سخنرانی ۸بهمن محسنی اژه‌ای در در بیست‌و پنجمین همایش دادستانهای عمومی و به‌اصطلاح انقلاب، حاوی نکاتی است که تأمل در آنها منتهای شکنندگی، ضعف و افلاس نظام ولایت فقیه و دستگاه قضاییه آن را برملا می‌کند. در این یادداشت فقط به یکی از آنها می‌پردازیم.
یکی از نکات اصلی این سخنرانی گوش‌کشی از محمد‌جواد ظریف به‌خاطر اظهارات او در اجلاس داووس بود.
«امروز تجسم طاغوت در رژیم آمریکا است. ما نمی‌توانیم برای حل مشکلات خود به یک حکومت جائر، اعتنا کنیم. نباید مرعوب قدرت طاغوت شویم؛ باید در برابر طواغیت، نهایت استقامت و ایستادگی را داشته باشیم».
«شایسته نیست فردی که کارگزار نظام است در یک مجمع بین‌المللی به‌نحوی سخن بگوید که جریان حق را تضعیف و دشمن را خوشحال و مشعوف کند. شایسته نیست در یک مجمع جهانی به‌گونه‌یی سخن بگوییم که گویی در کشور ما اختلاف وجود دارد؛ روا نیست در میان اجانب حرفی بزنیم که القاء دروغین دشمن مبنی بر ضعف کشور در اذهان تداعی شود!» (میزان. ۸بهمن ۱۴۰۳)
او در عین‌حال نسبت به فحاشی‌ها و عربده‌کشی‌های کفن‌پوشان نیز واکنش نشان داد:
«نقد کردن هر فرد و نهادی، امری بلااشکال است، اما نباید در حین نقد کردن به ادبیات و الفاظی متوسل شویم که دشمن را خوشحال و مشعوف می‌کند... آیا این اخلاق اسلامی است که ما با ادبیات و الفاظ دشمن‌شادکُن، دیگران را نقد کنیم؟!» (همان منبع)
این تشر زدنها و البته هشدار به دو باند در بارهٔ سرنوشت کل نظام در حالی صورت می‌گیرد که بحث مذاکره با آمریکا به یک موضوع مناقشه‌برانگیز در بین دو باند تبدیل شده است. پزشکیان که در ۴ بهمن‌ماه در نشستی در اهواز گفته بود که «با دنیا باید با زبان صلح، با زبان سلام صحبت کنیم»، پس از آن با موضع‌گیریهای تند و تهدیدهای داخلی مواجه گردید. این اظهارات که به نوعی حاکی از گرایش به مذاکره با غرب بود، واکنش‌های تند از سوی دلواپسان را به‌دنبال داشت.
او گفت: «چین با آن همه عظمتش، این همه آمریکا تهدید می‌کند، باز هم باهاش مدارا می‌کند، برای این‌که می‌خواهد حداکثر منفعت را از این دنیایی که در آن زندگی می‌کند بردارد».
در واکنش به اظهارات پزشکیان، آخوندهای ریز و درشت در نماز جمعه‌های مختلف به او حمله کردند. احمد علم‌الهدی، والی خراسان، از جمله کسانی بود که او و هم‌سنخ‌هایش را افرادی خطاب کرد که دل به غرب دارند.
در تهران نیز، احمد خاتمی عضو شورای نگهبان، با شدت بیشتری به پزشکیان حمله کرد. او با اشاره به اظهارات پیشین خمینی در خصوص آمریکا، گفت: «آیا آمریکا شیطان کوچک شده؟ یا شیطان بزرگ‌تر شده؟»
اما در واکنشی شدیدتر از سوی مقامات داخلی، وزیر اطلاعات کابینه پزشکیان، با اشاره به ترس و هراس در برابر مذاکره، بیان داشت که: «اگر این بوق و کرناهای مذاکره، شیفتگی، هراس و ترس بر ما غلبه کند، بازنده خواهیم بود». او با هشدار در خصوص خطرات مذاکره با آمریکا تأکید کرد که این کشور هرگز به‌دنبال یک «مذاکره برد ـ برد» نخواهد بود، بلکه هدف از آن «تسلیم و ذلت» ایران است.
دبیر شورای امر به معروف تهران در شبکه اجتماعی نوشت: «نیرو‌های ضد کودتا باید ظریف را به‌محض ورود به کشور بازداشت و تحت بازجویی قرار دهند؛ در غیراین صورت کشور به‌زودی دچار بحرانهای پیچیده‌تر و بسیار خطرناک خواهد شد».
کار تا جایی بیخ پیدا کرد که منان رئیسی، عضو مجلس ارتجاع عربده‌کشان خطاب به اژه‌ای گفت:
«قانون رسمی مملکت دارد نقض می‌شود، آقای غیرقانون در اجلاس خارج از کشور وقیحانه حکم مسلم خدا را به سخره گرفته و می‌گوید: در خیابانهای تهران زنان برهنه دارند راه می‌روند این مسیر درست است. تو غلط کردی که گفتی مسیر درست است، تو کی هستی که بگویی این مسیر درست است؟ بیجا کردی. آقای اژه‌ای! دو ماه قبل پیش شما آمدم و گفتم وضعیت آقای ظریف را جمع کنید گفتی وظیفه من نیست مجلس ورود کند. نزدیک به ۴۰ روز است کمیسیون امنیت ملی به شما نامه زده با رئیس قوه مقننه صحبت می‌کنیم می‌گوید قوه قضاییه به قوه قضاییه می‌گوییم می‌گوید قوه مقننه!»
البته باند مقابل نیز بیکار ننشست. در پاسخ به یقه‌درانی‌ها و کفن‌پوشی‌های رقیب نوشت:
«این ادبیات سخیف زیبنده یک نماینده مجلس و آموزه‌های اسلامی و فرهنگی ایرانی نیست. این‌که چند نفر موتورسوار یا چند نفر کفن پوش بخواهند برای ۸۵ میلیون ایرانی تعیین‌تکلیف کنند جای سؤال است». و به طرف حالی کرد که «اگر انتخابات آزاد بود و برای انتخاب کردن و انتخاب شدن موانع وجود نداشت... افرادی مثل منان رئیسی و دیگر اعضای جبهه پایداری وارد مجلس نمی‌شدند» (ستاره صبح. ۸بهمن ۱۴۰۳).
آنچه در اظهارات قاضی‌القضات خامنه‌ای مشهود است، هراس دم‌افزون نسبت به شکنندگی حاکمیت در داخل و خارج کشور است.
جنگ‌وجدال در بین باندها محصول وضعیت کنونی حاکمیت در مواجهه با بحرانهای دامنگیر است. با توپ و تشر آمدن به هر یک از باندهای نظام متوقف نخواهد شد.
