عام‌ترین موضوع روزنامه‌های حکومتی در روز سه‌شنبه 24بهمن، مربوط به فضاحت «خودکشیها در زندان» است که به‌صورت بحرانی در درون خود رژیم ریخته است:
آرمان: از سوی کمیسیون محیط‌زیست مجلس در خصوص سه وزیر کلید زده شد؛ استیضاح برای خودکشیها در زندان
ابتکار: خودکشی سیدامامی در حال بررسی است
شهروند: اژه ای: خودکشی سیدامامی در حال بررسی است
مردم‌سالاری: کواکبیان با اخطار چند اصل قانون اساسی: وزرای اطلاعات و دادگستری درباره اتهام جاسوسی بازداشت‌شدگان اخیر توضیح دهند
آرمان: رحیمی عضو فراکسیون امید: خبر خودکشی دکتر کاووس سیدامامی در زندان علاوه بر دانشگاهیان و محققان حوزه‌های محیط‌زیست و جامعه شناسی، موجبات تحیر و نگرانی نمایندگان مجلس را نیز رقم زد. همزمانی حدودی این خبر تلخ و رازآلود با دیدار هیأت نمایندگان مجلس از زندان اوین و بررسی مرگ سینا قنبری و نیز تأخیر غیرقابل قبول مسئولان ذیربط برای بازدید اخیر نمایندگان از اوین، و از سوی دیگر خبر‌رسانی توسط خانواده آن فقید به‌جای اطلاع‌رسانی توسط دستگاه مسئول، موضوع این حادثه را حساس‌تر کرده است.
در روزنامه‌های باند روحانی در بین مطالب مربوط به به‌اصطلاح «خودکشی» یک استاد دانشگاه، دعوای باندی بین وزارت بدنام اطلاعات و سازمان مافیایی اطلاعات سپاه بیرون زده است:
آرمان: نایب‌رئیس مجلس با اشاره به جلسه دیروز برخی نمایندگان با کارشناسان اطلاعات سپاه درباره فوت کاووس سید امامی در زندان، توضیحات ارائه شده را کافی ندانست
نایب‌رئیس مجلس با اشاره به اتهام وارده به سیدامامی در خصوص جاسوسی، یادآور شد: مبارزه با جاسوسی کار تخصصی وزارت اطلاعات است و بهتر است این دو نهاد در کار یکدیگر دخالت نکنند.
حمله به اظهارات حسن روحانی در مورد رفراندوم موضوع مشترک روزنامه‌های حکومتی است که در مقابل یکدیگر صف بسته و تعمیق شکاف در رأس نظام در وحشت از قیام مردم را به نمایش گذاشته‌اند. روزنامه‌های باند روحانی و همسو با او تلویحا همه‌پرسی در مورد نهادهای زیر دست ولی‌فقیه ارتجاع را پیش کشیده‌اند:
آرمان: شرایط و امکان اجرای اصل۵۹
واقعیت این است که مسأله مهم نظارت استصوابی بر انتخابات مجلس شورای اسلامی، ریاست‌جمهوری و خبرگان رهبری سؤال‌برانگیز بوده است. این نظارت اهمیت بسیاری دارد.
امروزه برخی از این افراد در جایگاههای مختلفی از مخالفت تا معارض با وضعیت موجود قرار گرفته‌اند و بر اساس سخن رئیس‌جمهور، اگر مسافران قطار انقلاب را مورد بررسی مجدد قرار ندهیم، تعداد آنان روز به روز کاهش پیدا میکنند. اظهارات رئیس‌جمهور محل تردیدی ندارد و باید به جای دامن زدن به اختلافات، در مسائل مورد اختلاف به همه‌پرسی بازگشت
آرمان: بسیاری از تحلیلگران و فعالان سیاسی از ناکارآمدی برخی نهادهای نظام و لزوم کارآمدتر کردن آنها سخن میگویند. گرچه این مسأله صرفاً به دولت مربوط نشده و سایر نهادها، دستگاهها و ارگانها را نیز شامل می‌شود.
روزنامه‌های باند علی خامنه‌ای در موضوع رفراندوم شخص روحانی را مورد حمله قرارداده و به وی چنگ و دندان نشان داده‌اند:
جوان: درصدی از حرف روحانی درست باشد اما کاش در مرکز مطالعات استراتژیک آقای آشنا پروژه‌یی تعریف می‌شد که چقدر را پیاده کردیم، چقدر خودشان پیاده شدند و چقدر مجدداً سوار شدند؟ در خصوص روحانی که امروز خود را جدا از صف پیادهکنندگان القا می‌کند باید گفت ایشان فراتر از پیاده کردن که دنبال حذف فیزیکی و اعدام بود و در اوج بحران و تجزیه‌طلبی، درخواست اعدام ارتشیان را داشت
متقاضیان اعدام که باتری خلخانی را شارژ می‌کردند، امروز به پیادهکنندگان خیالی از قطار انقلاب حمله میکنند. گلایه روحانی از پیاده کردن همانقدر چندش‌آور است که هادی غفاری و خلخانی اصلاح‌طلب باشند و سخنان گل و بلبلی آنان را در رسانه کار کنیم
اما هنگام قضاوت درباره قطار انقلاب اسلامی باید همه گزینه‌‌های ذیل را مد نظر داشت و برخورد‌‌های کادر قطار را هم به‌عنوان یک گزینه از نظر دور نداشت (منکر اشتباهات نشد).
- برخی سوارشدگان به قطار لکوموتیوران را قبول ندارند و لکوموتیوران خارجی می‌خواهند.
- برخی ریل جدید می‌خواهند تا تغییر مسیر دهند و با سوزن‌بان درگیر هستند.
- برخی داخل قطار هستند اما مرتب نق می‌زنند که چرا با ایرباس و بوئینگ سفر نکرده‌ایم.
- برخی داخل قطار هستند اما دوست دارند کلاً آن را منفجر کنند و نمی‌دانند خودشان نیز نابود خواهند شد.
- برخی بلیت هم دارند و قانوناً حق سوار شدن دارند، اما مرتب افسوس می‌خورند کاش با ماشین شخصی می‌رفتیم (سکولاریسم).
- برخی دوست ندارند در کوپه خودشان باشند و ترجیح می‌دهند بیشتر اوقات در واگن پذیرایی باشند.
- برخی می‌خواهند با زیرپوش و لباس خواب در واگنهای قطار تاب بخورند.
- برخی مخالفند که قطار برای نماز توقف کند.
- برخی از اول همه‌کاره قطار بوده‌اند - نه مسافر - و مسئول چک بلیت و پیاده و سوار شدن مسافران بودند اما اکنون احساس میکنند می‌توانند خودشان اتوبوس بخرند و مسافران را ترغیب به سوار نشدن به قطار میکنند.
- برخی داخل قطارند اما اصرار دارند درهای قطار همیشه باز باشد تا هر موقع خواستند پیاده شوند یا کسی را سوار کنند اما قطار در ایستگاههای تعریف شده می‌ایستد.
- برخی دوست دارند هر موقع اراده کردند ترمز اضطراری را بکشند.
- برخی بلیت مشهد گرفته‌اند اما وسط راه هوس آنتالیا کرده‌اند
- برخی میگویند همان قطار قبلی راحت‌تر بود، خدمات ویژه هم ارائه می‌کرد. اشتباه کردیم قطار عوض کردیم.
- برخی به خرید واگنهای داخلی معترض هستند.
- برخی می‌خواهند بروند بالای پشت‌بام واگن و بزنند و برقصند
- برخی با مخالفان لوکوموتیوران هماهنگ کرده‌اند که شب‌هنگام در ریل مسیر موانعی ایجاد کنند تا حال وی را بگیرند و مهارت او را تنزل دهند.
- برخی میگویند هنگام حرکت قطار خوابمان نمی‌برد باید چند ساعتی توقف کنید تا استراحت کنیم.
- برخی با بلیت دیگران سوار شده‌اند و وسط راه لو می‌روند اما سعی در تحریک مسافران دارند.
- برخی از کارکنان قطار پس از خراب شدن آن به جای تعمیر، وسط مسافران می‌روند و علیه راه‌آهن شعار می‌دهند.
کیهان: درخواست برای انجام رفراندوم هم برای رد گم کنی است، پاک کردن صورت مسأله است. اقتصاد، معیشت، عدالت، مبارزه با فساد، محاکمه مدیران حرامخوار نجومی و... یک مطالبه عمومی است و تحقق آنها هم نیازی به انجام رفراندوم ندارد.
قیمت دلار حول و حوش 4850تومان است و تورم هم به تبع قیمت دلار، قطعاً رشد می‌کند. کمبود ارز به‌دلیل بی‌توجهی آمریکا به تعهدات خود در برجام و وحشت بانکهای بزرگ کشورهای دنیا از این کشور برای همکاری با ایران و در نتیجه، بلوکه ماندن پول نفتمان، این روزها باعث افزایش لحظه به لحظه قیمت دلار می‌شود، اما رئیس‌جمهور هم‌چنان اصرار دارد برجام یک سند بین‌المللی است و آمریکا هنوز به آن پایبند مانده است
برجام برای ما اما یک تله است. مسیر حرکت دولت غلط است. آقای روحانی باید به اجرای یک طرفه برجام پایان داده و حریف را وادار به انجام تعهداتش کند، نه این‌که مدام القاء کند، این یک توافق بزرگ بین‌المللی و منطقه‌یی است و آمریکا آن را زیر پا نگذاشته است.
روحانی اما در تمام این گفت‌و‌گو‌ها و سخنرانی‌های یک ماه گذشته، هم خسارت‌بار بودن برجام را نپذیرفت، هم افزایش قیمت دلار را از اساس منکر شد
رئیس‌جمهور محترم اما در چند هفته گذشته تلاش کرد اقتصادی بودن ریشه اعتراضهای اخیر را هم کمرنگ جلوه دهد. این‌که، اعتراض مردم فقط اقتصادی نیست و مردم به مسائل دیگری هم اعتراض دارند، رویه دولت در این مدت بوده است. شاید منظور رئیس دولت از مشکلات مردم، مسائلی مثل کنسرت یا آزادی زنان و ممنوعیت ورودشان به ورزشگاهها و از این دست مسائل باشد، که باید پرسید واقعاً در کشور ما زنان آزاد نیستند؟ یا دغدغه مردم کنسرت و نرفتن زنان به استادیوم‌های ورزشی است؟ ... لیبرال‌ها مأموریت دارند در پوشش «مطالبه آزادی»، «شفافیت» و «مدارا» پروژه براندازی خود را پیش ببرند و اگر موفق شدند، هر گونه مدارا را کنار گذاشته و منتقدان را به نام همین قانون سر ببرند. آنها مامورند با نفوذ در بدنه مراکز تصمیم‌گیر و تصمیم ساز، اولویتها را وارونه جلوه دهند تا پروژه خود را پیش ببرند.
در روزنامه‌های باند روحانی در پاسخ به بحرانهای منطقه‌یی و جهانی رژیم ضرورت غلط کردن گویی و کوتاه‌آمدن از سیاستهای منطقه‌یی و موشکی توصیه شده است. در این توصیه‌ها سوز و گداز از سازمان مجاهدین خلق ایران و وحشت از تنگ‌تر شدن حلقه تحریمها و انزوای جهانی رژیم به چشم می‌خورد:
اعتماد: سیاست دونالد ترامپ تغییر رژیم در ایران است. شش گروه برای تبدیل کردن این موضوع به سیاست آمریکا همواره تلاش کرده‌اند که عبارتند از: اسراییل، لابی‌های اسراییل، عربستان، لابی‌های عربستان، مجاهدین خلق و محافظه‌کاران جدید... سیاست آمریکا در قبال ایران همواره مهار به‌علاوه تعامل گزینشی بوده است و به نظر من سیاست ایران نیز باید رفع مهار و تعامل جامع باشد... اروپا بیش از آمریکا نگران موشکهای ما است چرا که اگر ایران موشکهای خود را در مرزهایش مستقر کند، کشورهایی که در محدوده این برد قرار می‌گیرند، احساس خطر میکنند که این مسأله کشورهای اروپایی را شامل می‌شود. سؤال اروپا از ایران این است که موشک با برد بیش از ٢٠٠٠کیلومتر چه مصرفی برای شما دارد؟ ایران باید توجیهی بر مبنای منافع ملی و دفاع مشروع جهت برد موشکها به جهان ارایه کند... بدترین حالت برای ما این است که اروپا سیاست راضی کردن آمریکا (appeasement) را در برابر آمریکا در پیش بگیرد و به واشینگتن بگوید که در برجام بمان اما همزمان ما بر ایران فشارهایی را در حوزه‌های موشکی و فعالیت‌های منطقه‌یی وارد می‌کنیم
اجرای ناصادقانه برجام دو راه دارد: راه سناتور کروکر و راه دونالد ترامپ. راه رئیس‌جمهور آمریکا این است که این کشور از برجام خارج شود و راه سناتور کورکر پیچیده‌تر است. راه ترامپ در مجموع هزینه و خسارت کمتری به نسبت راه کورکر برای ایران دارد.
طرح کورکر برای ایران پیچیده‌تر و سخت‌تر است و سه بخش اصلی دارد: ١- مجلس قانونهای تحریمی علیه ایران در حوزه‌های غیربرجامی اعمال کند. ٢- دولت به سمت وضع نظام راستی‌آزمایی قوی‌تر و اجرای قوی‌تر برجام برود و به زبان دیگر به‌دنبال تشدید فشار بر ایران با ابزار ظرفیت‌های موجود در این توافق بگردد. ٣- ایالت‌های متفاوت در آمریکا با توجه به نظام فدرالی که در این کشور پابرجاست بر حجم فشارهای ایالتی بر ایران بیفزایند. در صورت خروج آمریکا از برجام با راه ترامپ، این آمریکاست که در سطح بین‌المللی منزوی می‌شود اما در راه کورکر هدف خروج ایران از برجام است تا ایران به موضوع انزوا بدل شود.
شرق: اعتماد‌سازی موشکی برای اروپا
برای فرد نافهم و نامعقولی مانند دونالد ترامپ، همه‌چیز برای روشن‌کردن آتش جنگ با ایران فراهم شده است. در این میان اتحادیه اروپا، بازیگری است که هنوز بر ترامپ تأثیر خارجی دارد.
متأسفانه ایران در مقایسه با کره‌شمالی، از نظر حمایت بین‌المللی، حلقه‌ای ضعیف‌تر محسوب می‌شود؛
تنها بازیگری که ایران می‌تواند برای مهار ترامپ روی آن حساب کند، اتحادیه اروپاست و نه روسیه و چین
اروپایی‌ها از مجموعه سخنان و عملکرد ترامپ دریافته‌اند که باید در زمینه‌های غیرهسته‌یی به‌نوعی شکلاتی به ترامپ بدهند تا از یک‌سو زمان بخرند و از سوی دیگر ترامپ آن را برای خود کسب وجهه‌ای محسوب کند
حقوق‌بشر، تروریسم و توسعه صنعت موشکی ایران. او حقوق‌بشر را در قالب اعتراضات مردمی ایران دنبال کرد
مقصود ترامپ از تروریسم، چگونگی نقش و نفوذ ایران در منطقه خاورمیانه است که اروپایی‌ها تلاش دارند راهی به این بحث باز کنند و شاید اگر ایران مدبرانه بنگرد، یک فرصت برای ایران است که در کنار آمریکا و روسیه، از نقش اروپا، موقعیتی برای خود به وجود آورد. اما مسأله‌ای که اروپا را در کنار آمریکا قرار می‌دهد، توسعه صنعت موشکی ایران است. اروپا از توسعه موشکی پاکستان، هند، اسرائیل، عربستان، ترکیه، امارات و مصر احساس نگرانی نمی‌کند. چرا در مورد ایران که برد موشکی‌اش از همه کشورهای فوق کمتر است، اعلام احساس خطر می‌شود؟ راز این امر در دو دلیل نهفته است: اول، هیچ‌کدام از کشورهای منطقه درباره برد موشکی خود تبلیغ نمی‌کنند، در حالی‌که بی‌سرو‌صدا به توسعه آن مشغول‌اند. دوم، هیچ‌کدام از این کشورها اقدام به تهدید هیچ کشوری با موشکهای خود نمی‌کنند.
این به آن معناست که احساس ناامنی اروپا در خدمت مطامع سیاسی آمریکا قرار می‌گیرد. بنابراین موضوعی که اروپا انگیزه ورود به آن را دارد و تلاش خواهد کرد محدودیتهایی به وجود آورد، همین حوزه توسعه موشکی است. بدون هر گونه مجامله‌ای باید گفت اگر ایران دنبال راه‌حلی است که اروپا را به خود نزدیک کند، باید ابتدا درصدد رفع دو عامل فوق برآید تا درجه احساس ناامنی اروپا از توسعه موشکی ایران را به مقدار زیادی کاهش دهد. سپس ایران با اروپا گفت‌وگویی شروع کند که در آن علت منطقی توسعه موشکی ایران مطرح شود. این گفتگو از «در اختیار داشتن امکانات پیشرفته نیروی هوایی» باید شروع شده تا آلترناتیو آن توسعه موشکی معرفی شود.
تصور می‌شود این فرصتی گران‌قیمت برای ایران خواهد بود که هم نیروی هوایی خود را بعد از ٤٠سال بازسازی کند و هم از نظر سیاسی، برای مهار ترامپ، اروپا را در کنار خود داشته باشد...
بحران اقتصادی اجتماعی و هشدار نسبت به خطرات ناشی از آن برای نظام موضوع مطالب روزنامه‌های باند روحانی است:
اگر اعتراض وارد نبود که مردم، زبان نمی‌گشودند و فریاد نمی‌زدند و برای خود و جامعه هزینه نمی‌تراشیدند. نه تنها در دی‌ماه امسال که در ماه‌ها و سال‌های گذشته و نه تنها در تجمع‌ها و تظاهرات، که در زوایای جامعه، در دانشگاهها، در وسائل نقلیه عمومی، در بیمارستانها و ادارات، حوالی مجلس شورای اسلامی و بعضاً جلوی بانکها و موسسات مالی و اعتباری و حتی در کنار خیابانها. در واقع هر روزه همه مردم با انواع و اقسام اعتراض از نوع فردی و جمعی رو به رو می‌شوند
باید دانست که برگزیدن شیوه‌ها و شکل‌های گوناگون اعتراض از روی ناچاری است. اگر زمینه اعتراض به روش معقول و برنامه‌ریزی شده در کشورمان فراهم بود، افراد و دسته‌ها به شیوه‌های هزینه‌دار، روی نمی‌آوردند.
زنانی که به برخی تبعیض‌ها اعتراض دارند، با چه کسی مکاتبه نمایند و در گوش چه مقامی نجوا کنند؟ معترضان به گرانی و بیکاری چه کنند؟ مگر معترضان به بانکها و مؤسسات پولی و اعتباری به دفعات مکاتبه نکردند، طومار ننوشتند و این مقام و آن مقام را ندیدند؟ راستش را بخواهید، آیا تا پلاکارد به دست نگرفتند و با فریاد و نارواگویی به خیابانها نیامدند، گامی برای آنها برداشته شد؟
آرمان: لزوم توجه‌به پایه خط فقر در تعیین دستمزدها
تا زمانی که حقوق و دستمزد بر پایه خط فقر تعیین نشود، مشکلات مربوط به درآمدی اکثریت جامعه حل نشدنی است. آنچه امروز به‌عنوان ارائه پیشنهاد جبران فاصله حداقل دستمزد با هزینه معیشت در بازه 5ساله مطرح می‌شود، باز حل کننده مسأله و پاسخگوی نیازهایی که بتواند تأمین کننده مایحتاج آحاد حقوق بگیر باشد، نیست. واقعیت این است که تعیین حقوق و دستمزد بر پایه یک مدل روز اقتصادی صورت نمی‌گیرد.
جهان صنعت: دولت مقصر اصلی گرانی ارز
شوک‌های ارزی که این روزها با آن مواجه می‌شویم، تصنعی بوده و دلیل اقتصادی و علمی برای آن وجود ندارد. زمانی که دولت با کسری بودجه مواجه می‌شود، با چاپ پول سعی دارد درآمد پولی خود را افزایش دهد که تبعات تورمی دارد. در چنین شرایطی به جای آن که دست به دامان درآمد پولی برای جبران کسری بودجه‌یی خود شود به بازار ارز روی آورده و سعی دارد با افزایش قیمتها به درآمدهای سرشاری از این کانال برسد.
آنچه این روزها با آن مواجه شدیم چیزی نیست جز این‌که دولت تنها به‌دنبال تأمین کسریهای بودجه‌یی خود است که این کسری بودجه را با افزایش قیمت دلار در بازار تأمین می‌کند بنابراین افزایش قیمت دلار تا مرز پنج هزار تومان نیز چندان دور از دسترس باشد؛ چه آن که دستیابی به چنین قیمتی تحت تاثیر نیروهای عرضه و تقاضا نیست و در واقع قیمتی است که دولت در بازار به آن دامن زده و در یک کلام باید گفت مقصر اصلی گرانی در بازار ارز دولت است.
سایر بحرانهای رژیم موضوع عنوانهای صفحات اول روزنامه شده است:
آرمان: عضو اتاق بازرگانی
ایران: تشدید اختلافات داخلی نگران‌کننده است
آفتاب یزد: احمد توکلی: دنیا طلب شدیم و دنبال سور و سات رفتیم
آفتاب یزد: راز مسکوت ماندن پروژه ثامن چیست؟
افکار: لاریجانی: مسولان در حل مشکلات عجله کنند
اقتصاد پویا: ابراهیم رزاقی: توان تولید علوفه را هم در داخل کشور نداریم؟
