینجا هوا خیلی گرم است. دما حتی به ٦٠درجه هم میرسد. دخترم در این ٢٥روز چندینبار گرمازده شده و او را به بیمارستان بردیم، روزهای اول زلزله که از سرما میلرزیدیم، حالا هم دخترم باید از گرما مرتب مریض شود و من کاری از دستم برنمیآید. اینجا حتی یک متخصص هم نداریم که در مواقع اورژانسی به او مراجعه کنیم. آن زمانها تنها کمکی که به من شد، همان ارزاقی بود که از طرف خیرین به ما میرسید. تمام فامیلها و بستگانمان هم در زلزله خانه و زندگیشان را از دست دادند و وضعیتشان مثل ماست. خانه خودمان هم که همچنان ویرانه است و پولی نداریم که آنجا را بازسازی کنیم».
و تازه این کسی است که لیسانس دارد. از روی همین نمونه شما وضعیت بقیه مردم را میتوانید حدس بزنید که بسیار وخیمتر هم هست. بالارفتن آمار خودکشیها در این منطقه نیز ناشی از همین وضعیت است.
مقایسه زلزله کرمانشاه با سونامی اندونزی
در اندونزی بعد از سونامی عظیمی که منجر به کشته شدن ۱۴۰هزار نفر شد، بعد از ۶ماه بالکل چهره شهرههای سونامیزده بهتر از قبل شده بود. اما در ایران آخوندزده ما هر حادثه و زلزلهیی منجر به سوقدادن صدها هزار نفر به زیر خط فقر و تهیدست شدن یا آواره شدن میانجامد، چیزی که الآن در شهرهای مختلف استان کرمانشاه شاهد آن هستیم.
راهحل ریشهیی برای مشکلات مردم
البته با اعتراضات مستمر مردم این منطقه و در همبستگی با اعتراضات و قیام سراسری مردم ایران، قطعاً هر چه زودتر به حاکمیت ننگین این رژیم پایان داده خواهد شد و میتوان و باید همه مردم در حمایت از کانونهای شورشی، ریشه همه مشکلات یعنی رژیم آخوندی را برکنند و آزادی و آبادانی به ایران و از جمله به مناطق محروم و زلزلهزده کرمانشاه باز خواهد گشت و تنها در یک حاکمیت مردمی است که محرومیت مردم به پایان خواهد رسید و نان و کار و آزادی به ارمغان خواهد آمد.