وقتی قاضی دزد و رئیس قضا قاتل است، وقتی کارگران گرسنه می‌خوابند و قضاییه پناهگاه سارقان میلیاردی می‌شود، زالوها دست هم را رو می‌کنند و به‌صورت هم چنگ می‌کشند.
فریدون احمدی در مجلس آخوندی ۲۹اردیبهشت ۹۹: «بر این حقیر ثابت شد که قوه قضاییه نه تنها مأمن و پناهگاه مردم مظلوم نیست بلکه هنوز به‌عنوان ابزاری برای سرپوش نهادن بر ضعفها و ناتوانیها و سوءمدیریتهای کشور عمل می‌کند».
قاسم میرزایی نیکو: «قالیباف با ۵۳هزار میلیارد بدهی نماینده مجلس شد».
کارگر هموطن: «جلو زن و بچه‌هامون شرمنده‌ایم هر چی میریم خونه پول نداریم والله جلو زن و بچه‌مون خجالت می‌کشیم».
نوجوان زاهدانی: «پدرم مریضه. کس و کاری ندارم. من کار می‌کنم اینجا پول بفرستم. خودم گرسنه‌ام، شبها گرسنه می‌خوابم».
مدآرا ۳۱اردیبهشت ۹۹: «لو رفتن سیاست سلطان‌سازی برای نجات فاسدان»
رد هر کدام از سلاطین را دنبال کنیم به مسئولان و مدیران رسمی می‌رسیم. سلطان خودرو با همدستی مدیرعامل و ۲نماینده مجلس کار خود را پیش برده، سلطان سکه با مدیرانی در بانک مرکزی و سلاطین کاغذ با گرفتن دلار دولتی.
فریدون احمدی در مجلس آخوندی ۲۹اردیبهشت ۹۹: «آقایان سلطان‌تراشی و سپس سر به نیست کردن سلطان دور باطلی است که در اقتصاد جواب نمی‌دهد... با اعدام و خانه خراب کردن مردم و کسبه نمی‌توان لاپوشانی کرد».
روزنامه آرمان ۳۱اردیبهشت ۹۹: «موجودیت فسادهای مختلف مانند موریانه پایه‌های نظام را سُست می‌کند و هر گونه اعتقادی را دچار تردید می‌کند».
کارگر هموطن: «دیگه خدا شاهده بس که زنگ زدیم به برادر و خواهر و قوم و اقوام پول ریختن به حسابمون، خودمون هم خجالت می‌کشیم».
آن روی سکه سست شدن پایه‌های سوار بر فساد نظام، خشم آتشین گرسنگان بر کاخ ظالمان و غارتگران است.
